۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
پژوهشی در یکی از امپراتوریهای اسلامی: تاریخ فاطمیان و منابع آن: تفاوت میان نسخهها
پژوهشی در یکی از امپراتوریهای اسلامی: تاریخ فاطمیان و منابع آن (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۰ اکتبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۵:۱۷
، ۲۰ اکتبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'مدارك ' به 'مدارک '
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مدارك ' به 'مدارک ') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
#:در ابتداى اين بخش، اتفاقات حكومت فاطميان تا زمان معز ذكر شده است. براى اسماعيليان مقر امام بهمثابه مركز عالم مادى است. معز با عزيمت به مصر و به پايتخت جديدالاحداث خود، كانون آن سرسپردگى و هواخواهى را از مغرب به قاهره منتقل ساخت. قاهره مقرّ امپراتورى قدرتمندى شد كه اكنون بيشتر شمال افريقا، سيسيل، بخشهاى بزرگى از شام، درياى سرخ و حجاز را در بر مىگرفت. براى نخستين بار در دوره اسلامى، مصر ديگر تنها يك ايالت نبود، بلكه يك دولت و مملكت مستقل بود؛ دولتى كه در واقع در خود قاهره تمركز داشت<ref>همان، ص 53</ref> | #:در ابتداى اين بخش، اتفاقات حكومت فاطميان تا زمان معز ذكر شده است. براى اسماعيليان مقر امام بهمثابه مركز عالم مادى است. معز با عزيمت به مصر و به پايتخت جديدالاحداث خود، كانون آن سرسپردگى و هواخواهى را از مغرب به قاهره منتقل ساخت. قاهره مقرّ امپراتورى قدرتمندى شد كه اكنون بيشتر شمال افريقا، سيسيل، بخشهاى بزرگى از شام، درياى سرخ و حجاز را در بر مىگرفت. براى نخستين بار در دوره اسلامى، مصر ديگر تنها يك ايالت نبود، بلكه يك دولت و مملكت مستقل بود؛ دولتى كه در واقع در خود قاهره تمركز داشت<ref>همان، ص 53</ref> | ||
#:در فصل سوم، به يك قرن حكومت وزيران نظامى پرداخته شده است. بدر الجمالى شيوهاى را كه فاطميان حكومت مىكردند تغيير داد، ولى تركيب هيئت جديد تا پايان سلسله فاطمى برقرار ماند. در اين دوره، يك امام اسماعيلى همچنان بهعنوان خليفه شناخته مىشد و بنابراين نقش او بهعنوان امام پابرجا بود. سجيه دينى آن جنبه از حكومت تغيير نيافت، اما اكنون قدرت واقعى در دست وزيرانى بود كه ادعایشان بر قدرت از قوه نظامى شخصى آنها ناشى مىشد نه از تصويب خلفا<ref>همان، ص 88</ref> با مرگ عاضد در دهم محرم 567، حكومت فاطمى در مصر منقرض و حكومت ايوبيان تأسيس شد<ref>همان، ص 109</ref> | #:در فصل سوم، به يك قرن حكومت وزيران نظامى پرداخته شده است. بدر الجمالى شيوهاى را كه فاطميان حكومت مىكردند تغيير داد، ولى تركيب هيئت جديد تا پايان سلسله فاطمى برقرار ماند. در اين دوره، يك امام اسماعيلى همچنان بهعنوان خليفه شناخته مىشد و بنابراين نقش او بهعنوان امام پابرجا بود. سجيه دينى آن جنبه از حكومت تغيير نيافت، اما اكنون قدرت واقعى در دست وزيرانى بود كه ادعایشان بر قدرت از قوه نظامى شخصى آنها ناشى مىشد نه از تصويب خلفا<ref>همان، ص 88</ref> با مرگ عاضد در دهم محرم 567، حكومت فاطمى در مصر منقرض و حكومت ايوبيان تأسيس شد<ref>همان، ص 109</ref> | ||
#بخش دوم شامل فصلهاى جداگانهاى درباره انواع مختلف منابع تاريخى است و اطلاعاتى را كه در آن منابع وجود دارد، براى بازسازى و تجزيه و تحليل تاريخى به دست مىدهد. اين منابع عبارتند از: نخست، سكهها و ديگر مصنوعات (طراز، كتيبههاى ساختمانها، اشياى هنرى و يافتههاى باستانشناسى) كه شواهد و | #بخش دوم شامل فصلهاى جداگانهاى درباره انواع مختلف منابع تاريخى است و اطلاعاتى را كه در آن منابع وجود دارد، براى بازسازى و تجزيه و تحليل تاريخى به دست مىدهد. اين منابع عبارتند از: نخست، سكهها و ديگر مصنوعات (طراز، كتيبههاى ساختمانها، اشياى هنرى و يافتههاى باستانشناسى) كه شواهد و مدارک مستقيم را درباره رويدادها و فرايندهاى تاريخى در اختيار مىگذارند؛ دوم، اسناد و نامهها، هم اسناد اصلى و هم رونوشتهاى آنها؛ سوم، شرح و توصيفهاى عينى و معاصر؛ چهارم، تاريخها، مكانشناسىهاى جغرافيايى و كتب رجال و شرح حالها؛ پنجم، ادب و ديگر انواع نوشتههاى ادبى و بالاخره، نگاهى به آثار آن دسته از محققان و پژوهشگران جديد كه بيشترين كمكها را به بررسى اين موضوع كردهاند<ref>متن كتاب، ص 20</ref> | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||