۶۱٬۱۸۹
ویرایش
إيضاح الفوائد في شرح مشكلات القواعد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' اين ' به ' این '
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
جز (جایگزینی متن - ' اين ' به ' این ') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
اگر چه [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] | اگر چه [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] این کتاب و کتاب‌هاى تذكرة الفقهاء، إرشاد الأذهان، الألفين الفارق بين الصدق و المين را به دليل درخواست فرزندش [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] تأليف نموده است اما بعد [[فخرالمحققین، محمد بن حسن|فخر المحققين]] خود این کتاب را بنا به امر پدر بزرگوارش شرح زده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 496/2 و 497). | ||
اگر چه مؤلف علاوه بر کتاب قواعد الأحكام ساير کتاب‌هاى پدر بزرگوارش همچون إرشاد الأذهان و نهج المسترشدين و مبادىء الأصول و تهذيب الأصول را شرح زده است امّا به دليل اهميت | اگر چه مؤلف علاوه بر کتاب قواعد الأحكام ساير کتاب‌هاى پدر بزرگوارش همچون إرشاد الأذهان و نهج المسترشدين و مبادىء الأصول و تهذيب الأصول را شرح زده است امّا به دليل اهميت این کتاب یکبار خطبۀ آن را بصورت مختصر شرح زده كه آن را جامع الفوائد يا إيضاح القلوب ناميده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 67/5 و [[أمل الآمل في علماء جبل عامل|أمل الآمل]] ج 261/2). | ||
و یکبار نيز بر آن حاشيه و تعليقه زده است كه چون شاگردش على بن مظاهر آن را جمع‌آورى نموده است به نام المسائل المظاهرية ناميده شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 172/6). | و یکبار نيز بر آن حاشيه و تعليقه زده است كه چون شاگردش على بن مظاهر آن را جمع‌آورى نموده است به نام المسائل المظاهرية ناميده شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 172/6). | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
علامۀ بزرگوار [[آقا بزرگ تهرانى]] در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] مى‌نویسد: مؤلف پس از نگارش إيضاح الفوائد چون خطبۀ آن را شرح نزده بود از او خواسته شد كه خطبۀ آن را شرح بزند و او کتاب مختصر شرح خطبۀ قواعد جامع الفوائد را نوشت. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 67/5). | علامۀ بزرگوار [[آقا بزرگ تهرانى]] در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] مى‌نویسد: مؤلف پس از نگارش إيضاح الفوائد چون خطبۀ آن را شرح نزده بود از او خواسته شد كه خطبۀ آن را شرح بزند و او کتاب مختصر شرح خطبۀ قواعد جامع الفوائد را نوشت. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 67/5). | ||
شرح جلد اوّل قواعد الأحكام تا آخر کتاب وصايا (اول کتاب نكاح) در زمان زندگانى [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] (قده) پایان يافته است زيرا مؤلف در شرح جلد اوّل پدر بزرگوارش را با عبارت «دام ظله» دعا مى‌كند. در پایان | شرح جلد اوّل قواعد الأحكام تا آخر کتاب وصايا (اول کتاب نكاح) در زمان زندگانى [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] (قده) پایان يافته است زيرا مؤلف در شرح جلد اوّل پدر بزرگوارش را با عبارت «دام ظله» دعا مى‌كند. در پایان این جلد يعنى آخر کتاب وصايا در تاريخ 699ق و 724ق به عنوان تاريخ پایان يافتن کتاب ذكر شده است. | ||
در پایان شرح جلد دوم قواعد نيز تاريخ اتمام آن 760ق ذكر شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 67/5 و ج 497/2) و با توجه به عبارت «قدس‌سره» تاريخ اتمام کتاب پس از وفات [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] بوده است. | در پایان شرح جلد دوم قواعد نيز تاريخ اتمام آن 760ق ذكر شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 67/5 و ج 497/2) و با توجه به عبارت «قدس‌سره» تاريخ اتمام کتاب پس از وفات [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] بوده است. | ||
از آنجايى كه فاصلۀ 60 سال (699 تا 760 ق) برای اتمام | از آنجايى كه فاصلۀ 60 سال (699 تا 760 ق) برای اتمام این دو جلد صحيح بنظر نمى‌رسد و از طرفى با توجه به تاريخ تولد فخر المحقّقين (682 ق) وى حدود 17 سال داشته است و نوشتن کتاب علمى در این سطح غير متعارف مى‌نمايد بنظر مى‌رسد كه اتمام شرح جلد اوّل قواعد در سال 724 صحيح‌تر باشد. | ||
کتاب موجود در سال 1387ق در چاپخانۀ علميّه در قم و به امر آیت‌الله [[حسینی شاهرودی، محمود|سيدمحمود شاهرودى]] چاپ شده است. گروه تحقيق و نظارت بر انتشار کتاب آقايان [[موسوی کرمانی، حسین|سيدحسين موسوى کرمانى]]، شيخ [[اشتهاردی، علی‌پناه|على پناه اشتهاردى]] و شيخ عبدالرحيم بروجردى بوده‌اند. | کتاب موجود در سال 1387ق در چاپخانۀ علميّه در قم و به امر آیت‌الله [[حسینی شاهرودی، محمود|سيدمحمود شاهرودى]] چاپ شده است. گروه تحقيق و نظارت بر انتشار کتاب آقايان [[موسوی کرمانی، حسین|سيدحسين موسوى کرمانى]]، شيخ [[اشتهاردی، علی‌پناه|على پناه اشتهاردى]] و شيخ عبدالرحيم بروجردى بوده‌اند. | ||
| خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
#نسخۀ مخزن کتابخانۀ آستان قدس رضوى كه به خط ملا عبداللّه بن على بن سعيد است و در سال 853ق نگاشته شده است. | #نسخۀ مخزن کتابخانۀ آستان قدس رضوى كه به خط ملا عبداللّه بن على بن سعيد است و در سال 853ق نگاشته شده است. | ||
#نسخه‌اى كه در بقاياى موقوفۀ شيخ عبدالحسين تهرانى در كربلاء بوده كه به خط نجم‌الدين محمود بافقى است و در سال 993ق نگاشته شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 2 ص497). | #نسخه‌اى كه در بقاياى موقوفۀ شيخ عبدالحسين تهرانى در كربلاء بوده كه به خط نجم‌الدين محمود بافقى است و در سال 993ق نگاشته شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 2 ص497). | ||
#نسخۀ کتابخانۀ[[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد| سيدجواد عاملى]] صاحب [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] (م 1226 ق) كه در | #نسخۀ کتابخانۀ[[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد| سيدجواد عاملى]] صاحب [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] (م 1226 ق) كه در این نسخۀ کتاب به نام «ثبات الفوائد في شرح إشكالات القواعد» ناميده شده است. ([[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 5 ص6). | ||
در نگارش کتاب موجود از 9 نسخۀ خطى إيضاح الفوائد و 4 نسخۀ خطى قواعد الأحكام استفاده شده كه به بعضى از آنها اشاره مى‌شود. | در نگارش کتاب موجود از 9 نسخۀ خطى إيضاح الفوائد و 4 نسخۀ خطى قواعد الأحكام استفاده شده كه به بعضى از آنها اشاره مى‌شود. | ||
#نسخۀ قديمى باارزشى كه در بردارندۀ متن و شرح است، | #نسخۀ قديمى باارزشى كه در بردارندۀ متن و شرح است، این نسخه بهترين نسخۀ تصحيح شده و خوش خطترين آنها مى‌باشد و در نگارش کتاب بر آن اعتماد شده است این کتاب در سال 859ق بوسيلۀ على بن عبدالعزيز استرآبادى نگاشته شد، و متعلق به حاج آقا محمود مرعشى بوده است. | ||
#نسخۀ قديمى باارزش كه متعلق به [[مرعشی، شهاب‌الدین|آیت‌الله نجفى مرعشى]] (قده) بوده و شامل شرح خطبۀ قواعد (جامع الفوائد) است و از اول کتاب تا آخر کتاب وصيت مى‌باشد. | #نسخۀ قديمى باارزش كه متعلق به [[مرعشی، شهاب‌الدین|آیت‌الله نجفى مرعشى]] (قده) بوده و شامل شرح خطبۀ قواعد (جامع الفوائد) است و از اول کتاب تا آخر کتاب وصيت مى‌باشد. | ||
#:قسمت اول کتاب در زمان زندگانى مؤلف نوشته شده و نگارش قسمت دوم تا آخر بحث وصيت در سال 848ق پایان يافته است. | #:قسمت اول کتاب در زمان زندگانى مؤلف نوشته شده و نگارش قسمت دوم تا آخر بحث وصيت در سال 848ق پایان يافته است. | ||