كفاية الأثر في النص على الأئمة الاثنی عشر: تفاوت میان نسخه‌ها

در مواردى، ظاهرآ براساس نسخه‌اى از کتاب خزّاز، به اشتباه  کفایة‌الاثر به شیخ‌صدوق و شیخ‌مفید نسبت داده شده است. کفایة‌الاثر مورد استناد و ارجاع عالمان و از منابع مجلسى در تألیف بحارالانوار بوده است. علامه حلّى در اجازه‌نامه خود به بنى‌زهره از این اثر یاد کرده است. محسن امین از نسخه‌اى نفیس و قدیمى از این کتاب که در 584 کتابت شده و اجازه برخى از عالمان بر آن درج شده بوده، سخن گفته و آن را وصف کرده است.خزّاز در این کتاب در مقام گردآورى روایات و نصوص دالّ بر خلافت و امامت ائمه علیهم‌السلام است. او روایات را در دو بخش و 39 باب سامان داده است. بخش نخست شامل تصریحاتى است که 27 تن از صحابیان پیامبر صلى‌اللّه علیه‌وآله‌وسلم بر امامت على علیه‌السلام و فرزندانش نقل کرده‌اند. او روایات هر صحابى را در بابى خاص گردآورده است. در بخش دوم، نصوص نقل‌شده از ائمه علیهم‌السلام در امامت امامان دوازده‌گانه یا معرفى امام بعدى، هریک در بابى خاص گرد آمده است. در پایان این بخش، روایاتى از زیدبن على‌بن حسین دالّ بر امامت امامان دوازده‌گانه آمده است. مؤلف به هنگام نقل روایات زید از مقام او دفاع کرده و نوشته است که او هرگز مدعى امامت نبوده بلکه به امامت امام صادق علیه‌السلام اعتراف داشته است.نسخه‌هاى خطى متعددى از کفایة‌الاثر باقى مانده و چاپ انتقادى آن را محمدکاظم موسوى و عقیل ربیعى  منتشر کرده‌اند. عبداللّه افندى اصفهانى تصریح کرده که آثار دیگرى چون الباب المفتوح الى ما قیل فى النفس و الروح، مختصر المصباح، مختصرالمختلف، مختصر مجمع‌البیان، و رساله‌اى در منطق، تألیفات زین‌الدین بیاضى بوده و به‌اشتباه به خزّاز نسبت داده شده‌اند<ref>همان</ref>.