۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین'
جز (جایگزینی متن - 'داراي' به 'دارای') |
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
وى دروس مقدماتى را در شهر بهار، زير نظر پدر بزرگوارش گذرانيد و پس از اتمام تحصيلات مقدماتى، به همدان رفت و در درس ملا اسماعيل همدانى و ميرزا محمود طباطبايى شركت نمود؛ البته خود او نيز در همين زمان به تدريس مشغول بود و كتاب «البهجة المرضيه» [[سيوطى]] را براى طلاب مبتدى تدريس مى‌كرد و گاه نظرات خود را به عنوان حاشيه بر كتاب مذكور مى‌افزود. بنابر نقلى، وى مقدمات عربى و فقه و اصول را در مدرسه آخوند ملا محمدحسین همدانى فراگرفت و پس از مدتى، عازم بروجرد گرديد و در آن ديار در درس فقه و اصول مرحوم حاج ميرزا محمود بروجردى شركت كرد و از ايشان اجازه اجتهاد گرفت. | وى دروس مقدماتى را در شهر بهار، زير نظر پدر بزرگوارش گذرانيد و پس از اتمام تحصيلات مقدماتى، به همدان رفت و در درس ملا اسماعيل همدانى و ميرزا محمود طباطبايى شركت نمود؛ البته خود او نيز در همين زمان به تدريس مشغول بود و كتاب «البهجة المرضيه» [[سيوطى]] را براى طلاب مبتدى تدريس مى‌كرد و گاه نظرات خود را به عنوان حاشيه بر كتاب مذكور مى‌افزود. بنابر نقلى، وى مقدمات عربى و فقه و اصول را در مدرسه آخوند ملا محمدحسین همدانى فراگرفت و پس از مدتى، عازم بروجرد گرديد و در آن ديار در درس فقه و اصول مرحوم حاج ميرزا محمود بروجردى شركت كرد و از ايشان اجازه اجتهاد گرفت. | ||
وى در سال 1297ق در 22 سالگى عازم عتبات عاليات شد. وى در طى 20 سالى كه در نجف اشرف بود، از محضر استادانى چون: ملا | وى در سال 1297ق در 22 سالگى عازم عتبات عاليات شد. وى در طى 20 سالى كه در نجف اشرف بود، از محضر استادانى چون: ملا حسینقلى شوندى درجزينى همدانى، ميرزا حسن شيرازى، شيخ حسن مامقانى، [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]]، شيخ محمدحسين كاظمى، ملا محمد شربيانى، فاضل ايروانى، [[رشتی، حبیب‌الله|ميرزا حبيب‌الله رشتى]] و [[آخوند خراسانى]] بهره‌ها برد و به درجه اجتهاد نايل گشت. وى از شيخ لطف‌الله مازندرانى (م 1313ق)، علامه [[نوری، حسین بن محمدتقی|ميرزا حسین نورى]] (م 1330ق) و [[آخوند خراسانى]] اجازه روايت يافت و تقريرات دروس آن‌ها را به رشته تحرير درآورد و در لابلاى آن‌ها، به توضيح مبانى و آراى اصولى و فقهى خود نيز پرداخت. او سال‌ها در درس آيت‌الله شيخ محمد طه (م 1323ق) و حاج ميرزا حسن نورى طبرسى (م 1320ق) شركت كرد و از آنان اجازه روايت گرفت. | ||
ايشان پس از درگذشت حاج سيد عبدالحميد گروسى همدانى (1318ق) به درخواست اهالى همدان، به ايران برگشت و به تقاضا و اصرار بزرگان اين شهر، در همدان اقامت گزيد و به تدريس، اقامه نماز جماعت و ارشاد مردم آن شهر همت گماشت. بنابر نقلى، وى در سال 1316ق، به ايران برگشت. | ايشان پس از درگذشت حاج سيد عبدالحميد گروسى همدانى (1318ق) به درخواست اهالى همدان، به ايران برگشت و به تقاضا و اصرار بزرگان اين شهر، در همدان اقامت گزيد و به تدريس، اقامه نماز جماعت و ارشاد مردم آن شهر همت گماشت. بنابر نقلى، وى در سال 1316ق، به ايران برگشت. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
از ايشان در رشته‌هاى مختلف علوم اسلامى، تأليفات فراوانى به جاى مانده است. [[امین، محسن|سيد محسن امين]] به نقل از آيت‌الله شيخ محمّد | از ايشان در رشته‌هاى مختلف علوم اسلامى، تأليفات فراوانى به جاى مانده است. [[امین، محسن|سيد محسن امين]] به نقل از آيت‌الله شيخ محمّد حسین بهارى (پسر بهارى) 44 كتاب نام مى‌برد و مى‌نويسد: «تمام اين کتاب‌ها را كه به خط بهارى بود در كتابخانه فرزندش، شيخ محمّد حسین مشاهده كردم». | ||
[[آقا بزرگ تهرانى]] مى‌نويسد: «علامه معاصر، آيت‌الله شيخ محمّدباقر بهارى، فهرست كتاب‌هاى خود را كه با خط شريف خودش نوشته بود، براى من ارسال كرده، نقل مى‌كنم». برخى از آن‌ها به شرح ذيل مى‌باشد: | [[آقا بزرگ تهرانى]] مى‌نويسد: «علامه معاصر، آيت‌الله شيخ محمّدباقر بهارى، فهرست كتاب‌هاى خود را كه با خط شريف خودش نوشته بود، براى من ارسال كرده، نقل مى‌كنم». برخى از آن‌ها به شرح ذيل مى‌باشد: | ||