۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
مقاله اول، تحت عنوان «تشيع اماميه و علم كلام معتزلى»، نوشته آلفرد مادولونگ و ترجمه [[احمد آرام]] مىباشد<ref>متن كتاب، ص 9</ref> | مقاله اول، تحت عنوان «تشيع اماميه و علم كلام معتزلى»، نوشته آلفرد مادولونگ و ترجمه [[احمد آرام]] مىباشد<ref>متن كتاب، ص 9</ref> | ||
نويسنده در اين مقاله، به اين نكته اشاره دارد كه مذهب تشيع، در جريان توسعه و تكامل خود، چنان با علم كلام معتزله ارتباط نزدیک | نويسنده در اين مقاله، به اين نكته اشاره دارد كه مذهب تشيع، در جريان توسعه و تكامل خود، چنان با علم كلام معتزله ارتباط نزدیک پيدا كرده است كه مورخان اسلام، چه در قرون وسطى و چه در قرون معاصر، دچار اين وسوسه شدهاند كه اين دو را از لحاظ پيدايش، وابسته به يكديگر بدانند، ولى چون تعاليم گروههاى معتزله و شيعه نخستين قرن دوم / هشتم در اين اواخر مورد پژوهشهاى تازه قرار گرفته، مدارك و اسناد بيشترى نشان داده است كه در آن زمان، اين دو نهضت از يكديگر دور بودهاند<ref>همان، ص 9</ref> | ||
وى معتقد است نهتنها مذاهب و تعليمات ايشان درباره امامت، كه مخصوصا براى شيعه اماميه عنوان مركزيت داشت، از اصل نيز با يكديگر ناسازگار بود، بلكه در مسائلى كه بيشتر جنبه كلامى داشت و به خدا و صفات او و به آزادى آدمى و قضا و قدر مربوط مىشد، معتزليان ملاكهاى تسننى سختى وضع كرده بودند كه به هر انحرافى صورت شرك مىداد و ميان آن دو، گودالى غير قابل عبور فراهم آورده بود كه سبب پيدا شدن تصادمهاى پيوسته و اختلاف نظرهاى سخت ميان آنان بود<ref>همان</ref> | وى معتقد است نهتنها مذاهب و تعليمات ايشان درباره امامت، كه مخصوصا براى شيعه اماميه عنوان مركزيت داشت، از اصل نيز با يكديگر ناسازگار بود، بلكه در مسائلى كه بيشتر جنبه كلامى داشت و به خدا و صفات او و به آزادى آدمى و قضا و قدر مربوط مىشد، معتزليان ملاكهاى تسننى سختى وضع كرده بودند كه به هر انحرافى صورت شرك مىداد و ميان آن دو، گودالى غير قابل عبور فراهم آورده بود كه سبب پيدا شدن تصادمهاى پيوسته و اختلاف نظرهاى سخت ميان آنان بود<ref>همان</ref> | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در مقاله دوم، نوشته [[سزگین، فؤاد|فؤاد سزگين]] با ترجمه كيكاووس جهاندارى، منابع فقه و حديث شيعه، مورد بررسى قرار گرفته است<ref>همان، ص 33</ref> | در مقاله دوم، نوشته [[سزگین، فؤاد|فؤاد سزگين]] با ترجمه كيكاووس جهاندارى، منابع فقه و حديث شيعه، مورد بررسى قرار گرفته است<ref>همان، ص 33</ref> | ||
به اعتقاد نويسنده، قديمترين حاصل و ثمره فعالیتهای كتبى در اين زمينه، نزد شیعیان | به اعتقاد نويسنده، قديمترين حاصل و ثمره فعالیتهای كتبى در اين زمينه، نزد شیعیان مانند اهل سنت، به قرن اول هجرى راجع است. بسيارى از مراجع شيعه بهكرات از چهارصد رساله فقهى (أربعمائة اصل) سخن به ميان مىآورند كه شاگردان امام محمد باقر(ع) و [[امام جعفر صادق(ع)]] تألیف كردهاند. از اين مقدار فقط سيزده رساله (اصل) به دست ما رسيده است. در اين مقاله، برخى از اين رسالات مورد بحث و بررسى قرار گرفته است<ref>همان</ref> | ||
مقاله سوم، تحت عنوان «تحليل «جوهر» در منطق خواجه نصير و در سنت سينوى» بوده و نوشته پرويز مروج با ترجمه [[آذرنگ، عبدالحسین|عبدالحسين آذرنگ]] است<ref>همان، ص 89</ref> | مقاله سوم، تحت عنوان «تحليل «جوهر» در منطق خواجه نصير و در سنت سينوى» بوده و نوشته پرويز مروج با ترجمه [[آذرنگ، عبدالحسین|عبدالحسين آذرنگ]] است<ref>همان، ص 89</ref> |
ویرایش