هاتف اصفهانی، احمد: تفاوت میان نسخه‌ها

==شغل، شاعران هم‎دوره==

هاتف گذشته از تبحر در ادبیات و سایر علوم، طبیب بوده و از این راه کسب روزی می‎کرده است. اشتغالش به این کار و نارضایتی نسبی او از این امر را می‎توان در این شعر وی دید:

او با شاعران هم‎دوره خود؛ حاج لطف‎علی‎بیگ، متخلص به آذر و میرزا سلیمان کاشانی، متخلص به صباحی ارتباط صمیمی داشته و با آنها مشاعره می‎کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

از میان شاعران آن زمان، «آذر» به استادی او اعتراف داشت، ولی سایر شعرا و ادیبانی که با شهرت او مقام خود را در خطر می‎دیدند، هجویاتی درباره او ساخته و در میان مردم منتشر کردند. چنان‎که بیت ذیل گواهی می‎دهد، در اصفهان کمتر کسی خریدار ابیات او بوده است:

عمده شهرت هاتف به‎خاطر ترجیع‎بند عرفانی اوست<ref>ر.ک: همان، ص334</ref>.

صباحی، سال وفات او را به‎وسیله ماده تاریخ ضبط کرده است:  

==پانویس==