بهاءالدوله، بهاءالدین بن میرقوام‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

بهاءالدوله رازى، روش نيا و پدر خويش را در تصوف دنبال كرد و از مشايخ طريقه نوربخشيه بود. به نوشته [[خواند‌میر، غیاث‌الدین بن همام‌الدین|خواندمير]].<ref>تاريخ حبيب السير، ج 4، ص612</ref>، وى در اواخر زندگى سلطان حسين بايقرا (842ق - 911ق) به هرات رفت و در خانقاه خواجه افضل‌الدين کرمانى اقامت گزيد و مورد توجه بايقرا بود. پس از مرگ بايقرا، بهاءالدوله به رى بازگشت و سپس به آذربايجان رفت و به شاه اسماعيل صفوى پيوست و پس از دو سه سال اقامت در آنجا، به گفته رازى حَسب اقتضاء قضا مؤاخذه شده، درگذشت.<ref>هفت اقليم، ج 3، ص43</ref>؛ اين تعبير، ممكن است اشاره به كشته شدن او باشد.

درگذشت بهاءالدوله، با توجه به سال فوت سلطان حسين بايقرا، در حدود سال 915ق اتفاق افتاده است و نوشته الگود.<ref>طب در دوره صفويه، ص398</ref>و نصر.<ref>علم و تمدن در اسلام، ص205</ref>كه سال 913ق را زمان مرگ او مى‌دانند، صحيح به نظر نمى‌رسد. سال 926ق.<ref>فهرست نسخه‌هاى خطى فارسی، ج 1، ص527</ref>نيز درست نيست.