۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الجواب الصحيح لمن بدل دين المسيح: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>'
جز (جایگزینی متن - 'ـ' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'است<ref>' به 'است.<ref>') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
===انگیزه تألیف=== | ===انگیزه تألیف=== | ||
در زمان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابنتیمیه]]، مکاتب کلامى از رشد و گسترش بازمانده و دفاعیههاى آنان از اسلام فاقد روش بود و بیش از آنکه عامه مسلمانان را مخاطب سازد، به خواص اختصاص داشت. در چنین فضایى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] از نوشتن کتاب خود دو هدف اصلى را دنبال مىکرد: نخست توجه به عامه مسلمانان و زدودن هرگونه شبهه از دلهای آنان و دیگرى معرفى اسلام به مسیحیان بهگونهاى درست و دقیق؛ به همین سبب چنین کتابى شایان توجه است<ref>ر.ک: اسلامی، سید حسن، ص246</ref>. | در زمان [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابنتیمیه]]، مکاتب کلامى از رشد و گسترش بازمانده و دفاعیههاى آنان از اسلام فاقد روش بود و بیش از آنکه عامه مسلمانان را مخاطب سازد، به خواص اختصاص داشت. در چنین فضایى [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] از نوشتن کتاب خود دو هدف اصلى را دنبال مىکرد: نخست توجه به عامه مسلمانان و زدودن هرگونه شبهه از دلهای آنان و دیگرى معرفى اسلام به مسیحیان بهگونهاى درست و دقیق؛ به همین سبب چنین کتابى شایان توجه است.<ref>ر.ک: اسلامی، سید حسن، ص246</ref>. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
در مقدمه محققین، ضمن ارائه زندگینامه مفصلی از نویسنده، به بیان اسباب تألیف کتاب پرداخته شده و به محتوای کتاب، اشاره گردیده<ref>ر.ک: مقدمه اول، ج1، ص7-42</ref> و در مقدمه مؤلف، پس از حمد و ثنای الهی، موضوع کتاب، بیان گردیده است<ref>ر.ک: مقدمه دوم، همان، ص47-58</ref>. | در مقدمه محققین، ضمن ارائه زندگینامه مفصلی از نویسنده، به بیان اسباب تألیف کتاب پرداخته شده و به محتوای کتاب، اشاره گردیده<ref>ر.ک: مقدمه اول، ج1، ص7-42</ref> و در مقدمه مؤلف، پس از حمد و ثنای الهی، موضوع کتاب، بیان گردیده است.<ref>ر.ک: مقدمه دوم، همان، ص47-58</ref>. | ||
[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] کتاب خود را در پاسخ به نامه یکى از عالمان مسیحى اهل قبرس نوشته است. وى در این نامه با استناد به آیات قرآنى و شواهد دیگر نقلى و عقلى، کوشیده بود تا برترى آیین مسیح را بر اسلام نشان دهد. همچنین از نامهاش آشکار مىشد که وى آشنایى خوبى با اسلام و متون آن دارد. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] این فرصت را غنیمت شمرده تا مسیحیان را مخاطب ساخته، بهتفصیل مدعیات آن عالم قبرسى را که بازگویى و بازتولید همان مدعیات پیشین در قالبى تازه بود، به نقد کشد<ref>ر.ک: اسلامی، سید حسن، ص247</ref>. | [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] کتاب خود را در پاسخ به نامه یکى از عالمان مسیحى اهل قبرس نوشته است. وى در این نامه با استناد به آیات قرآنى و شواهد دیگر نقلى و عقلى، کوشیده بود تا برترى آیین مسیح را بر اسلام نشان دهد. همچنین از نامهاش آشکار مىشد که وى آشنایى خوبى با اسلام و متون آن دارد. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] این فرصت را غنیمت شمرده تا مسیحیان را مخاطب ساخته، بهتفصیل مدعیات آن عالم قبرسى را که بازگویى و بازتولید همان مدعیات پیشین در قالبى تازه بود، به نقد کشد<ref>ر.ک: اسلامی، سید حسن، ص247</ref>. | ||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] به شیوهاى جدلى همه توان خود را بهکار گرفته تا باور تثلیث را ابطال کند و ازآنجاکه آن را ریشه باورهاى مسیحى مىداند، از هیچ کارى فروگذار نکرده است؛ از جمله طرح شقوق و فروع مختلف و پراکندهنویسى و استطراد در بحث<ref>ر.ک: همان، ص250</ref>. | [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] به شیوهاى جدلى همه توان خود را بهکار گرفته تا باور تثلیث را ابطال کند و ازآنجاکه آن را ریشه باورهاى مسیحى مىداند، از هیچ کارى فروگذار نکرده است؛ از جمله طرح شقوق و فروع مختلف و پراکندهنویسى و استطراد در بحث<ref>ر.ک: همان، ص250</ref>. | ||
[[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] پس از طرح و نقد بحث تثلیث، بهگونهاى مستقل، بحث تصلیب و فدیه را پیش کشیده و از گستردن بحث و بهکارگیرى همه شیوههاى عقلى و نقلى و حرکت در سطوح بحث خوددارى نکرده است<ref>ر.ک: همان، ص250-251</ref>. | [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] پس از طرح و نقد بحث تثلیث، بهگونهاى مستقل، بحث تصلیب و فدیه را پیش کشیده و از گستردن بحث و بهکارگیرى همه شیوههاى عقلى و نقلى و حرکت در سطوح بحث خوددارى نکرده است.<ref>ر.ک: همان، ص250-251</ref>. | ||
موضوع مطرحشده بعدی، مسئله کتب مقدس عهدین و وحیانى بودن آنهاست. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در این بحث مىکوشد تا اصل وحیانى بودن این کتابها را نقد کرده و نشان دهد که تحریف شدهاند و قیاس آنها را به قرآن باطل شمارد. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در این بحث، شیوهاى جدلى پیش گرفته و با اصل قرار دادن قرآن مىکوشد نادرستى و تحریفات عهدین را بنمایاند. در این بحث، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] از گستردن بىدلیل مسائل خوددارى نکرده و راه تفصیل را برگزیده است<ref>ر.ک: همان، ص251</ref>. | موضوع مطرحشده بعدی، مسئله کتب مقدس عهدین و وحیانى بودن آنهاست. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در این بحث مىکوشد تا اصل وحیانى بودن این کتابها را نقد کرده و نشان دهد که تحریف شدهاند و قیاس آنها را به قرآن باطل شمارد. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در این بحث، شیوهاى جدلى پیش گرفته و با اصل قرار دادن قرآن مىکوشد نادرستى و تحریفات عهدین را بنمایاند. در این بحث، [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] از گستردن بىدلیل مسائل خوددارى نکرده و راه تفصیل را برگزیده است.<ref>ر.ک: همان، ص251</ref>. | ||
بحث بعدی کتاب، جایگاه نبوت است؛ درحالىکه عدهاى از بنىاسرائیل در حق پیامبران(ع) از هیچ استخفافى فروگذار نمىکردند، برخى از مسیحیان مقام پیامبرشان را تا حد خدایى بالا بردند؛ بدین ترتیب هر دو گروه از مسیر میانه دور شدند. این کتاب در پى آن است تا این بحث را بهنیکى بکاود و خطاهاى رایج کتاب مقدس و پیروان آن را در اینباره به نقد کشد و نبوت حضرت محمد(ص) را ثابت کند. با بررسى این بحثها متوجه مىشویم که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب خود راه تفصیل را پوییده و از هیچ بحثى، چه ریز و چه درشت، فروگذار نکرده و به این ترتیب کتابى دائرةالمعارفگونه پدید آورده است که در آن گفتههاى پیشینان را مىتوان یافت؛ به همین سبب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب خود بحث تصلیب و اعمال و سلوک اهل کتاب را شایسته بحثى مستقل دیده است. در حقیقت باید گفت [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] به واقعیت و اعمال عبادى مسیحیان در طول تاریخ نیز توجه داشته و از این جهت کتاب او غنى است و مىتوان آن را عرصهاى براى فهم سلوک اخلاقى و عبادى مسیحیان دانست<ref>ر.ک: همان، ص251-252</ref>. | بحث بعدی کتاب، جایگاه نبوت است؛ درحالىکه عدهاى از بنىاسرائیل در حق پیامبران(ع) از هیچ استخفافى فروگذار نمىکردند، برخى از مسیحیان مقام پیامبرشان را تا حد خدایى بالا بردند؛ بدین ترتیب هر دو گروه از مسیر میانه دور شدند. این کتاب در پى آن است تا این بحث را بهنیکى بکاود و خطاهاى رایج کتاب مقدس و پیروان آن را در اینباره به نقد کشد و نبوت حضرت محمد(ص) را ثابت کند. با بررسى این بحثها متوجه مىشویم که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب خود راه تفصیل را پوییده و از هیچ بحثى، چه ریز و چه درشت، فروگذار نکرده و به این ترتیب کتابى دائرةالمعارفگونه پدید آورده است که در آن گفتههاى پیشینان را مىتوان یافت؛ به همین سبب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] در کتاب خود بحث تصلیب و اعمال و سلوک اهل کتاب را شایسته بحثى مستقل دیده است. در حقیقت باید گفت [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] به واقعیت و اعمال عبادى مسیحیان در طول تاریخ نیز توجه داشته و از این جهت کتاب او غنى است و مىتوان آن را عرصهاى براى فهم سلوک اخلاقى و عبادى مسیحیان دانست<ref>ر.ک: همان، ص251-252</ref>. | ||
در پایان میتوان به این نکته اشاره نمود که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] مباحث فراوانى را در کتاب خود آورده، لیکن آنها را از هم متمایز نساخته است؛ در نتیجه تداخل و همپوشانى قابل توجهى در مباحث او به چشم مىخورد. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] عمدتاً در پى دفاع از آموزههاى اسلامى و اثبات درستى آنهاست تا ابطال آموزههای مسیحی و نشان دادن تناقض درونی آنها. نویسنده از میراث کلامى مسلمانان در کار خود بهنیکى بهره گرفته، لیکن در آن حد متوقف نشده و کوشیده است هوشمندانه بر آن چیزى بیفزاید و مباحث خود را از حوزه مسائل نظرى و انتزاعى صرف بیرون آورده، با واقعیت زمانه خود گره بزند. این کتاب درست در زمانهاى که اعتقادات مسلمانان در معرض حمله قرار داشت نوشته شده و نویسنده دغدغه مسائل زمانه خود را داشته است. بدین ترتیب، این کتاب بیانگر استمرار و تکامل مناظرات کلامى بین الادیانى و تحولات آن است<ref>ر.ک: همان، ص253</ref>. | در پایان میتوان به این نکته اشاره نمود که [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] مباحث فراوانى را در کتاب خود آورده، لیکن آنها را از هم متمایز نساخته است؛ در نتیجه تداخل و همپوشانى قابل توجهى در مباحث او به چشم مىخورد. [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تیمیه]] عمدتاً در پى دفاع از آموزههاى اسلامى و اثبات درستى آنهاست تا ابطال آموزههای مسیحی و نشان دادن تناقض درونی آنها. نویسنده از میراث کلامى مسلمانان در کار خود بهنیکى بهره گرفته، لیکن در آن حد متوقف نشده و کوشیده است هوشمندانه بر آن چیزى بیفزاید و مباحث خود را از حوزه مسائل نظرى و انتزاعى صرف بیرون آورده، با واقعیت زمانه خود گره بزند. این کتاب درست در زمانهاى که اعتقادات مسلمانان در معرض حمله قرار داشت نوشته شده و نویسنده دغدغه مسائل زمانه خود را داشته است. بدین ترتیب، این کتاب بیانگر استمرار و تکامل مناظرات کلامى بین الادیانى و تحولات آن است.<ref>ر.ک: همان، ص253</ref>. | ||
==وضعیت کتاب== | ==وضعیت کتاب== | ||