۶۱٬۱۸۹
ویرایش
الذريعة إلی مكارم الشريعة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین'
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
جز (جایگزینی متن - ' حسين' به ' حسین') |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
}} | }} | ||
'''الذريعة إلی مكارم الشريعة'''، اثر ابوالقاسم، | '''الذريعة إلی مكارم الشريعة'''، اثر ابوالقاسم، حسین بن محمد بن مفضل، معروف به [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] (520ق) است كه به بررسى مباحث مربوط به علم اخلاق و احوال نفس آدمى پرداخته است. | ||
[[غزالی، محمد بن محمد|امام محمد غزالى]] آن را پيوسته همراه خود مى‌داشته و آن را تحسين مى‌كرده است. حتى برخى بزرگان شيعى متأخر، مانند مرحوم خوانسارى، صاحب «روضات الجنات»، پس از مقايسه «الذريعة» راغب با «[[اخلاق ناصری]]» [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]]، نگاشته [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] را از نگاشته خواجه نصير برتر دانسته‌اند. | [[غزالی، محمد بن محمد|امام محمد غزالى]] آن را پيوسته همراه خود مى‌داشته و آن را تحسين مى‌كرده است. حتى برخى بزرگان شيعى متأخر، مانند مرحوم خوانسارى، صاحب «روضات الجنات»، پس از مقايسه «الذريعة» راغب با «[[اخلاق ناصری]]» [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]]، نگاشته [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]] را از نگاشته خواجه نصير برتر دانسته‌اند. | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نكته قابل توجه در اين مقدمه و در ابواب مختلف كتاب، استناد راغب به سخنان حضرت على و حضرت امام | نكته قابل توجه در اين مقدمه و در ابواب مختلف كتاب، استناد راغب به سخنان حضرت على و حضرت امام حسین(ع) و از جمله سخن على(ع) در حكمت 137 «نهج‌البلاغة»، خطاب به كميل بن زياد است؛ آنجا كه مى‌فرمايد: «مات خزان الاموال و هم الاحياء و العلماء باقون ما بقى الدهر اعيانهم مفقودة و آثارهم في القلوب موجودة»؛ «اى كميل، گردآورندگان مال، در عين زندگى، مرده‌اند، لكن دانشمندان تا دنيا دنياست زنده‌اند، پيكرهايشان خاک و ناپيدا و لكن آثار ايشان در دل‌ها پابرجاست». راغب به شكلى وسيع از اشعار بسيارى از شعراى شيعى نيز بهره جسته است، از جمله از اشعار [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]]. | ||
همچنين در موارد متعددى، احاديث روايت‌شده در كتاب اصول [[الکافی|كافى]] از رسول خدا(ص) را نقل كرده است و اين مطلب بر توجه او به آموزه‌هاى شيعى دلالت مى‌كند. راغب در مباحث اين كتاب از شيوه‌اى منطقى و روشن پيروى كرده است. او آدمى را موجودى ميان بهايم و ملائك برشمرده است، چرا كه شهوات جسمانى آدمى مانند خوردن و نوشيدن و جماع، به بهايم مى‌ماند و قواى روحانى‌اش به ملائك. | همچنين در موارد متعددى، احاديث روايت‌شده در كتاب اصول [[الکافی|كافى]] از رسول خدا(ص) را نقل كرده است و اين مطلب بر توجه او به آموزه‌هاى شيعى دلالت مى‌كند. راغب در مباحث اين كتاب از شيوه‌اى منطقى و روشن پيروى كرده است. او آدمى را موجودى ميان بهايم و ملائك برشمرده است، چرا كه شهوات جسمانى آدمى مانند خوردن و نوشيدن و جماع، به بهايم مى‌ماند و قواى روحانى‌اش به ملائك. | ||