المعجم الشامل لمصطلحات الفلسفة: تفاوت میان نسخه‌ها

كتاب، مشتمل بر سه مقدمه از نويسنده و پس از آن اصطلاحات به ترتيب حروف الفباست. نويسنده در مقدمه كتاب مهم‌ترين منابعش را معاجم لغوى و تأليفات عبدالرحمن بدوى، اهوانى، زكى نجيب محمود، ياسين خليل، عزمى اسلام، انيس منصور، محمود العالم، فؤاد زكريا، يوسف كرم، زكريا ابراهيم، و ابوالعلا عفيفى، ابوريده، كريم متى و محمدرضا مظفر و... دانسته است.

نويسنده در اولين مقدمه كتاب، حكمت را كه به تعبير قرآن «خير كثير» و به تعبير روايات «گمشده مؤمن» است، همان فلسفه دانسته است. وى زبان حكمت يا فلسفه را والاترين زبان دانسته است. سپس به تاريخچه مصطلح‌نگارى فلسفى اشاره كرده و رساله «في الحدود و الرسوم» كندى (متوفى 873م) را اولين قاموس مصطلحات دانسته است. جابر بن حیان (متوفى 776م) نيز با نوشتن رساله «في الحدود» نقش غير قابل انكارى در ايجاد مصطلح فلسفى داشته است.