پرش به محتوا

جامع الرواة و إزاحة الاشتباهات عن الطرق و الأسناد: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین'
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>')
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین')
خط ۳۳: خط ۳۳:
در اين كتاب، ابتكاراتى به كار رفته است كه تا زمان مؤلف در تأليفات دانشمندان علم رجال سابقه نداشته و از شاهكارهاى بارز آن مى‌توان چند فراز را نشان داد:
در اين كتاب، ابتكاراتى به كار رفته است كه تا زمان مؤلف در تأليفات دانشمندان علم رجال سابقه نداشته و از شاهكارهاى بارز آن مى‌توان چند فراز را نشان داد:


#قلب‌ها و تحريف‌ها: كه اكثر يا به‌واسطه بدى خط نسخه كتاب‌هايى كه از آنها استنساخ مى‌شده و يا كمى دانش نساخ كتب پيش آمده بود؛ مثلاً در سند حديثى به‌جاى حسن بن حسين، حسين بن حسن نوشته شده و در كتاب‌هاى بعدى تكرار شده بود و به همين جهت، چون حسن بن حسين را دانشمندان رجال نمى‌شناختند، به متن حديث عمل نمودن مشكل بود.
#قلب‌ها و تحريف‌ها: كه اكثر يا به‌واسطه بدى خط نسخه كتاب‌هايى كه از آنها استنساخ مى‌شده و يا كمى دانش نساخ كتب پيش آمده بود؛ مثلاً در سند حديثى به‌جاى حسن بن حسین، حسین بن حسن نوشته شده و در كتاب‌هاى بعدى تكرار شده بود و به همين جهت، چون حسن بن حسین را دانشمندان رجال نمى‌شناختند، به متن حديث عمل نمودن مشكل بود.
#مشتبهات: كه مثلاً در سند حديثى ابن محبوب ذكر شده بود و اين واسطه را نمى‌دانستند على بن محبوب است يا حسن بن محبوب و روى اين شبهه از عمل به آن صرف نظر مى‌شد تا قرينه‌اى در خارج آشكار شود.
#مشتبهات: كه مثلاً در سند حديثى ابن محبوب ذكر شده بود و اين واسطه را نمى‌دانستند على بن محبوب است يا حسن بن محبوب و روى اين شبهه از عمل به آن صرف نظر مى‌شد تا قرينه‌اى در خارج آشكار شود.
#حذف واسطه: كه در موقع استنساخ و يا به علل ديگر گاهى يك يا دو نفر از رجال حديث از سند حذف شده بودند و به همين جهت مثلاً على بن ابراهيم كه بايد از [[امام صادق(ع)|[[امام جعفر صادق(ع)]] به پنج يا چهار واسطه نقل حديث كند، مى‌ديديم به سه يا دو واسطه نقل كرده و در نتيجه فقهاء و بزرگان را دچار فكر و ترديد مى‌نمود كه اشخاص افتاده از سند، چه كسانى هستند؟ و يا چطور شده به دو واسطه نقل شده است؟
#حذف واسطه: كه در موقع استنساخ و يا به علل ديگر گاهى يك يا دو نفر از رجال حديث از سند حذف شده بودند و به همين جهت مثلاً على بن ابراهيم كه بايد از [[امام صادق(ع)|[[امام جعفر صادق(ع)]] به پنج يا چهار واسطه نقل حديث كند، مى‌ديديم به سه يا دو واسطه نقل كرده و در نتيجه فقهاء و بزرگان را دچار فكر و ترديد مى‌نمود كه اشخاص افتاده از سند، چه كسانى هستند؟ و يا چطور شده به دو واسطه نقل شده است؟


صاحب «جامع الرواة» توانسته به‌خوبى از عهده تصحيح و تبيين و حل اين مشكلات با راه‌هاى مختلف كه از ابتكارات خود اوست برآيد و از راه جمع نمودن سند و قرينه نمودن آنها به يكديگر و نشان دادن استادها و شاگردان هر كسى و طرق ديگر كه از مطالعه اصل كتاب به‌خوبى پيداست، اين مشكلات را حل نموده و نشان دهد كه در آن سند به اين دليل حسن بن حسين درست است نه حسين بن حسن و در آنجا مراد از ابن محبوب، حسن بن محبوب است نه على بن محبوب و در آن ديگر دو نفر به نام فلان و فلان به اين دليل و به اين قرينه حذف شده‌اند.
صاحب «جامع الرواة» توانسته به‌خوبى از عهده تصحيح و تبيين و حل اين مشكلات با راه‌هاى مختلف كه از ابتكارات خود اوست برآيد و از راه جمع نمودن سند و قرينه نمودن آنها به يكديگر و نشان دادن استادها و شاگردان هر كسى و طرق ديگر كه از مطالعه اصل كتاب به‌خوبى پيداست، اين مشكلات را حل نموده و نشان دهد كه در آن سند به اين دليل حسن بن حسین درست است نه حسین بن حسن و در آنجا مراد از ابن محبوب، حسن بن محبوب است نه على بن محبوب و در آن ديگر دو نفر به نام فلان و فلان به اين دليل و به اين قرينه حذف شده‌اند.


روى همين اصل و فائده سرشار كتاب است كه وقتى كه تمام مى‌شود، از اساتيد و دانشمندان معاصر خود در اصفهان كه محل اين تأليف گران‌مايه است، دعوت مى‌كند؛ پس از آنكه همگى در منزل او حضور به هم مى‌رسانند، نتيجه زحمات خود را در اختيار آنها گذاشته و خواهش مى‌كند كه مقدمه و خطبه كتاب را آنان مرقوم دارند؛ علامه محمدباقر مجلسى كه استاد مؤلف بوده و اجازه مفصلى نيز به او داده كه در آخر كتاب ذكر شده است، شروع نموده و «بسم الله الرحمن الرحيم» را به خط خود مى‌نويسد و [[آقاجمال خونسارى]] «الحمد لله» را مى‌نويسد و..<ref>نورى، حسن، ص84 - 85</ref>
روى همين اصل و فائده سرشار كتاب است كه وقتى كه تمام مى‌شود، از اساتيد و دانشمندان معاصر خود در اصفهان كه محل اين تأليف گران‌مايه است، دعوت مى‌كند؛ پس از آنكه همگى در منزل او حضور به هم مى‌رسانند، نتيجه زحمات خود را در اختيار آنها گذاشته و خواهش مى‌كند كه مقدمه و خطبه كتاب را آنان مرقوم دارند؛ علامه محمدباقر مجلسى كه استاد مؤلف بوده و اجازه مفصلى نيز به او داده كه در آخر كتاب ذكر شده است، شروع نموده و «بسم الله الرحمن الرحيم» را به خط خود مى‌نويسد و [[آقاجمال خونسارى]] «الحمد لله» را مى‌نويسد و..<ref>نورى، حسن، ص84 - 85</ref>
۶۱٬۱۸۹

ویرایش