پرش به محتوا

باقولی، علی بن حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۴ نوامبر ۲۰۱۸
جز
جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین'
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی')
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۷: خط ۴۷:
|-class='articleCode'
|-class='articleCode'
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE7816AUTHORCODE
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE07816AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>


'''ابوالحسن على بن حسين باقولى'''، مفسر و نحوى قرن 6 هجرى است كه در اصفهان به دنيا آمد. وى آثار متنوعى در تفسير، علوم قرآنى و نحو برجاى گذاشته است. به سبب جامعيتش در دانش، در عصر خود به جامع و جوامع العلوم شهرت يافت. باقولى نابينا بود و از همين روى، ضرير خوانده مى‌شد. بيهقى در كتاب «وشاح الدمى» خود وصف بسزايى از او كرده است. بيهقى در علم نحو، وى را به كعبه تشبيه كرده است كه فضلاى هم عصر او پرده‌دار آن بوده‌اند. «مشهور المشكلات» كه كتاب مشهور اوست، شاهد روشنى بر تبحر و قدرت علمى او در ادبيات عرب است.
'''ابوالحسن على بن حسین باقولى'''، مفسر و نحوى قرن 6 هجرى است كه در اصفهان به دنيا آمد. وى آثار متنوعى در تفسير، علوم قرآنى و نحو برجاى گذاشته است. به سبب جامعيتش در دانش، در عصر خود به جامع و جوامع العلوم شهرت يافت. باقولى نابينا بود و از همين روى، ضرير خوانده مى‌شد. بيهقى در كتاب «وشاح الدمى» خود وصف بسزايى از او كرده است. بيهقى در علم نحو، وى را به كعبه تشبيه كرده است كه فضلاى هم عصر او پرده‌دار آن بوده‌اند. «مشهور المشكلات» كه كتاب مشهور اوست، شاهد روشنى بر تبحر و قدرت علمى او در ادبيات عرب است.


از زندگى او آگاهى چندانى به دست نرسيده است و از تاريخ وفاتش نيز گزارشى در دست نيست. اما مى‌دانيم كه در تاريخ 535ق زنده بوده است؛ چون در اين تاريخ، نامه‌اى به علماى خراسان مى‌نويسد و شرح بيتى از فرزدق شاعر معروف عرب را طلب مى‌كند. با توجه به جايگاه ممتاز او، شمارى از چهره‌هاى علمى آن زمان در خراسان در جواب نامه وى شرح متنوعى بر اين بيت و معضلات نحوى آن نگاشته‌اند. او گاهى شعر مى‌سروده و در بين اشعار، علاقه‌اش به علم را توصيف مى‌نموده است.
از زندگى او آگاهى چندانى به دست نرسيده است و از تاريخ وفاتش نيز گزارشى در دست نيست. اما مى‌دانيم كه در تاريخ 535ق زنده بوده است؛ چون در اين تاريخ، نامه‌اى به علماى خراسان مى‌نويسد و شرح بيتى از فرزدق شاعر معروف عرب را طلب مى‌كند. با توجه به جايگاه ممتاز او، شمارى از چهره‌هاى علمى آن زمان در خراسان در جواب نامه وى شرح متنوعى بر اين بيت و معضلات نحوى آن نگاشته‌اند. او گاهى شعر مى‌سروده و در بين اشعار، علاقه‌اش به علم را توصيف مى‌نموده است.
۶۱٬۱۸۹

ویرایش