الأنموذج في منهج الحكومة الاسلامية: تفاوت میان نسخه‌ها

ماهيت اسلام متشكل از دو مؤلفه ثابت است كه عبارتند از: ايمان به وحدانيّت خداوند و رسالت پيامبر(ص) و تشريعات اسلامى و يك مؤلفه متحرك كه حدود منطقه الفراغ مطالب و عناوينى است كه شرع مقدس در كتاب و سنت بدانها تصريح ننموده است و فقيه داراى امكان إعمال نظر در آنها مى‌باشد. اين مؤلفه متحرك به قول مؤلف چهار عامل دارد كه عبارتند از: 1- شريعت اسلامى، شريعت ابدى متكاملى است كه مشكلات انسان‌ها را تا ابد مى‌تواند برطرف نمايد 2- حكومت اسلامى كه در زمان پيامبر(ص) تشكيل شد يك حكومت بسيطى بود كه امروزه با وجود اين توسعه‌هايى كه حكومت‌ها و كشورها پيدا كرده‌اند نمى‌تواند همان نفوذ سابق خود را داشته باشد، به همين منظور اقتضا مى‌كند اسلام برای امروز هم برنامه داشته باشد كه همين مؤلفه مذكور است. 3- حكومت، چيزى مانند عبادت نيست كه از زمان حيات مبارک پيامبر(ص) تا قيامت بتواند جواب‌گو باشد بلكه در هر زمان متناسب با آن زمان بايد بتواند امور مربوط به كشوردارى را تبيين و اجرا نمايد 4- خداوند ولايت امر را بعد از پيامبر(ص) در ائمه اطهار(ع) قرار داده و بعد از ايشان هم در فقيه جامع الشرايط. نتيجه‌اى كه از اين عوامل مى‌گيريم اين است كه نظام ثابتى را نمى‌توان برای اين منطقه تصور كرد، فلذا شارع نظام و قانون پويايى را برای آن به وسيله ولى امر تعريف نموده است.

مؤلف، چهارمين بخش از مطالب خود را به جايگاه حوزه‌هاى علميّه در تبلور اصالت مسلمين به لحاظ فكرى و شرعى اختصاص داده است. ايشان مى‌فرمايد: اسلام در طول زمان‌ها و دوره‌هاى مختلف توانسته اصالت خود را حفظ نموده و در برابر افكار منحرف و منحطّ ايستادگى نمايد. اين توفيق مرهون زحماتى است كه در حوزه‌هاى گوناگون علمى توسط دانشمندان و اسلام شناسان كشيده شده و همواره اصول فكرى و عملى اسلامى به روز رسانى شده و با اوضاع زمان و شرايط آن وفق پيدا كرده است. اما اينكه خود اين نظام فكرى توانسته تا به امروز بدون انحراف و انحطاط جلو بيايد، بازگشت به پايه‌هاى آن دارد؛ يعنى پايه‌هاى كتاب و سنّت همواره توانايى نگاه‌دارى يك خط فكر مستقيم و به دور از انحراف و تضاد را دارند و كسانى كه از اين صراط مستقيم دور مانده‌اند مشكل عقلى و اعتقادى دارند كه توضيحش واضح است.