۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
مؤلف، در اولين بخش كتاب، نخست، «اهتمام به نماز» را مطرح مىكند. ايشان در اين بخش، به تبيين نماز مىپردازد و نماز را از سه جهت احكام، آداب و اسرار و حقايق مورد بررسى قرار مىدهد و مطالبى ذكر مىكند، سپس به ذكر داستانهايى از نمازگزارن واقعى؛ يعنى حضرات معصومين(ع) مىپردازد. در ادامه، به اهميت و جايگاه برپاداشتن نماز اشاره مىكند و آن را از اهم واجبات مىداند و در اين راستا از روايات و داستانهايى نيز بهره مىگيرد؛ مثلاًدر بحبوحه جنگ صفين، [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] مراقب خورشيد بود، [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] پرسيد: در پى چه هستيد؟ حضرت فرمودند: منتظر ظهر هستم تا نماز بخوانيم. [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گفت: ما اينك در حال نبرديم، چه وقت نمازخواندن است؟! حضرت فرمودند: «ما براى چه با اينها مىجنگيم؟ جز براى نماز» ([[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]، ج 3، ص 179). | مؤلف، در اولين بخش كتاب، نخست، «اهتمام به نماز» را مطرح مىكند. ايشان در اين بخش، به تبيين نماز مىپردازد و نماز را از سه جهت احكام، آداب و اسرار و حقايق مورد بررسى قرار مىدهد و مطالبى ذكر مىكند، سپس به ذكر داستانهايى از نمازگزارن واقعى؛ يعنى حضرات معصومين(ع) مىپردازد. در ادامه، به اهميت و جايگاه برپاداشتن نماز اشاره مىكند و آن را از اهم واجبات مىداند و در اين راستا از روايات و داستانهايى نيز بهره مىگيرد؛ مثلاًدر بحبوحه جنگ صفين، [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين(ع)]] مراقب خورشيد بود، [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] پرسيد: در پى چه هستيد؟ حضرت فرمودند: منتظر ظهر هستم تا نماز بخوانيم. [[ابنعباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] گفت: ما اينك در حال نبرديم، چه وقت نمازخواندن است؟! حضرت فرمودند: «ما براى چه با اينها مىجنگيم؟ جز براى نماز» ([[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]، ج 3، ص 179). | ||
ايشان به مذمت كسانى كه نماز را سبک | ايشان به مذمت كسانى كه نماز را سبک مىشمارند، مىپردازد و در اين باره، به اين حديث از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] متمسك مىشود: «ان شفاعتنا لا تنال مستخفا بالصلاة»؛ «شفاعت ما، نصيب كسى كه نماز را سبک بشمارد، نمىشود». | ||
دومين صفت اخلاق فردى كه در كتاب مورد بررسى قرار گرفته، «ذكر» است. با توجه به اينكه خداوند مبدأ و منبع همه خوبىهاى عالم است و خير و بركت جز از او نمىرسد، پس ارتباط با خدا؛ يعنى ارتباط با منبع خير. علاوه بر اين، انسان ذاكر همواره خويشتن را در پرتو نور خدا مىبيند و از گزند هر شر و فسادى در امان مىماند. | دومين صفت اخلاق فردى كه در كتاب مورد بررسى قرار گرفته، «ذكر» است. با توجه به اينكه خداوند مبدأ و منبع همه خوبىهاى عالم است و خير و بركت جز از او نمىرسد، پس ارتباط با خدا؛ يعنى ارتباط با منبع خير. علاوه بر اين، انسان ذاكر همواره خويشتن را در پرتو نور خدا مىبيند و از گزند هر شر و فسادى در امان مىماند. |
ویرایش