۵۳٬۳۲۷
ویرایش
نجدی، محمد بن عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE04196AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمد بن عبدالله بن حميد نجدى'''، از حنابله سرشناس و برآمده از خاندانى علم‌پرور و مشهور در مخالفت با وهابيت است كه در ابتدا جذب وهابيت شد. همين ارتباط اوليه با عقايد وهابيت، بعدها منجر به كارآيى قابل توجه روش‌هايش در مقابله با انديشه ابن عبدالوهاب گرديد. او تلاش كرد به‌جاى رسم معمول آن زمان در نگارش رسائل و رديات متعدد بر آراء وهابى، زمينه‌هاى مشروعيت عقايد آنها را از بين ببرد. در همين راستا با نگارش اثر مشهور خود تحت عنوان «السُحُب الوابلة في ضرائح الحنابلة» كه در دسته‌بندى متون اسلامى، جزء متون طبقات‌نگارى محسوب مى‌شود، ثابت كند كه عقايد ابن عبدالوهاب با هيچ‌يك از آراء حنابله بزرگ در تاريخ اسلام هم‌خوانى و تطابق ندارد. او در اين كتاب و در قالب تراجم حنابله بزرگ كه پنج قرن را پوشش مى‌داد، به تحليل آراء و مواضعى از ايشان پرداخت كه در تضاد با انديشه‌هاى ابن عبدالوهاب قرار داشتند. از اين رهگذر، روش تأثيرگذار وى را مى‌توان «مواجهه غير مستقيم» دانست<ref>رفيعى، محمدحسين، 1393</ref> | |||
وى در سال 1236 در شهر عنيزه متولد شد. خاندان مادرى وى آل تُركى، عشيره‌اى علم‌پرور در عنيزه بود كه دو تن از مخالفين برجسته وهابيت نيز از آن برآمدند. محمد برخلاف سنت خانوادگى‌اش، در ابتدا به عقايد وهابيت جذب شده بود. او با شور و شوق فراوانى در محضر درس دو شيخ وهابى حاضر مى‌شد و از آنان درس مى‌آموخت. ديرى نگذشت كه ابن حميد به تبع رسم علم‌اندوزان آن زمان نجد، راه حجاز و شامات را در پيش گرفت. او در مكه، در حاشيه آشنايى با يكى از علماى برجسته ضد وهابى به شكلى غير مستقيم درگير منازعه كلامى علماى وهابى بر سر ارزشمندى فقهى «قصيدة البردة»، منظومه‌اى صوفيانه در مدح پيامبر(ص) شد<ref>ر.ک: همان</ref> | وى در سال 1236 در شهر عنيزه متولد شد. خاندان مادرى وى آل تُركى، عشيره‌اى علم‌پرور در عنيزه بود كه دو تن از مخالفين برجسته وهابيت نيز از آن برآمدند. محمد برخلاف سنت خانوادگى‌اش، در ابتدا به عقايد وهابيت جذب شده بود. او با شور و شوق فراوانى در محضر درس دو شيخ وهابى حاضر مى‌شد و از آنان درس مى‌آموخت. ديرى نگذشت كه ابن حميد به تبع رسم علم‌اندوزان آن زمان نجد، راه حجاز و شامات را در پيش گرفت. او در مكه، در حاشيه آشنايى با يكى از علماى برجسته ضد وهابى به شكلى غير مستقيم درگير منازعه كلامى علماى وهابى بر سر ارزشمندى فقهى «قصيدة البردة»، منظومه‌اى صوفيانه در مدح پيامبر(ص) شد<ref>ر.ک: همان</ref> | ||