۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '(عليهمالسلام)' به ' عليهمالسلام') |
جز (جایگزینی متن - 'يك' به 'یک') |
||
خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
}} | }} | ||
'''أسرار الصلاة''' در بيان اسرار اين عبادت بىبديل است كه با صبغهاى روايى، به زبان عربى، توسط [[آیتالله جوادى آملى]] در سال 1414ق و در | '''أسرار الصلاة''' در بيان اسرار اين عبادت بىبديل است كه با صبغهاى روايى، به زبان عربى، توسط [[آیتالله جوادى آملى]] در سال 1414ق و در یک جلد تأليف گرديده و داراى نكاتى مهم و باارزش با توجهى ویژه به روايات معصومين عليهمالسلام در اين زمينه مىباشد. | ||
کتابهايى با همين اسم، توسط بزرگانى مانند [[شهيد ثانى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) و... نيز وجود دارد كه هر كدام از ویژگى خاصى برخوردارند. | کتابهايى با همين اسم، توسط بزرگانى مانند [[شهيد ثانى]] و [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) و... نيز وجود دارد كه هر كدام از ویژگى خاصى برخوردارند. | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب، داراى | کتاب، داراى یک مدخل است كه توضيحاتى پيرامون سر و نيز جايگاه نماز را در بر گرفته است، سپس در سه بخش اسرار مقدمات نماز، اسرار اجزاى نماز و اسرار تعقيبات نماز به بيان توضيحات قابل توجهى پرداخته است. | ||
اسرار تكبيره الاحرام، اسرار نيت، سر قرائت، سر قيام و سر قنوت هم اجزايى هستند كه در بخش دوم به طور خاص بحث شدهاند. | اسرار تكبيره الاحرام، اسرار نيت، سر قرائت، سر قيام و سر قنوت هم اجزايى هستند كه در بخش دوم به طور خاص بحث شدهاند. | ||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
مؤلف، در مدخل کتاب ابتدا اشاره به روايتى معروف درباره نماز دارد كه مىفرمايد: «إن قبلت قبل ما سواها و إن ردت رد ما سواها». | مؤلف، در مدخل کتاب ابتدا اشاره به روايتى معروف درباره نماز دارد كه مىفرمايد: «إن قبلت قبل ما سواها و إن ردت رد ما سواها». | ||
بعد اسرار نماز را ستون اسرار دين مىداند كه رسيدن به آن اسرار باعث پى بردن به اسرار ساير عبادات خواهد بود و اين غايت تلاش و مجاهدت | بعد اسرار نماز را ستون اسرار دين مىداند كه رسيدن به آن اسرار باعث پى بردن به اسرار ساير عبادات خواهد بود و اين غايت تلاش و مجاهدت یک عارف است كه به اسرار آنچه كه عمود دين است پى برده و آن را مشاهده نمايد. | ||
ايشان در ادامه وارد بحث ادبى كلمه «سر» شده و آن را در مقابل علن معرفى مىكند؛ چنانكه غيب در مقابل شهادت است. البته خود سر هم به دو صورت سر بحت و سر مقيد است؛ چنانكه غيب هم به دو صورت مقيد و مطلق مىباشد. | ايشان در ادامه وارد بحث ادبى كلمه «سر» شده و آن را در مقابل علن معرفى مىكند؛ چنانكه غيب در مقابل شهادت است. البته خود سر هم به دو صورت سر بحت و سر مقيد است؛ چنانكه غيب هم به دو صورت مقيد و مطلق مىباشد. | ||
خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
مؤلف مىگوید: اينكه گفته شده از هر قطره وضو ملكى خلق مىشود، نه در مورد هر وضو گيرنده و دعاى وضو خوانى است بلكه وضو گيرندهاى مانند على بن ابى طالب با آن زبان علوى كه دعاهاى علوى بخواند، باعث خلق ملك از قطره وضو مىگردد. | مؤلف مىگوید: اينكه گفته شده از هر قطره وضو ملكى خلق مىشود، نه در مورد هر وضو گيرنده و دعاى وضو خوانى است بلكه وضو گيرندهاى مانند على بن ابى طالب با آن زبان علوى كه دعاهاى علوى بخواند، باعث خلق ملك از قطره وضو مىگردد. | ||
ايشان، برای اثبات باطندار بودن وضو به روايتى ديگر استناد كردهاند كه موضوعش آمدن | ايشان، برای اثبات باطندار بودن وضو به روايتى ديگر استناد كردهاند كه موضوعش آمدن یک شخص يهودى به نزد رسول خدا(ص) و سؤالش از چند مسئله، از جمله وضو مىباشد؛ پيامبر(ص) نيز در جوابش سر وضو را در شستن تك تك اعضا بيان نمودند. اين حديث در جلد دوم وسائل آمده و مضمونش در رابطه با مكرى است كه شيطان لعين در مورد حضرت آدم(ع) به كار برد و حضرت با وضو از آن خلاص گرديد مىباشد. ايشان در ذيل احاديث مطرح شده، جملاتى را تحت عنوان فقه الحديث آوردهاند كه در راستاى بيان باطن و مفهوم احاديث است. | ||
وجود كامل برای وضو و آب در عرش و جريان آب از چشمه صاد كه نام | وجود كامل برای وضو و آب در عرش و جريان آب از چشمه صاد كه نام یکى از سورههاى قرآن هم مىباشد، از نكتههاى بازگو شده توسط مؤلف در اين قسمت مىباشند. | ||
ايشان، به مناسبت به بيان اسرار طهارت ترابيه يا همان تيمم نيز پرداخته و آن را اظهار تذلل در مقابل عزت محضه و تخضع در ساحت كبرياى صرف و تخشع در نزد قدرت مطلقه دانستهاند. | ايشان، به مناسبت به بيان اسرار طهارت ترابيه يا همان تيمم نيز پرداخته و آن را اظهار تذلل در مقابل عزت محضه و تخضع در ساحت كبرياى صرف و تخشع در نزد قدرت مطلقه دانستهاند. | ||
ورود به صلههاى خمسه كه هر | ورود به صلههاى خمسه كه هر یک در بيان سر یکى از اجزاى نماز است، بعد از اين توضيحات شروع شده است. | ||
سر تكبيرات | سر تكبيرات | ||
اولين صله، در اسرار تكبيرات افتتاحيه مىباشد. مؤلف، مىفرمايد: صورت نماز | اولين صله، در اسرار تكبيرات افتتاحيه مىباشد. مؤلف، مىفرمايد: صورت نماز یکى است و همه نمازگزاران در آن اشتراك دارند اما سيره و سيرت آن متفاوت مىباشد كه اين تفاوت باعث تفاوت نمازگزاران مىشود. | ||
مؤيد اين كلام روايت نبوى است كه مىفرمايد: «إن الرجلين من أمتي يقومان في الصلاة و ركوعهما و سجودهما واحد و أن ما بين صلاتيهما مثل ما بين السماء و الأرض»، اين نشانگر تفاوت ماهوى در نمازهايى است كه افراد با درجات مختلف اقامه مىنمايند | مؤيد اين كلام روايت نبوى است كه مىفرمايد: «إن الرجلين من أمتي يقومان في الصلاة و ركوعهما و سجودهما واحد و أن ما بين صلاتيهما مثل ما بين السماء و الأرض»، اين نشانگر تفاوت ماهوى در نمازهايى است كه افراد با درجات مختلف اقامه مىنمايند | ||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
ابتدا، در اين صله، مفهوم نيت بازگو شده است؛ به اين صورت كه منظور از نيت، قصد عنوان، مانند صلاة ظهر يا عصر يا مانند اداى دين در امر معاملى نيست كما اينكه مراد، قصد وجه مثل وجوب يا استحباب نيز نمىباشد بلكه مراد، خصوص قصد قربت به خداوند سبحان مىباشد، زيرا اين قصد، مدار بحثهاى عرفانى، كلامى و اخلاقى پيرامون صلاح و فلاح قلب مىباشد. | ابتدا، در اين صله، مفهوم نيت بازگو شده است؛ به اين صورت كه منظور از نيت، قصد عنوان، مانند صلاة ظهر يا عصر يا مانند اداى دين در امر معاملى نيست كما اينكه مراد، قصد وجه مثل وجوب يا استحباب نيز نمىباشد بلكه مراد، خصوص قصد قربت به خداوند سبحان مىباشد، زيرا اين قصد، مدار بحثهاى عرفانى، كلامى و اخلاقى پيرامون صلاح و فلاح قلب مىباشد. | ||
در اين زمينه آيات و روايات زيادى رسيده است، از آن جمله آيه 264 بقره كه مىفرمايد: '''«لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الأذى كالذي ينفق ماله رئاء الناس»''' يا آيه 265 بقره كه مىفرمايد: '''«مثل الذين ينفقون أموالهم ابتغاء مرضات الله و تثبيتا من أنفسهم كمثل جنة بربوة أصابها وابل»''' و آيه ديگر كه گویاتر از اين دو آيه است، آيه 163 و 162 سوره انعام است كه مىفرمايد: '''«قل إن صلاتي و نسكي و محياي و مماتي لله رب العالمين لا | در اين زمينه آيات و روايات زيادى رسيده است، از آن جمله آيه 264 بقره كه مىفرمايد: '''«لا تبطلوا صدقاتكم بالمن و الأذى كالذي ينفق ماله رئاء الناس»''' يا آيه 265 بقره كه مىفرمايد: '''«مثل الذين ينفقون أموالهم ابتغاء مرضات الله و تثبيتا من أنفسهم كمثل جنة بربوة أصابها وابل»''' و آيه ديگر كه گویاتر از اين دو آيه است، آيه 163 و 162 سوره انعام است كه مىفرمايد: '''«قل إن صلاتي و نسكي و محياي و مماتي لله رب العالمين لا شریک له و بذلك أمرت و أنا أول المسلمين»'''. | ||
از روايات هم ما به | از روايات هم ما به یک روايت كه در کتاب ذكر شده، اشاره مىكنيم و آن روايت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] از پيامبر(ص) است كه فرمود: «لا عمل إلا بنية و لا عبادة إلا بيقين و لا كرم إلا بالتقوى». نيت از ديد مؤلف به معنى قصد تقرب به خداوند سبحان است كه روح عمل بوده و عمل با آن زنده و بدون آن مرده خواهد بود؛ با نيت است كه عمل، صحيح گرديده و بدون آن باطل خواهد بود. | ||
برای نيت درجاتى و برای صحت مراتبى است، اگر چه در اصل امتثال مشترك مىباشند. | برای نيت درجاتى و برای صحت مراتبى است، اگر چه در اصل امتثال مشترك مىباشند. | ||
خط ۱۰۲: | خط ۱۰۲: | ||
ايشان نظام عينى را مبتنى بر عليت و معلوليت مىداند و در اين رابطه به روايتى از [[امام على(ع)]] نيز استناد مىجوید و در معناى آن روايت مىفرمايد: هر موجودى كه وجودش عين ذاتش نباشد، معلول خواهد بود، به خاطر آنكه وجودش محض ذاتش مىباشد و شكى در لزوم قوى بودن علت از معلول نيست و با اين وجود بعضى از اهل معرفت گفتهاند«بسم الله» از سوى بنده به منزله «كن» از سوى رب مىباشد. | ايشان نظام عينى را مبتنى بر عليت و معلوليت مىداند و در اين رابطه به روايتى از [[امام على(ع)]] نيز استناد مىجوید و در معناى آن روايت مىفرمايد: هر موجودى كه وجودش عين ذاتش نباشد، معلول خواهد بود، به خاطر آنكه وجودش محض ذاتش مىباشد و شكى در لزوم قوى بودن علت از معلول نيست و با اين وجود بعضى از اهل معرفت گفتهاند«بسم الله» از سوى بنده به منزله «كن» از سوى رب مىباشد. | ||
از ديگر مطالبى كه در مورد«بسم الله» گفته شده، اين است كه «بسم الله» به اسم اعظم از قرابتى كه سفيدى چشم به سياهى آن دارد نزدیک تر است. پس | از ديگر مطالبى كه در مورد«بسم الله» گفته شده، اين است كه «بسم الله» به اسم اعظم از قرابتى كه سفيدى چشم به سياهى آن دارد نزدیک تر است. پس یک نمازگزار بامعرفت كه مراعات آداب نماز را كرده و با حكمت آن آشناست، يقينا با توجهى تام اين جمله را بر زبان جارى كرده و آن را به منزله «كن» از سوى خداوند متعال مىشمارد. | ||
توجه به اسرارى كه در تك تك آيات سوره حمد وجود دارد، باعث عروج | توجه به اسرارى كه در تك تك آيات سوره حمد وجود دارد، باعث عروج یک نمازگزار مىگردد. | ||
صيغه متكلم مع الغير بودن نعبدو نستعين از نكاتى است كه مفسران و بزرگان از علما، در مورد آن به اظهارنظرهاى باارزشى دست زدهاند؛ مؤلف، نيز در اينجا به اين احتمال اشاره مىكند كه نمازگزار با اين تعبير خود را در رديف ساير عبادت كنندگان قرار مىدهد؛ چرا كه امر خداوند در آيه 43 سوره بقره اين است كه: '''«و اركعوا مع الراكعين»'''. | صيغه متكلم مع الغير بودن نعبدو نستعين از نكاتى است كه مفسران و بزرگان از علما، در مورد آن به اظهارنظرهاى باارزشى دست زدهاند؛ مؤلف، نيز در اينجا به اين احتمال اشاره مىكند كه نمازگزار با اين تعبير خود را در رديف ساير عبادت كنندگان قرار مىدهد؛ چرا كه امر خداوند در آيه 43 سوره بقره اين است كه: '''«و اركعوا مع الراكعين»'''. | ||
خط ۱۱۲: | خط ۱۱۲: | ||
سر قيام | سر قيام | ||
نماز، همان گونه كه ذكر و قولى دارد، حال و فعلى هم دارد كه هر | نماز، همان گونه كه ذكر و قولى دارد، حال و فعلى هم دارد كه هر یک از آنها داراى سرى مىباشند. مؤلف، مىگوید: همان گونه كه قبلا گفتيم برای رسيدن به اسرار نماز تنها راه، كشف صحيح و نقل معتبر مىباشد و عقل راهى برای پى بردن بدانها ندارد. | ||
حالات نماز، اعم از قيام و ركوع و سجود، ريشه در حالاتى دارد كه پيامبر(ص) در معراج پيدا كرده؛ بود حضرت بعد از وضو و غسل از چشمه صاد كه قبلا به آن اشاره شد و قرآن با جمله'''«ص و القرآن ذي الذكر»''' بدان اشاره دارد، اعمالى انجام داد كه طبق نقل خود حضرت كه در دعوات راوندى آمده به اين صورت مىباشد: «أمرني جبرئيل أن أقرأ القرآن قائما و أن أحمده راكعا و أن أسبحه ساجدا و أن أدعوه جالسا». | حالات نماز، اعم از قيام و ركوع و سجود، ريشه در حالاتى دارد كه پيامبر(ص) در معراج پيدا كرده؛ بود حضرت بعد از وضو و غسل از چشمه صاد كه قبلا به آن اشاره شد و قرآن با جمله'''«ص و القرآن ذي الذكر»''' بدان اشاره دارد، اعمالى انجام داد كه طبق نقل خود حضرت كه در دعوات راوندى آمده به اين صورت مىباشد: «أمرني جبرئيل أن أقرأ القرآن قائما و أن أحمده راكعا و أن أسبحه ساجدا و أن أدعوه جالسا». |
ویرایش