پرش به محتوا

دیوان عالم و عارف ربانی، حکیم الهی مرحوم شیخ عباس طهرانی (طاب ثراه)، متخلص به منزوی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'طهراني، عباس' به 'طهرانی، عباس'
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
جز (جایگزینی متن - 'طهراني، عباس' به 'طهرانی، عباس')
خط ۴: خط ۴:
| عنوان‌های دیگر =ديوان عالم و عارف رباني حکيم الهي مرحوم عباس طهراني طاب ثراه متخلص به منزوي
| عنوان‌های دیگر =ديوان عالم و عارف رباني حکيم الهي مرحوم عباس طهراني طاب ثراه متخلص به منزوي
| پدیدآوران =  
| پدیدآوران =  
[[طهراني، عباس]] (نويسنده)
[[طهرانی، عباس]] (نويسنده)


| زبان =فارسي
| زبان =فارسي
خط ۳۵: خط ۳۵:
نویسنده در خطبه آغازین کتاب، پس از حمد الهی و درود بر پیامبر(ص) و خاندان پاکش (با مضامین فلسفی و عرفانی) و لعنت بر دشمنانشان، می‎نویسد: «و بعد هذه قصيدة رائية نظمتها بالفارسية و هي ممّا سنح بخاطري الفاتر مع تشتّت الحال و تقلب الأحوال. أهديتها لمن بلغه هذا المقال و أرجو منهم أن يدعوا لي حسن المآل و الحشر مع محمد و الآل(ص)، فإنّه أعظم المنال»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص10</ref>؛ (حاصل معنا: این قصیده‎ای است با قافیه «راء»، به زبان فارسی که در حال پریشانی خاطر و تقلب احوال به ذهنم آمده است. آن را به کسی که این گفتار به او برسد، پیشکش می‎کنم و امید به دعای خیرش برای عاقبت‎به‎خیری و محشور شدنم با پیامبر(ص) و خاندانش دارم؛ چراکه این امر بهترین دستاورد برای انسان است).
نویسنده در خطبه آغازین کتاب، پس از حمد الهی و درود بر پیامبر(ص) و خاندان پاکش (با مضامین فلسفی و عرفانی) و لعنت بر دشمنانشان، می‎نویسد: «و بعد هذه قصيدة رائية نظمتها بالفارسية و هي ممّا سنح بخاطري الفاتر مع تشتّت الحال و تقلب الأحوال. أهديتها لمن بلغه هذا المقال و أرجو منهم أن يدعوا لي حسن المآل و الحشر مع محمد و الآل(ص)، فإنّه أعظم المنال»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص10</ref>؛ (حاصل معنا: این قصیده‎ای است با قافیه «راء»، به زبان فارسی که در حال پریشانی خاطر و تقلب احوال به ذهنم آمده است. آن را به کسی که این گفتار به او برسد، پیشکش می‎کنم و امید به دعای خیرش برای عاقبت‎به‎خیری و محشور شدنم با پیامبر(ص) و خاندانش دارم؛ چراکه این امر بهترین دستاورد برای انسان است).
   
   
[[طهراني، عباس|شیخ عباس تهرانی (منزوی)]]، پس از خطبه کتاب اشعارش را با قصیده‎ای در مدح [[امام على(ع)|امیر مؤمنان علی(ع)]] آغاز می‎کند.
[[طهرانی، عباس|شیخ عباس تهرانی (منزوی)]]، پس از خطبه کتاب اشعارش را با قصیده‎ای در مدح [[امام على(ع)|امیر مؤمنان علی(ع)]] آغاز می‎کند.


{{شعر}}
{{شعر}}
خط ۶۲: خط ۶۲:
{{ب|''نشناخت خدا را دگری غیر من و تو''|2=''ما از شجر واحد و مردم همه ز اشجار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص11-13</ref>.
{{ب|''نشناخت خدا را دگری غیر من و تو''|2=''ما از شجر واحد و مردم همه ز اشجار''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص11-13</ref>.


غالب اشعار کتاب در قالب قصیده سروده شده‎اند و استفاده شاعر از مضامین و اصطلاحات فلسفی و عرفانی در همه اشعار آشکار است. در کل، محتوای اشعار [[طهراني، عباس|حاج شیخ عباس تهرانی]] متخلص به منزوی، بن‎مایه دینی دارد و در میان مفاهیم دینی هم بیشتر به سراغ مفاهیم عقیدتی (کلامی)، اخلاقی و توضیح برخی روایات رفته است. برخی مضامین نظم‎یافته در این اثر عبارتند از: مدح امیر مؤمنان و خاندان عصمت(ع)، براهین اثبات صانع و خالق، اجماعی بودن اصل وجود صانع و اجماع بر صانع نادیده و اینکه صانع در همه جا هست، مالکیت خدا، بیان مظهر اسم مبارک الله، توضیح لك يا إلهي وحدانية العدد، بیان اسماء و صفات الهی، مسلّم بودن عالم غیب و ملکوت، پی بردن از اتقان خلقت به کمالات آن، بیان لا جبر و لا تفويض و روشن ساختن معنی تفویض، مباحث مربوط به نبوت مانند عصمت و...، بیان معنی حدیث قدسی كنت كنزا مخفيا، منظومه‎ای در حدیث کساء، برخی مفاهیم اخلاقی و عرفانی مانند مقام تسلیم، وسوسه نفس، نتایج متابعت عقل و نفس، حضور خدا در همه جا، بیان مضر بودن تمدن و تجدد بی تدین برای جامعه بشر، بیان '''و قليل من عبادي الشكور''' (سبأ: 13) و حب الدنيا رأس كل خطيئة، برتری مسلمانان بر سایر امت‎ها و سایر ملل در صورت ایمان داشتن آنان، مباحث مربوط به نفس مانند معرفت نفس، حکمت احتیاج نفس به بدن، توضیح حدیث معروف «من عرف نفسه فقد عرف ربه»، رجوع به مقصود در معرفت نفس و...، مظهریت پدر و مادر و انبیا و اولیا برای اسم «رب» الهی، تولد هر فرزندی بر فطرت (كل مولود يولد علی الفطرة)، مشروطیت و...
غالب اشعار کتاب در قالب قصیده سروده شده‎اند و استفاده شاعر از مضامین و اصطلاحات فلسفی و عرفانی در همه اشعار آشکار است. در کل، محتوای اشعار [[طهرانی، عباس|حاج شیخ عباس تهرانی]] متخلص به منزوی، بن‎مایه دینی دارد و در میان مفاهیم دینی هم بیشتر به سراغ مفاهیم عقیدتی (کلامی)، اخلاقی و توضیح برخی روایات رفته است. برخی مضامین نظم‎یافته در این اثر عبارتند از: مدح امیر مؤمنان و خاندان عصمت(ع)، براهین اثبات صانع و خالق، اجماعی بودن اصل وجود صانع و اجماع بر صانع نادیده و اینکه صانع در همه جا هست، مالکیت خدا، بیان مظهر اسم مبارک الله، توضیح لك يا إلهي وحدانية العدد، بیان اسماء و صفات الهی، مسلّم بودن عالم غیب و ملکوت، پی بردن از اتقان خلقت به کمالات آن، بیان لا جبر و لا تفويض و روشن ساختن معنی تفویض، مباحث مربوط به نبوت مانند عصمت و...، بیان معنی حدیث قدسی كنت كنزا مخفيا، منظومه‎ای در حدیث کساء، برخی مفاهیم اخلاقی و عرفانی مانند مقام تسلیم، وسوسه نفس، نتایج متابعت عقل و نفس، حضور خدا در همه جا، بیان مضر بودن تمدن و تجدد بی تدین برای جامعه بشر، بیان '''و قليل من عبادي الشكور''' (سبأ: 13) و حب الدنيا رأس كل خطيئة، برتری مسلمانان بر سایر امت‎ها و سایر ملل در صورت ایمان داشتن آنان، مباحث مربوط به نفس مانند معرفت نفس، حکمت احتیاج نفس به بدن، توضیح حدیث معروف «من عرف نفسه فقد عرف ربه»، رجوع به مقصود در معرفت نفس و...، مظهریت پدر و مادر و انبیا و اولیا برای اسم «رب» الهی، تولد هر فرزندی بر فطرت (كل مولود يولد علی الفطرة)، مشروطیت و...


از رباعیات نویسنده است:
از رباعیات نویسنده است:
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش