۵۳٬۳۲۷
ویرایش
التيسير في قواعد علم التفسير: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '== گزارش محتوا ==' به '==گزارش محتوا=='
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا ==' به '==گزارش محتوا==') |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
كتاب با مقدمه محقق آغاز شده كه در آن به اهميت علم تفسير، موضوع و ابزار آن، اهميت كتاب حاضر، معرفى مؤلف، دوران زندگى و آثار او پرداخته است. بررسى نسخه‌هاى كتاب و رعايت قواعد رسم نوشتارى، رد كلمات تحريف شده به اصلشان و اضافه بعضى كلمات با توجه به سياق جملات يا روشن كردن معنا، استخراج آيات قرآنى، احاديث نبوى و آدرس آنها و معرفى اعلام از تلاش محقق می‌باشد. كتاب در دو باب تدوين شده كه تفصيل آن در فهرست موضوعات آمده است. باب اوّل به اصطلاحات علم تفسير و مسائلى پيرامون علوم قرآنى مانند اعجاز، تواتر قرآن، محكم و متشابه و... و باب دوم به بيان قواعد و مسائل علم تفسير پرداخته است. مطالب با رعايت اختصار به عنوان محورهايى جهت تحقيق علاقه‌مندان بيان شده است. | كتاب با مقدمه محقق آغاز شده كه در آن به اهميت علم تفسير، موضوع و ابزار آن، اهميت كتاب حاضر، معرفى مؤلف، دوران زندگى و آثار او پرداخته است. بررسى نسخه‌هاى كتاب و رعايت قواعد رسم نوشتارى، رد كلمات تحريف شده به اصلشان و اضافه بعضى كلمات با توجه به سياق جملات يا روشن كردن معنا، استخراج آيات قرآنى، احاديث نبوى و آدرس آنها و معرفى اعلام از تلاش محقق می‌باشد. كتاب در دو باب تدوين شده كه تفصيل آن در فهرست موضوعات آمده است. باب اوّل به اصطلاحات علم تفسير و مسائلى پيرامون علوم قرآنى مانند اعجاز، تواتر قرآن، محكم و متشابه و... و باب دوم به بيان قواعد و مسائل علم تفسير پرداخته است. مطالب با رعايت اختصار به عنوان محورهايى جهت تحقيق علاقه‌مندان بيان شده است. | ||
== گزارش محتوا == | ==گزارش محتوا== | ||
نگارنده معناى لغوى تفسير را كشف و اظهار و معناى عرفى آن را كشف معانى قرآن و بيان مراد معانى آن مى‌داند، معناى تأويل در لغت و عرف، مسأله اجتهاد مجتهد و مصيب بودن او، جايگاه حكم عقل در تفسير و مسأله تفسير به رأى، را بيان می‌كند و در جواز تفسير قرآن مى‌گويد تفسير گاهى به معنى قطع بر مراد از لفظ استعمال مى‌شود كه اين جايز نيست مگر براى صاحب وحى، و شاهدين نزول و اسباب آن، و گاهى به معنى خبر دادن از مراد لفظ به خاطر غلبه ظن حاصل از اصول مى‌باشد كه اين براى هر كسى كه علم تفسير و لوازم آن را فراگرفته باشد جايز است. | نگارنده معناى لغوى تفسير را كشف و اظهار و معناى عرفى آن را كشف معانى قرآن و بيان مراد معانى آن مى‌داند، معناى تأويل در لغت و عرف، مسأله اجتهاد مجتهد و مصيب بودن او، جايگاه حكم عقل در تفسير و مسأله تفسير به رأى، را بيان می‌كند و در جواز تفسير قرآن مى‌گويد تفسير گاهى به معنى قطع بر مراد از لفظ استعمال مى‌شود كه اين جايز نيست مگر براى صاحب وحى، و شاهدين نزول و اسباب آن، و گاهى به معنى خبر دادن از مراد لفظ به خاطر غلبه ظن حاصل از اصول مى‌باشد كه اين براى هر كسى كه علم تفسير و لوازم آن را فراگرفته باشد جايز است. | ||