۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
تمهيد المباني: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') |
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
كتاب به زبان فارسى و در سال 1382ش، نوشته شده است. | كتاب به زبان فارسى و در سال 1382ش، نوشته شده است. | ||
انگيزه نويسنده از تأليف اين اثر، رؤياى صادقه‌اى بوده كه در اين زمينه، ديده است<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/19286/2/10 مقدمه، ص10]</ref> | انگيزه نويسنده از تأليف اين اثر، رؤياى صادقه‌اى بوده كه در اين زمينه، ديده است.<ref>[http://www.noorlib.ir/View/fa/Book/BookView/Text/19286/2/10 مقدمه، ص10]</ref> | ||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
در باب اول مقدمه، كه داراى هفت فصل مى‌باشد، در فصل اول و دوم، ضمن تعريفى از علم تفسير و موضوع و غايت آن، به بررسى علوم لازم براى تفسير و تأويل آيات قرآنى پرداخته شده و به لزوم آشنايى با هفده نوع علم براى اين منظور، اشاره شده است. اين علوم عبارتند از: علم لغت، تصريف، نحو و اشتقاق، معانى، بيان، بديع، قرائات، اصول دين، اصول فقه، اسباب نزول و قصص، ناسخ و منسوخ، فقه، حديث، ظاهر و باطن، وجوه و نظاير و محكم و متشابه<ref>ج 1، ص3 - 53</ref> | در باب اول مقدمه، كه داراى هفت فصل مى‌باشد، در فصل اول و دوم، ضمن تعريفى از علم تفسير و موضوع و غايت آن، به بررسى علوم لازم براى تفسير و تأويل آيات قرآنى پرداخته شده و به لزوم آشنايى با هفده نوع علم براى اين منظور، اشاره شده است. اين علوم عبارتند از: علم لغت، تصريف، نحو و اشتقاق، معانى، بيان، بديع، قرائات، اصول دين، اصول فقه، اسباب نزول و قصص، ناسخ و منسوخ، فقه، حديث، ظاهر و باطن، وجوه و نظاير و محكم و متشابه<ref>ج 1، ص3 - 53</ref> | ||
در فصول بعدى، لزوم حكمت متعاليه در تفسير قرآن، موارد و نحوه كاربرد حكمت در تفسير قرآن، وحدت حقه واجب‌الوجود و بساطت او، لزوم مبانى عرفان در تفسير قرآن و وجوه مختلف اعجاز، بيان شده است<ref>همان، ص55 - 112</ref> | در فصول بعدى، لزوم حكمت متعاليه در تفسير قرآن، موارد و نحوه كاربرد حكمت در تفسير قرآن، وحدت حقه واجب‌الوجود و بساطت او، لزوم مبانى عرفان در تفسير قرآن و وجوه مختلف اعجاز، بيان شده است.<ref>همان، ص55 - 112</ref> | ||
باب دوم مقدمه داراى پنج فصل مى‌باشد و مباحث مطرح‌شده در آن، عبارتند از: نزول و انزال دفعى قرآن، جمع‌آورى آيات آن به‌وسيله [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و عثمان، حجيت ظواهر قرآن، تبيان كل شيء بودن و عظمت قرائت آن<ref>همان، ص115 - 141</ref> | باب دوم مقدمه داراى پنج فصل مى‌باشد و مباحث مطرح‌شده در آن، عبارتند از: نزول و انزال دفعى قرآن، جمع‌آورى آيات آن به‌وسيله [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و عثمان، حجيت ظواهر قرآن، تبيان كل شيء بودن و عظمت قرائت آن<ref>همان، ص115 - 141</ref> | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در آخرين باب مقدمه، از حكمت عملى قرآن سخن به ميان آمده و مباحث آن عبارتند از: حقيقت ايمان، اخلاص، توكل، تسليم، تقوا، محاسبه و مراقبه نفس و توبه<ref>همان، ص149 - 191</ref> | در آخرين باب مقدمه، از حكمت عملى قرآن سخن به ميان آمده و مباحث آن عبارتند از: حقيقت ايمان، اخلاص، توكل، تسليم، تقوا، محاسبه و مراقبه نفس و توبه<ref>همان، ص149 - 191</ref> | ||
نويسنده قبل از شروع به تفسير، خطبه مختصرى را به زبان عربى، مشتمل بر حمد و ثناى پروردگار و درود بر پيامبر(ص) و اهل‌بيت(ع)، به‌ويژه على(ع) و حضرت مهدى(عج) و پيروان راستين آن حضرات ذكر كرده است<ref>همان، ص193</ref> | نويسنده قبل از شروع به تفسير، خطبه مختصرى را به زبان عربى، مشتمل بر حمد و ثناى پروردگار و درود بر پيامبر(ص) و اهل‌بيت(ع)، به‌ويژه على(ع) و حضرت مهدى(عج) و پيروان راستين آن حضرات ذكر كرده است.<ref>همان، ص193</ref> | ||
جلد اول، باب اول و دوم را در خود جاى داده است. | جلد اول، باب اول و دوم را در خود جاى داده است. | ||
| خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
باب دوم، در تفسير كلمه «الله» مى‌باشد. اين باب، داراى دوازده فصل بوده و موضوعات بررسى‌شده در آن، عبارتند از: معنى هويت حق و اشتقاق اسم الله تعالى؛ الوهيت و متعلقات آن و نظريه [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]]؛ ذات حق تعالى يا وجود مطلق و مراتب ظهور او؛ انيت و واحديت حضرت حق؛ تنزيه و تشبيه حق تعالى؛ ازل، ابد، قديم، دهر و سرمد بودن خداوند؛ حيات حضرت حق؛ علم حق تعالى و عالم و معلوم و اتحاد آن‌ها؛ اراده، داعى و غرض در خداوند؛ قدرت حق تعالى و جبر و اختيار؛ كلام حضرت حق و سميع و بصير بودن خداوند<ref>همان، ص413 - 583</ref> | باب دوم، در تفسير كلمه «الله» مى‌باشد. اين باب، داراى دوازده فصل بوده و موضوعات بررسى‌شده در آن، عبارتند از: معنى هويت حق و اشتقاق اسم الله تعالى؛ الوهيت و متعلقات آن و نظريه [[غزالی، محمد بن محمد|غزالى]]؛ ذات حق تعالى يا وجود مطلق و مراتب ظهور او؛ انيت و واحديت حضرت حق؛ تنزيه و تشبيه حق تعالى؛ ازل، ابد، قديم، دهر و سرمد بودن خداوند؛ حيات حضرت حق؛ علم حق تعالى و عالم و معلوم و اتحاد آن‌ها؛ اراده، داعى و غرض در خداوند؛ قدرت حق تعالى و جبر و اختيار؛ كلام حضرت حق و سميع و بصير بودن خداوند<ref>همان، ص413 - 583</ref> | ||
باب سوم تا آخر، در جلد دوم جاى گرفته است. باب سوم، در تفسير «الرحمن و الرحيم» بوده و داراى پنج فصل است. نويسنده در اين باب، ابتدا معنا و اشتقاق اين دو اسم را بررسى نموده و پس از تحقيق وافى و عقلى در اين دو اسم، سريان رحمت رحمانى بر ذات حق تعالى و كل وجود را بحث كرده است. در پايان، به حقيقت رحمت رحيمى از ديدگاه عرفانى و علمى، نگريسته است<ref>ج 2، ص588 - 635</ref> | باب سوم تا آخر، در جلد دوم جاى گرفته است. باب سوم، در تفسير «الرحمن و الرحيم» بوده و داراى پنج فصل است. نويسنده در اين باب، ابتدا معنا و اشتقاق اين دو اسم را بررسى نموده و پس از تحقيق وافى و عقلى در اين دو اسم، سريان رحمت رحمانى بر ذات حق تعالى و كل وجود را بحث كرده است. در پايان، به حقيقت رحمت رحيمى از ديدگاه عرفانى و علمى، نگريسته است.<ref>ج 2، ص588 - 635</ref> | ||
باب چهارم، داراى يازده فصل بوده و در آن، به تفسير ''' «الحمد لله رب العالمين» '''، پرداخته شده است. موضوعات مطرح‌شده در اين باب، عبارتند از: تعريف حمد و فرق آن از مدح و شكر و كاربرد هريك؛ تحقيق كلامى در «الحمد لله»؛ در حمد ملائك و انبياء و رسل و كل عوالم امرى و خلقى؛ حقيقت حمد و شكر و امتناع استيفاء حق آن از حامد و شاكر؛ ملاحظات عقلى و حكمى حمد و حمد حضرت حق از ذات خود؛ حمد عرفانى از نظر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]؛ تحقيق تفصيلى در مراتب حمد به اعتبار حامدان؛ خارج بودن حمد از مقولات ده‌گانه عرضى؛ تفسير ''' «رب العالمين» '''؛ اضافه و نسبت حمد به «رب العالمين» و تحقيقات عرفانى در حقيقت حمد<ref>همان، ص640 - 719</ref> | باب چهارم، داراى يازده فصل بوده و در آن، به تفسير ''' «الحمد لله رب العالمين» '''، پرداخته شده است. موضوعات مطرح‌شده در اين باب، عبارتند از: تعريف حمد و فرق آن از مدح و شكر و كاربرد هريك؛ تحقيق كلامى در «الحمد لله»؛ در حمد ملائك و انبياء و رسل و كل عوالم امرى و خلقى؛ حقيقت حمد و شكر و امتناع استيفاء حق آن از حامد و شاكر؛ ملاحظات عقلى و حكمى حمد و حمد حضرت حق از ذات خود؛ حمد عرفانى از نظر [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]]؛ تحقيق تفصيلى در مراتب حمد به اعتبار حامدان؛ خارج بودن حمد از مقولات ده‌گانه عرضى؛ تفسير ''' «رب العالمين» '''؛ اضافه و نسبت حمد به «رب العالمين» و تحقيقات عرفانى در حقيقت حمد<ref>همان، ص640 - 719</ref> | ||
باب پنجم، در تفسير ''' «الرحمن الرحيم» ''' بوده و در آن، ابتدا از تكرار يا عدم تكرار آيه مزبور بحث شده و سپس، ادله عقلى و نقلى در صفات فعل بودن رحمان و رحيم پس از «حمدله» بررسى شده است<ref>همان، ص726 - 732</ref> | باب پنجم، در تفسير ''' «الرحمن الرحيم» ''' بوده و در آن، ابتدا از تكرار يا عدم تكرار آيه مزبور بحث شده و سپس، ادله عقلى و نقلى در صفات فعل بودن رحمان و رحيم پس از «حمدله» بررسى شده است.<ref>همان، ص726 - 732</ref> | ||
باب ششم، در تفسير ''' «مالك يوم‌الدين» ''' بوده و مباحث مطرح‌شده در نه فصل آن، عبارتند از: معنى لغوى «مالك و مَلِك»؛ احكام متفرعه بر دو اسم «مالك و مَلِك»؛ انزال يا تنزيل بودن «مالك و مَلِك»؛ كاربرد «مالك و مَلِك» در آيات قرآن و مشتقات آن‌ها و برهان هريك؛ اخبار و روايات اين دو قرائت و حقيقت «يوم‌الدين» و معانى مربوط به آن<ref>همان، ص738 - 836</ref> | باب ششم، در تفسير ''' «مالك يوم‌الدين» ''' بوده و مباحث مطرح‌شده در نه فصل آن، عبارتند از: معنى لغوى «مالك و مَلِك»؛ احكام متفرعه بر دو اسم «مالك و مَلِك»؛ انزال يا تنزيل بودن «مالك و مَلِك»؛ كاربرد «مالك و مَلِك» در آيات قرآن و مشتقات آن‌ها و برهان هريك؛ اخبار و روايات اين دو قرائت و حقيقت «يوم‌الدين» و معانى مربوط به آن<ref>همان، ص738 - 836</ref> | ||