۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
رسالة فى ملاقى الشبهةالمحصورة: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - ' | کتابخانۀ دیجیتال نور =' به '| کتابخانۀ دیجیتال نور =') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''رسالة فى ملاقى الشبهةالمحصورة''' یا رسالة فى ما تنجس بعضه و اشتبه موضع النجاسة تألیف [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ على بن حسين كركى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ه ق)، در اين كتاب كوچك يا به تعبيرى مقاله، مسئله نجس شدن چيز معينى كه مشخص نيست كدام قسمت آن نجس شده است مطرح شده است. | '''رسالة فى ملاقى الشبهةالمحصورة''' یا رسالة فى ما تنجس بعضه و اشتبه موضع النجاسة تألیف [[محقق کرکی، علی بن حسین|شيخ على بن حسين كركى]]، معروف به [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق كركى]]، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ه ق)، در اين كتاب كوچك يا به تعبيرى مقاله، مسئله نجس شدن چيز معينى كه مشخص نيست كدام قسمت آن نجس شده است مطرح شده است. | ||
مؤلف حكم به پاك بودن آن شى را انتخاب نموده و آن را ظاهر مذهب دانسته است اين كتاب به سبک | مؤلف حكم به پاك بودن آن شى را انتخاب نموده و آن را ظاهر مذهب دانسته است اين كتاب به سبک فقه استدلالى نوشته شده و در آن نظريات [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] (م 726 ه ق) در منتهى المطلب و نهاية الاحكام بررسى شده است. | ||
مؤلف با استدلال به عمومات و اطلاقات در باب طهارت اين نظر را انتخاب نموده است و از كسانى كه اين نظريه را انتخاب ننمايند اينگونه تعبير نموده است: ما يخطر فى الاوهام على خواطر من لم ترض نفسه بمعرفة طرق الاستدلال الفقهية، فتراه يخبط خبط عشواء فى الليلة الظلماء لا يتميز عنده غث ما فى يدين من سمينه. در دو جا از [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]](ج 184/22) و (ج 193/22) با عبارتهاى يكسان از اين كتاب نام برده شده و [[آقا بزرگ تهرانى]] به معرفى آن پرداخته است. | مؤلف با استدلال به عمومات و اطلاقات در باب طهارت اين نظر را انتخاب نموده است و از كسانى كه اين نظريه را انتخاب ننمايند اينگونه تعبير نموده است: ما يخطر فى الاوهام على خواطر من لم ترض نفسه بمعرفة طرق الاستدلال الفقهية، فتراه يخبط خبط عشواء فى الليلة الظلماء لا يتميز عنده غث ما فى يدين من سمينه. در دو جا از [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]](ج 184/22) و (ج 193/22) با عبارتهاى يكسان از اين كتاب نام برده شده و [[آقا بزرگ تهرانى]] به معرفى آن پرداخته است. | ||