التحفة اللطيفة في تاريخ المدينة الشريفة: تفاوت میان نسخه‌ها

التحفة اللطيفة في تاريخ المدينة الشريفة (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۰:۰۰

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ، ‏۴ نوامبر ۲۰۱۸

جز

جایگزینی متن - ' حسيني' به ' حسینی'

A-esmaili@noornet.net

۶۱٬۱۸۹

ویرایش

@@ خط ۴۳: / خط ۴۳: @@
 - در شماره 1586 نام سلمان فارسی با نام سلمان الخير آمده است. در شرح حال ايشان مى‌خوانيم: «ابوعبدالله بن اسلام فارسی، اصالتاً اهل اصفهان و يا رامهرمز بوده است. به هنگام ورود نبى(ص) به مدينه اسلام آورد. اولين كسى بود كه خندق را ديده بود. داستان اسلام آوردنش منحصر به فرد است. مسلِم نام او را جزء ساكنين كوفه آورده است. أبى و كعب بن عجره و [[ابن‌عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] و ابوسعيد خدرى و ابوالطفيل و جماعتى از صاحبه و تابعين از وى روايت كرده‌اند. رسول‌الله(ص) فرموده است: «خداوند از اصحابم چهار نفر را دوست دارد» و در بين آنها نام سلمان را ذكر كرده است. پيامبر بين او و ابى‌الدرداء پيوند برادرى برقرار نمود. در زمان خلافت عثمان در سال 33 يا 36 يا 37 رحلت فرمود».
-- در شماره 3027 شرح حال على بن الحسين بن [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] چنين آمده است: «زين‌العابدين بن الحسين يا ابوالحسين يا ابومحمد يا ابوعبدالله، هاشمى، مدنى، مادرش امولد نامش غزاله و گفته شده كه سلامه دختر يزدگرد آخرين ملوك فارس بوده است. مسلم او را در سومين رديف تابعين مدينه ذكر كرده است. وى از پدرش عمويش حسن و ابن‌عباس و عايشه و ابى‌هريره و جابر و ام‌سلمه و صفيه و سعيد بن مسيب و مروان و ديگران روايت مى‌كند. و از او برادرش محمد الباقر، زيد، عمر، عبدالله، عاصم بن عمر، بن قتاته، حكم بن عتيبه، هشام بن عروه، مسلم بن بطين و... روايت مى‌كنند. در بالين پدر شهيدش در كربلاء؛ در حالى‌كه 23 سال داشت، حاضر بود. وى به دمشق رفت و مسجد دمشق به نام ايشان معروف است. وى از افاضل بنى‌هاشم و فقهاء و عبّاد اهل مدينه بوده است؛ بلكه گفته شده در مدينه در آن زمان سيدالعابدين بوده است. زهرى گفته است: هاشمى افضل از وى نديدم و او پدر تمامى حسينيها است و برای حسين(ع) فرزندى جز او باقى نماند. ايشان در ربيع‌الاول سال 58 هجرى رحلت فرمود و در بقيع دفن گرديد. ترجمه وى به اختصار ذكر شد».
+- در شماره 3027 شرح حال على بن الحسين بن [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]] چنين آمده است: «زين‌العابدين بن الحسين يا ابوالحسين يا ابومحمد يا ابوعبدالله، هاشمى، مدنى، مادرش امولد نامش غزاله و گفته شده كه سلامه دختر يزدگرد آخرين ملوك فارس بوده است. مسلم او را در سومين رديف تابعين مدينه ذكر كرده است. وى از پدرش عمويش حسن و ابن‌عباس و عايشه و ابى‌هريره و جابر و ام‌سلمه و صفيه و سعيد بن مسيب و مروان و ديگران روايت مى‌كند. و از او برادرش محمد الباقر، زيد، عمر، عبدالله، عاصم بن عمر، بن قتاته، حكم بن عتيبه، هشام بن عروه، مسلم بن بطين و... روايت مى‌كنند. در بالين پدر شهيدش در كربلاء؛ در حالى‌كه 23 سال داشت، حاضر بود. وى به دمشق رفت و مسجد دمشق به نام ايشان معروف است. وى از افاضل بنى‌هاشم و فقهاء و عبّاد اهل مدينه بوده است؛ بلكه گفته شده در مدينه در آن زمان سيدالعابدين بوده است. زهرى گفته است: هاشمى افضل از وى نديدم و او پدر تمامى حسینیها است و برای حسين(ع) فرزندى جز او باقى نماند. ايشان در ربيع‌الاول سال 58 هجرى رحلت فرمود و در بقيع دفن گرديد. ترجمه وى به اختصار ذكر شد».
 بر اين شرح حال كه با توجه به اينكه نويسنده بر مذهب اهل‌سنت بوده، ايراداتى وارد است كه بر پژوهشگر شيعه لازم است به آنها توجه كند. از جمله اين اشكالات ذكر كسانى است كه [[امام سجاد(ع)]] از آنها روايت كرده است. روشن است كه برخى از اين راويان؛ مانند ابى‌هريره و مروان از ديدگاه شيعه ثقه نيستند و امام از آباء طاهرينش روايت مى‌كند و نيازى به ذكر اين اشخاص در سلسله سند روايات نيست. ديگر اينكه امام محمد باقر(ع) به عنوان برادر ايشان ذكر شده است كه دو احتمال وجود دارد: اينكه در منبع مورد استناد اشتباه ذكر شده و يا در هنگام استنساخ چنين سهوى رخ داده است.