۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
آغاز و انجام: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'يك' به 'یک'
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
}} | }} | ||
'''آغاز و انجام'''، عنوان شمارى از رساله‌ها و کتاب‌هاى كلامى و عرفانى و علمى به زبان فارسی، نوشته تنى چند از دانشوران ايرانى، بيشتر شيعى، مى‌باشد. | '''آغاز و انجام'''، عنوان شمارى از رساله‌ها و کتاب‌هاى كلامى و عرفانى و علمى به زبان فارسی، نوشته تنى چند از دانشوران ايرانى، بيشتر شيعى، مى‌باشد. یکى از اين دانشوران كه ذيل اين عنوان اثرى پديد آورده، [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصير‌الدين طوسى]] است. اثر او رساله مختصر و فشرده‌اى در باب مبدأ و معاد است كه در آن اصول عقايد اسلامى را به روش عرفانى - فلسفى، تأویل كرده است و در طرح و بيان عقايد خویش، تا حدّى به فلسفه اسماعيلى و روش باطنى نظر دارد. او، اين رساله را به درخواست دوستى عزيز كه جویاى دانستن احوال آخرت بوده، تأليف كرده و خود، آن را «تذكرة» ناميده است. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
اين کتاب، داراى 20 فصل است و در پایان آن، تعليقات [[حسنزاده آملی، حسن|آیت‌الله حسنزاده آملى]]، مشتمل بر | اين کتاب، داراى 20 فصل است و در پایان آن، تعليقات [[حسنزاده آملی، حسن|آیت‌الله حسنزاده آملى]]، مشتمل بر یک مقدمه، مدخل، پيش‌گفتار و توضيحاتى كه مربوط به هر كدام از فصل‌هاى بيست‌گانه کتاب است، ذكر شده است. | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
فهرست مطالب مطرح شده در کتاب، عبارت است از: صفت آخرت و ذكر سالكانش و اسباب اعراض مردمان در جهان از آن و آفات آن اعراض؛ اشاره به مبدأ و معاد و آمدن از فطرت اولى و رسيدن به آن‌جا و ذكر شب قدر و روز قيامت؛ اشاره به هر دو جهان و ذكر مراتب مردم در اين جهان و آن جهان؛ اشاره به مكان و زمان آخرت؛ اشاره به حشر خلايق؛ ذكر احوال اصناف خلق در آن جهان و ذكر بهشت و دوزخ؛ اشاره به صراط؛ اشاره به صحايف اعمال و كرام الكاتبين و نزول ملائكه و شياطين به | فهرست مطالب مطرح شده در کتاب، عبارت است از: صفت آخرت و ذكر سالكانش و اسباب اعراض مردمان در جهان از آن و آفات آن اعراض؛ اشاره به مبدأ و معاد و آمدن از فطرت اولى و رسيدن به آن‌جا و ذكر شب قدر و روز قيامت؛ اشاره به هر دو جهان و ذكر مراتب مردم در اين جهان و آن جهان؛ اشاره به مكان و زمان آخرت؛ اشاره به حشر خلايق؛ ذكر احوال اصناف خلق در آن جهان و ذكر بهشت و دوزخ؛ اشاره به صراط؛ اشاره به صحايف اعمال و كرام الكاتبين و نزول ملائكه و شياطين به نیکان و بدان؛ اشاره به ثواب و به حساب و طبقات اهل حساب؛ اشاره به وزن اعمال و ذكر ميزان؛ درنورديدن آسمان‌ها؛ دميدن در صور و تبديل زمين و آسمان؛ احوال روز رستاخيز و وقوف خلق به عرصات؛ درهاى بهشت و دوزخ؛ زبانيه دوزخ؛ جوى‌هاى بهشت؛ خازن بهشت و دوزخ؛ درخت‌هاى زقوم و طوبى؛ حور العين؛ ثواب و عقاب و عدل. | ||
تفصيل پاره‌اى از مطالب فوق: راه آخرت، آشكار است و پيمودنش آسان، چون مردم از همان‌جا آمده‌اند، بنا بر اين، آنچه ديدنى يا شنيدنى است، | تفصيل پاره‌اى از مطالب فوق: راه آخرت، آشكار است و پيمودنش آسان، چون مردم از همان‌جا آمده‌اند، بنا بر اين، آنچه ديدنى يا شنيدنى است، یک بار ديده و شنيده‌اند، ولى فراموش كرده‌اند... | ||
سبب روى‌گردانى مردم از آخرت، سه چيز است: 1. شوائب طبيعت، مانند شهوت و غضب و توابع آن از قبيل حب جاه و مال و غير آن؛ 2. وساوس عادت، مانند تسویلات نفس اماره و...؛ 3. نواميس امثله، مانند تقليد جاهلان عالم‌نما و... | سبب روى‌گردانى مردم از آخرت، سه چيز است: 1. شوائب طبيعت، مانند شهوت و غضب و توابع آن از قبيل حب جاه و مال و غير آن؛ 2. وساوس عادت، مانند تسویلات نفس اماره و...؛ 3. نواميس امثله، مانند تقليد جاهلان عالم‌نما و... | ||
ثواب از فضل خداست و عقاب از عدل او، بدين سبب، «من جاء بالحسنة فله خير منها و من جاء بالسيئة فلا يجزى الذين عملوا السيئات الا ما كانوا يعملون»(القصص 42)«هر كس كار | ثواب از فضل خداست و عقاب از عدل او، بدين سبب، «من جاء بالحسنة فله خير منها و من جاء بالسيئة فلا يجزى الذين عملوا السيئات الا ما كانوا يعملون»(القصص 42)«هر كس كار نیکو كند، پاداشش به از آن است و هر كس كار بد كند، بدكاران را جز آنچه مى‌كردند، كيفر ندهند.»... | ||
گفتارى از [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] آملى (در بخش تعليقات رساله حاضر): «آغاز و انجام»، | گفتارى از [[حسنزاده آملی، حسن|علامه حسنزاده]] آملى (در بخش تعليقات رساله حاضر): «آغاز و انجام»، یکى از مآخذ و مصادر علمى حكمت متعاليه ملا صدراست و در چندين فصل موقف هفتم الهيات أسفار و نيز در اكثر فصول باب يازدهم نفس اسفار، نظر به مطالب اين رساله دارد...كيف كان، در اين رساله، در واقع سخن از شرح حال انسان، در هر عالم است جز آن‌كه در فصل دوم و هفدهم و برخى از مواضع ديگر در اثناى سخن، به اختصار و ايجاز از آغاز؛ يعنى مبدأ تعالى و آمدن انسان از فطرت اولى اشارتى رفته است، نه بدان نحو كه مثلاًدر مبدأ و معاد شيخ رئيس و مولى صدرا از مبدأ بحث مى‌شود، لذا سزاوار است كه اين رساله را یکى از رسائل در معرفت نفس؛ يعنى روان‌شناسى بشناسيم و بدانيم. | ||
==نسخه شناسى== | ==نسخه شناسى== | ||