۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الانتصار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - ' ' به ' '
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
اگر چه در اين كتاب مؤلف از استدلال‌هاى فقهى متعارف خوددارى نموده و يا كمتر استفاده كرده است ولى به علت اين كه در دفاع از شيعه نوشته شده و به طرح نظريات و اقوال مذاهب مختلف اهل تسنن نظير شافعى، مالكى، حنفى و حنبلى پرداخته است به صورت كتابى كه فقه مقارن را تبيين مى‌نمايد در آمده است. | اگر چه در اين كتاب مؤلف از استدلال‌هاى فقهى متعارف خوددارى نموده و يا كمتر استفاده كرده است ولى به علت اين كه در دفاع از شيعه نوشته شده و به طرح نظريات و اقوال مذاهب مختلف اهل تسنن نظير شافعى، مالكى، حنفى و حنبلى پرداخته است به صورت كتابى كه فقه مقارن را تبيين مى‌نمايد در آمده است. | ||
كتاب الانتصار از جهت تاريخى بر تمامى كتاب‌هاى فقه مقارن در تاريخ فقه شيعه مقدم بوده و متأخرين از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]]، همچون [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ الطائفه، محمد بن حسن طوسى]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] به آن عنايت خاصى داشته‌اند و كتاب مسائل [[الخلاف]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نيز به همين سبک | كتاب الانتصار از جهت تاريخى بر تمامى كتاب‌هاى فقه مقارن در تاريخ فقه شيعه مقدم بوده و متأخرين از [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]]، همچون [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ الطائفه، محمد بن حسن طوسى]] و [[علامه حلی، حسن بن یوسف|علامۀ حلى]] به آن عنايت خاصى داشته‌اند و كتاب مسائل [[الخلاف]] [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] نيز به همين سبک تأليف شده است. | ||
كتاب در بردارندۀ بيش از 336 مسألۀ فقهى است كه مؤلف از ذكر تفصيلى روايات و اقوال فقهاء خوددارى نموده است و بيشتر به اجماع و آيات قرآن كريم استناد نموده است. | كتاب در بردارندۀ بيش از 336 مسألۀ فقهى است كه مؤلف از ذكر تفصيلى روايات و اقوال فقهاء خوددارى نموده است و بيشتر به اجماع و آيات قرآن كريم استناد نموده است. | ||
| خط ۹۶: | خط ۹۶: | ||
از ديگر ويژگى‌هاى كتاب استناد مؤلف به اجماعات شيعه است. بنظر مى‌رسد اجماعات مذكور در كتاب، اجماعات بر عليه مذاهب ديگر و حجت بر آنان است و از اجماعات متداول در درون فقه شيعه نمى‌باشد. | از ديگر ويژگى‌هاى كتاب استناد مؤلف به اجماعات شيعه است. بنظر مى‌رسد اجماعات مذكور در كتاب، اجماعات بر عليه مذاهب ديگر و حجت بر آنان است و از اجماعات متداول در درون فقه شيعه نمى‌باشد. | ||
و در واقع مؤلف با ذكر اين اجماعات و استناد به اين كه در امت پيامبر(ص) گروهى باهم اجماع بر فساد نخواهند داشت، مشروعيت نظر شیعیان | و در واقع مؤلف با ذكر اين اجماعات و استناد به اين كه در امت پيامبر(ص) گروهى باهم اجماع بر فساد نخواهند داشت، مشروعيت نظر شیعیان را در برابر بدگويان تقبيح كنندگان آنان اثبات مى‌كند. | ||
مؤلف در كتاب سعى كرده كمتر از استدلال‌هاى فقهى و اصولى استفاده نموده و يا به صورت اشاره‌اى گذرا آنها را مطرح مى‌كند و همين‌طور از ذكر روايات اماميه خوددارى نموده و بيشتر به آيات قرآن كريم و روايات مذكور در كتب اهل تسنن استناد نموده است. | مؤلف در كتاب سعى كرده كمتر از استدلال‌هاى فقهى و اصولى استفاده نموده و يا به صورت اشاره‌اى گذرا آنها را مطرح مى‌كند و همين‌طور از ذكر روايات اماميه خوددارى نموده و بيشتر به آيات قرآن كريم و روايات مذكور در كتب اهل تسنن استناد نموده است. | ||