۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== ساختار == ' به '==ساختار== ') |
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== گزارش محتوا == | == گزارش محتوا == | ||
سيد نورالله كسايى در مقدمهاش احياى نام و نشان و آثار بزرگان علمى شهرهاى ازميانرفتهاى چون آوه را از ضرورىترين برنامههاى پژوهشى گروه تاريخ و تمدن ملل اسلامى در مقاطع تخصصى دانسته است و لذا پيشنهاد تأليف كتاب را به نويسنده داده است و نويسنده، «با دقت و ظرافت قابل ملاحظهاى مطالب مربوط به منابع تحقيق درباره نام و نشان آوه، حدود جغرافيايى، جغرافياى طبيعى و تاريخى، آوه در گذرگاه تاريخ از عهد باستان تا اين زمان، ورود علويان به آوه، زندگى اجتماعى | سيد نورالله كسايى در مقدمهاش احياى نام و نشان و آثار بزرگان علمى شهرهاى ازميانرفتهاى چون آوه را از ضرورىترين برنامههاى پژوهشى گروه تاريخ و تمدن ملل اسلامى در مقاطع تخصصى دانسته است و لذا پيشنهاد تأليف كتاب را به نويسنده داده است و نويسنده، «با دقت و ظرافت قابل ملاحظهاى مطالب مربوط به منابع تحقيق درباره نام و نشان آوه، حدود جغرافيايى، جغرافياى طبيعى و تاريخى، آوه در گذرگاه تاريخ از عهد باستان تا اين زمان، ورود علويان به آوه، زندگى اجتماعى شیعیان و سرگذشت و آثار علمى دانشمندان اين خطه را همراه با عكسها و نقشههاى جالب و با استفاده از منابع و مآخذ معتبر به شيوه علمى و نثر روان در مجموعهاى حدود دويست صفحه تأليف كرده است»<ref>مقدمه سيد نورالله كسايى، ص 8</ref> | ||
مؤلف در مقدمهاش بر كتاب به انگشتشمار بودن تأليفات جغرافياى تاريخى تشيع در دهههاى اخير اشاره كرده و درباره شهر آوه مىنويسد: «از اين شهر كه نقشى بسيار مهم در پارهاى از تحولات مربوط به تشيع مانند شيعه شدن سلطان محمد خدابنده داشته است و مردانى بزرگ نيز در ادب و فقه شيعى از آن برخاستهاند، اكنون تنها چند اثر باستانى و خرابههايى باقى مانده است و روستایى نوپديد، در حاشيه جنوبى محدوده اصلى آن»<ref>مقدمه مؤلف، ص 9</ref> | مؤلف در مقدمهاش بر كتاب به انگشتشمار بودن تأليفات جغرافياى تاريخى تشيع در دهههاى اخير اشاره كرده و درباره شهر آوه مىنويسد: «از اين شهر كه نقشى بسيار مهم در پارهاى از تحولات مربوط به تشيع مانند شيعه شدن سلطان محمد خدابنده داشته است و مردانى بزرگ نيز در ادب و فقه شيعى از آن برخاستهاند، اكنون تنها چند اثر باستانى و خرابههايى باقى مانده است و روستایى نوپديد، در حاشيه جنوبى محدوده اصلى آن»<ref>مقدمه مؤلف، ص 9</ref> |
ویرایش