۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
خصیبی، حسین بن حمدان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'تبرك' به 'تبرک') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
حمدان، پدر خصيبى، يكى از راويان احاديث شيعى بود كه عمدتاًً به سيره پيامبر(ص) مربوط مى‌شدند. عموى او ابراهيم بن خصيب، از مرابطان [[امام عسكرى(ع)]] بود. اين دو نفر در كتاب خصيبى نام برده شده‌اند. عموى ديگرش احمد بن خصيب در نوشته‌هاى شيعى به عنوان يكى از مؤمنانى كه براى تهنيت گفتن به [[امام عسكرى(ع)]] به خاطر تولّد پسرش مهدى(ع) به سامرا رفت، معرفى مى‌شود. وى نيز همانند برادرش حمدان، ظاهراً در نوشته‌هاى مربوط به سيره پيامبر(ص) تبحر داشت. | حمدان، پدر خصيبى، يكى از راويان احاديث شيعى بود كه عمدتاًً به سيره پيامبر(ص) مربوط مى‌شدند. عموى او ابراهيم بن خصيب، از مرابطان [[امام عسكرى(ع)]] بود. اين دو نفر در كتاب خصيبى نام برده شده‌اند. عموى ديگرش احمد بن خصيب در نوشته‌هاى شيعى به عنوان يكى از مؤمنانى كه براى تهنيت گفتن به [[امام عسكرى(ع)]] به خاطر تولّد پسرش مهدى(ع) به سامرا رفت، معرفى مى‌شود. وى نيز همانند برادرش حمدان، ظاهراً در نوشته‌هاى مربوط به سيره پيامبر(ص) تبحر داشت. | ||
خصيبى در خانواده‌اى شيعى بزرگ شد كه به امام معصوم(ع) نزدیک | خصيبى در خانواده‌اى شيعى بزرگ شد كه به امام معصوم(ع) نزدیک بود و لذا از همان سنين اوليه، در معرض تجربه‌هاى دينى قرار داشت. او در كتابش مى‌گويد كه در سال 273ق886/م (شايد در 13سالگى)، در مسجدى در غرب شهر مدينه به جماعت نماز خوانده، مسجدى كه پيامبر(ص) و پسر عمويش على(ع) در آن با هم نماز خوانده بودند. | ||
خصيبى جهان معنوى فراخى داشت. آثار او نشان دهنده انسانى است با احاطه‌اى بسيار بر زبان عربى كه علوم دينى (به ويژه قرآن، تفسير و حديث) را آموخته و شاعرى است خوش ذوق كه از اشعار دوره پيش از اسلام و دوره اسلامى، به يك اندازه مطلع است. | خصيبى جهان معنوى فراخى داشت. آثار او نشان دهنده انسانى است با احاطه‌اى بسيار بر زبان عربى كه علوم دينى (به ويژه قرآن، تفسير و حديث) را آموخته و شاعرى است خوش ذوق كه از اشعار دوره پيش از اسلام و دوره اسلامى، به يك اندازه مطلع است. | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
با فقدان راهنما، خصيبى در جستجوى راهنماى ديگرى بود تا بتواند فراگيرى تعاليم باطنى محمد بن نصير را نزد او ادامه دهد. به نظر مى‌رسد كه اين جستجو بيست و هفت سال طول كشيده است. | با فقدان راهنما، خصيبى در جستجوى راهنماى ديگرى بود تا بتواند فراگيرى تعاليم باطنى محمد بن نصير را نزد او ادامه دهد. به نظر مى‌رسد كه اين جستجو بيست و هفت سال طول كشيده است. | ||
بنابر نوشته‌هاى نصيرى، در سال 314ق926/م خصيبى با عارفى قديمى به نام على بن احمد، از شاگردان ابن نصير، در شهر طرباء نزدیک | بنابر نوشته‌هاى نصيرى، در سال 314ق926/م خصيبى با عارفى قديمى به نام على بن احمد، از شاگردان ابن نصير، در شهر طرباء نزدیک كربلا ملاقات كرد. طى اين ملاقات كه در دهم محرم رخ داد، على معناى نهفته آن روز يعنى روز عاشورا، را براى خصيبى آشكار كرد. گفته شده كه در اين جلسه كه به قصد تشرف خصيبى بر پا شده بود،150 تن از شاگردان اين عارف نيز شركت داشتند. على به اطلاع خصيبى رساند كه [[امام حسن عسکری(ع)]] از ميان همه مريدانش، ابن نصير (و نه اسحاق بن محمد نخعى احمر كه مورد علاقه فرقه اسحاقيه معاصر با آنها بود) را برگزيده و متبرک ساخته بود. | ||
پس از غيبت امام دوازدهم(ع)، مرشد خصيبى، على بن احمد طربائى، مدعى شد كه از سوى امام هادى(ع) و [[امام عسكرى(ع)]] به عنوان سفير منصوب شده است. | پس از غيبت امام دوازدهم(ع)، مرشد خصيبى، على بن احمد طربائى، مدعى شد كه از سوى امام هادى(ع) و [[امام عسكرى(ع)]] به عنوان سفير منصوب شده است. | ||