تذکره مجالس النفائس: تفاوت میان نسخه‌ها

بخش دیگری از مقدمه محقق اثر به آثار و ابنیه و موقوفات برجای‎مانده از [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علی‎شیر]] اختصاص یافته است. همچنین ترجمه بخش‎هایی از وقف‎نامه [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|علی‎شیر]] ارائه شده که بسیار خواندنی است<ref>ر.ک: همان، صفحه ک</ref>‏.

اولین ترجمه فارسی مجالس النفائس که در این مجموعه به نام «قسمت اول» درج شده است کتابی است به نام «لطائف‎نامه» که اصل نسخه آن به خط نستعلیق سبک هرات نوشته شده و خالی از اغلاط و افتادگی‎ها نیست و در حاشیه آن به‎طور متفرق قطعاتی از «تحفه سامی» نگاشته‎اند. تاریخ کتابت آن به سال 992ق، است که شصت‎وچهار سال بعد از تألیف اصل می‎باشد. مؤلف، کتاب خود را به نام شاه اسماعیل بن حیدر صفوی و پسرش سام‎میرزا و درمش خان شاملو که پیشکار کل مملکت خراسان بوده، مصدر ساخته است. همچنین یک فصل تمام در خاتمه کتاب مخصوص ذکر میرزا شاه حسین وزیر نموده و کتاب را به نام او ختم کرده است. اصل این ترجمه با عباراتی منشیانه با سلاست و انسجام تحریر یافته و حاکی از سخندانی مؤلف آن کتاب است و اضافات بسیار از طرف مترجم به اصل مجالس النفائس ترکی الحاق شده است. علاوه بر آن در آخر کتاب فصلی خاص به‎عنوان مجلس نهم به اصل مزید ساخته است و در آن فهرستی از 189 تن شاعر و گوینده که [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|میر علی‎شیر]] اسم آنان را نبرده ذکر کرده که اول همه شرح حال مؤلف اصل، یعنی خود [[امیر‌علیشیر نوایی، علیشیر بن کیچکنه|میر علی‎شیر نوائی]] است و اشاراتی به احوال بسیاری دیگر از معاریف رجال و بزرگان تاریخی آن زمان شده که دارای فوائد بسیار می‎باشد<ref>ر.ک: مقدمه محقق، صفحه کو - ‎کز</ref>‏. مؤلف لطائف‎نامه، یعنی مترجم اول مجالس النفائس به‎طوری‎که در دیباچه متعرض شده، فخری هراتی است<ref>ر.ک: همان، صفحه کح</ref>‏.