پرش به محتوا

نفیسی، علی‌اکبر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۷: خط ۲۷:
|-class='articleCode'
|-class='articleCode'
|کد مؤلف
|کد مؤلف
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE1097AUTHORCODE
|data-type='authorCode'|AUTHORCODE01097AUTHORCODE
|}
|}
</div>
</div>
خط ۳۵: خط ۳۵:
==کسب علم و دانش==
==کسب علم و دانش==


تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289 از آن مدرسه فارغ‌التحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبک بيمارستان‌هاى اروپا از طرف ناصرالدين شاه مأمور شد و خود رياست آن را به عهده گرفت و تا سال 1298 در اين سمت باقى بود. او پس از كناره‌گيرى از رياست بيمارستان دولتى در سال 1298ق، با ميرزا حسين خان مشير‌الدوله به مشهد رفت و در آنجا بيمارستان رضوى را، از موقوفات آستان قدس رضوى، بنيان نهاد و آن دومين بيمارستان به روش اروپايى در ايران بود.
تحصيلات مقدماتى را در همان شهر به پايان رساند، سپس به فراگرفتن حكمت الهى و فلسفه پرداخت و در دارالفنون تهران كه تازه تأسيس شده بود، به تحصيل طب پرداخت. در سال 1289 از آن مدرسه فارغ‌التحصيل شد و به تأسيس بيمارستان دولتى به سبک بيمارستان‌هاى اروپا از طرف ناصرالدين شاه مأمور شد و خود رياست آن را به عهده گرفت و تا سال 1298 در اين سمت باقى بود. او پس از كناره‌گيرى از رياست بيمارستان دولتى در سال 1298ق، با ميرزا حسين خان مشير‌الدوله به مشهد رفت و در آنجا بيمارستان رضوى را، از موقوفات آستان قدس رضوى، بنيان نهاد و آن دومين بيمارستان به روش اروپايى در ايران بود.


مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محوله‌اش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشکان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. على‌اكبر نفيسى، سال 1342ق، در سن 79 سالگى از دنيا رفت.
مدتى هم به قمشه و نواحى بختيار، سفر كرد و بعد از 2 سال، مجددا به تهران برگشت و مشغول طبابت عمومى و وظايف محوله‌اش شد. سال 1310 كه بيمارى «وبا» شيوع پيدا كرد و اكثر پزشکان فرار كرده بودند، او با كمال شهامت در تهران ماند و صميمانه به كار مداواى بيماران پرداخت؛ از همين رو، مورد توجه شاهانه واقع شد و در اثر امانت و صداقتش، جزو اطباى دربار و نتيجتا طبيب مخصوص اندرون شاه شد كه تا سال 1328ق، در همين مقام بود. على‌اكبر نفيسى، سال 1342ق، در سن 79 سالگى از دنيا رفت.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش