۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
ماوردی، علی بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'نزدیک ى' به 'نزدیکى'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'نزدیک ى' به 'نزدیکى') |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE01546AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
'''ابوالحسن على بن محمد بن حبيب الماوردى'''، از بزرگان صاحب‌نظر در مباحث سياسى اسلام، شافعى مذهب، داراى تمايلات معتزلى و دانش‌آموخته حوزه‌هاى بصره و بغداد بود. وى به سال 364ق، متولد شد و در سال 450ق، درگذشت. او يكى از نمايندگان و در واقع صاحب‌نظران فقه شافعى است. با اينكه تخصص عمده‌اش فقه بود، ولى در علوم ديگر و دانش‌هاى عقلى نيز بهره وافر داشت. | '''ابوالحسن على بن محمد بن حبيب الماوردى'''، از بزرگان صاحب‌نظر در مباحث سياسى اسلام، شافعى مذهب، داراى تمايلات معتزلى و دانش‌آموخته حوزه‌هاى بصره و بغداد بود. وى به سال 364ق، متولد شد و در سال 450ق، درگذشت. او يكى از نمايندگان و در واقع صاحب‌نظران فقه شافعى است. با اينكه تخصص عمده‌اش فقه بود، ولى در علوم ديگر و دانش‌هاى عقلى نيز بهره وافر داشت. | ||
وى بيشتر عمر را در بغداد و در خدمت دستگاه خلافت عباسى گذراند. در دوره خلافت القادر (38-422ق) و القائم (422-467ق) از اعضاى دستگاه، به‌ويژه در زمان وزارت ابوالقاسم على بن مسلمه (مقتول به سال 450ق)، از كارگزاران عمده خلافت محسوب مى‌شد. از منصب‌هاى وى قاضى‌القضاتى تا ارتقا به اقضى القضات در اُستُوار در | وى بيشتر عمر را در بغداد و در خدمت دستگاه خلافت عباسى گذراند. در دوره خلافت القادر (38-422ق) و القائم (422-467ق) از اعضاى دستگاه، به‌ويژه در زمان وزارت ابوالقاسم على بن مسلمه (مقتول به سال 450ق)، از كارگزاران عمده خلافت محسوب مى‌شد. از منصب‌هاى وى قاضى‌القضاتى تا ارتقا به اقضى القضات در اُستُوار در نزدیکى نيشابور را مى‌توان نام برد. وى در همه علوم اسلامى دست داشت؛ در حديث، فقه، تفسير، قرآن و سيره. او همچنين در مسائل سياست، اخلاق، ادبيات و شعر نيز تسلط داشته است. | ||
وى از سلسله‌جنبانان انديشه سياسى اسلام است و نظريه‌پردازان سياست اسلامى بعد از او تا حال، به نحوى به انديشه‌ها و ديدگاه‌هاى او معطوف بوده‌اند. در عصرى مى‌زيست كه امپراتورى بزرگ اسلامى دچار تشتت بود و مليت‌هاى مختلف كه آل بويه و سلجوقيان در مناطق شرقى از مهم‌ترين آن‌ها بودند، داعيه استقلال داشتند و افكار و آراى جديد در زمينه‌هاى كلامى، فقهى و سياسى رونق داشت. | وى از سلسله‌جنبانان انديشه سياسى اسلام است و نظريه‌پردازان سياست اسلامى بعد از او تا حال، به نحوى به انديشه‌ها و ديدگاه‌هاى او معطوف بوده‌اند. در عصرى مى‌زيست كه امپراتورى بزرگ اسلامى دچار تشتت بود و مليت‌هاى مختلف كه آل بويه و سلجوقيان در مناطق شرقى از مهم‌ترين آن‌ها بودند، داعيه استقلال داشتند و افكار و آراى جديد در زمينه‌هاى كلامى، فقهى و سياسى رونق داشت. | ||