۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
اولين منزلى كه مؤلف ذكر مىكند مرگ است كه اينگونه آغاز مىنمايد: | اولين منزلى كه مؤلف ذكر مىكند مرگ است كه اينگونه آغاز مىنمايد: | ||
«و اين عقبهاى است بسيار دشوار كه شدائد و سختىها از هر طرف به محتضر رو مىكند؛ از طرفى شدّت مرض و درد و بسته شدن زبان و رفتن قوا از اندام، از طرف ديگر گريستن اهل و عيال و وداع آنها با او و غم يتيمى و بىكس شدن بچّههاى خود، از طرف ديگر غم جدا شدن از مال و منزل و املاك و اندوختهها و چيزهاى نفيس خود كه عمر عزيز خود را صرف آنها كرده و بهوسيله زياد آنها را تحصيل نموده، بلكه بسا شده كه بسيارى از آنها مال مردم بوده و به ظلم و غصب آنها را مالك شده و آنگه چقدر حقوق بر اموال او تعلّق گرفته و نداده، حال ملتفت خرابىهاى كار خود شده كه كار گذشته و راه اصلاح آنها بسته شده...» .<ref>متن كتاب، ص 18</ref> | «و اين عقبهاى است بسيار دشوار كه شدائد و سختىها از هر طرف به محتضر رو مىكند؛ از طرفى شدّت مرض و درد و بسته شدن زبان و رفتن قوا از اندام، از طرف ديگر گريستن اهل و عيال و وداع آنها با او و غم يتيمى و بىكس شدن بچّههاى خود، از طرف ديگر غم جدا شدن از مال و منزل و املاك و اندوختهها و چيزهاى نفيس خود كه عمر عزيز خود را صرف آنها كرده و بهوسيله زياد آنها را تحصيل نموده، بلكه بسا شده كه بسيارى از آنها مال مردم بوده و به ظلم و غصب آنها را مالك شده و آنگه چقدر حقوق بر اموال او تعلّق گرفته و نداده، حال ملتفت خرابىهاى كار خود شده كه كار گذشته و راه اصلاح آنها بسته شده...».<ref>متن كتاب، ص 18</ref> | ||
در مورد سفر قبر بيان مىدارد كه: «اين منزل، عقبات بسيار سخت و جاهاى دشوار و هولناك دارد و ما در اينجا به چند عقبه از آن اشاره مىكنيم: عقبه اوّل، وحشت قبر است. در كتاب «[[من لايحضره الفقيه]]» است كه: چون ميّت را به نزديك قبر آورند بهناگاه او را داخل قبر نكنند؛ بهدرستى كه براى قبر هولهاى بزرگ است و پناه برد حامل آن به خداوند از هول مطلع و بگذارد ميّت را نزديك قبر و اندكى صبر كند تا استعداد دخول را بگيرد، پس اندكى او را پيشتر برد و اندكى صبر كند، آنگاه او را به كنار قبر برد. | در مورد سفر قبر بيان مىدارد كه: «اين منزل، عقبات بسيار سخت و جاهاى دشوار و هولناك دارد و ما در اينجا به چند عقبه از آن اشاره مىكنيم: عقبه اوّل، وحشت قبر است. در كتاب «[[من لايحضره الفقيه]]» است كه: چون ميّت را به نزديك قبر آورند بهناگاه او را داخل قبر نكنند؛ بهدرستى كه براى قبر هولهاى بزرگ است و پناه برد حامل آن به خداوند از هول مطلع و بگذارد ميّت را نزديك قبر و اندكى صبر كند تا استعداد دخول را بگيرد، پس اندكى او را پيشتر برد و اندكى صبر كند، آنگاه او را به كنار قبر برد. | ||
ویرایش