۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الفتن (ابن حماد): تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
الفتن را ابوزيد عبدالرحمان بن حاتم مرادى به سال 280ه-.ق (پنجاه سال پس از مرگ مؤلف) در مصر از نعيم بن حماد روايت كرده است. | الفتن را ابوزيد عبدالرحمان بن حاتم مرادى به سال 280ه-.ق (پنجاه سال پس از مرگ مؤلف) در مصر از نعيم بن حماد روايت كرده است. | ||
با وجود تأثير فراوانى كه الفتن نعيم بن حماد در ميان اهل سنت و شیعیان | با وجود تأثير فراوانى كه الفتن نعيم بن حماد در ميان اهل سنت و شیعیان دارد و بسيارى از روايات علائم ظهور از آن نقل مى‌شود، اعتبار چندانى براى آن نمى‌توان قائل شد. | ||
نسبت اين كتاب به مؤلف قطعى نيست و محدثان و رجاليون قديمى اهل سنت از چنين كتابى ياد نكرده‌اند؛ به گفته رجاليون اهل سنت مؤلف كتاب اشتباه زياد مى‌كرده و احاديثى نادرست نقل نموده و گاه جعل هم كرده است. [[ذهبى]] گويد: نعيم در كتاب الفتن مطالب عجيب و مردود نقل مى‌كند؛ بسيارى از روايات كتاب موقوف يا مقطوع است و سند آن به رسول خدا نمى‌رسد. بنابراین حتى اگر موقوفات و مقطوعات نزد اهل سنت هم قابل توجيه باشد، آن چه مربوط به فتن است، محل تأمل است. از نظر شيعه نيز چنين آثارى حجت نيست و آن چه به رسول خدا مى‌رسد، اگر با قرائن و روايات شيعه تطبيق نكند، پذيرفتنى نخواهد بود و در كتاب الفتن از اين گونه احاديث كم نيست؛ در اين كتاب رواياتى نقل شده كه ساختگى بودن آن آشكار است. نمونه‌اى از اين روايات را در ابواب مربوط به خلفاى پس از رسول خدا مى‌بينيم كه در آن به ترتيبِ خلفاى سه گانه، احاديثى به رسول خدا(ص) نسبت داده‌اند يا به على(ع) نسبت داده‌اند كه فرمود با معاويه مبارزه نكنيد؛ مهدى از فرزندان عباس است. | نسبت اين كتاب به مؤلف قطعى نيست و محدثان و رجاليون قديمى اهل سنت از چنين كتابى ياد نكرده‌اند؛ به گفته رجاليون اهل سنت مؤلف كتاب اشتباه زياد مى‌كرده و احاديثى نادرست نقل نموده و گاه جعل هم كرده است. [[ذهبى]] گويد: نعيم در كتاب الفتن مطالب عجيب و مردود نقل مى‌كند؛ بسيارى از روايات كتاب موقوف يا مقطوع است و سند آن به رسول خدا نمى‌رسد. بنابراین حتى اگر موقوفات و مقطوعات نزد اهل سنت هم قابل توجيه باشد، آن چه مربوط به فتن است، محل تأمل است. از نظر شيعه نيز چنين آثارى حجت نيست و آن چه به رسول خدا مى‌رسد، اگر با قرائن و روايات شيعه تطبيق نكند، پذيرفتنى نخواهد بود و در كتاب الفتن از اين گونه احاديث كم نيست؛ در اين كتاب رواياتى نقل شده كه ساختگى بودن آن آشكار است. نمونه‌اى از اين روايات را در ابواب مربوط به خلفاى پس از رسول خدا مى‌بينيم كه در آن به ترتيبِ خلفاى سه گانه، احاديثى به رسول خدا(ص) نسبت داده‌اند يا به على(ع) نسبت داده‌اند كه فرمود با معاويه مبارزه نكنيد؛ مهدى از فرزندان عباس است. | ||