الشيعة شبهات و ردود: تفاوت میان نسخه‌ها

مقدمه: ايشان در مقدمه به تلاش استكبار براى ايجاد نفاق و تفرقه بين مسلمانان اشاره كرده و از امورى؛ همچون كتب انحرافى و سراسر تحريف و افترا كه توسط وهابيّون و سلفى‌هاى منحرف در عربستان سعودى چاپ شده و به حجّاج داده مى‌شود يا اعمال تروريستى كه توسط سپاه صحابه در كشورهایى؛ مثل پاكستان انجام شده و باعث شهادت عده‌اى كثير از مسلمين و شيعيان مى‌شود و چندين نمونه ديگر كه نياز به هشيارى بيش از پيش مسلمين داشته تا با دقت، توجه و وحدت اين توطئه‌ها را خنثى كنند، ياد مى‌كند.

عدم تحريف قرآن اولين مورد از شبهات ده‌گانه مطرح شده، توسط دشمنان تشيع اين است كه شيعيان قائل به تحريف قرآن هستند. مؤلف، ضمن يادآورى كتابى كه توسط اهل سنت در تحريف قرآن نوشته شده بود و بعدها توسط خودشان معدوم گرديد، مى‌فرمايد: در ميان شيعيان هم شخصى به اسم حاجى نورى با استفاده از چند روايت ضعيف، به چنين مطلبى رسيده بود و آن را به صورت كتاب درآورد كه با واكنش شديد علما مواجه شد و كتاب‌هاى متعددى توسط بزرگان حوزه عليه آن نوشته شد؛ از جمله [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] به طور كم سابقه‌اى به ذمّ اين كتاب و نويسنده آن پرداخت. لكن وهابيون و اهل سنت متعصب همين را گرفته و به عنوان سندى عليه شيعه علم كرده‌اند تا بگويند شيعه معتقد به تحريف قرآن است؛ در حالى كه هيچ اشاره‌اى به تلاش اين گروه حقه براى اثبات عدم تحريف قرآن نمى‌كنند.

تقيّه در كتاب و سنت، دومين ايرادى كه اهل سنت متعصب به شيعيان گرفته‌اند، اين است كه چرا شما در احكام خود چيزى به نام تقيّه داريد؛ در حالى كه تقيه نوعى از نفاق است؟ براى روشن شدن موضوع، مؤلف به تعريف تقيه پرداخته و فرقش را با نفاق مشخص مى‌سازد، سپس جايگاه تقيّه را در نزد عقل، كتاب و سنت روشن نموده است.

احترام قبر بزرگان يكى ديگر از اشكالاتى كه به شيعيان گرفته‌اند، اين است كه چرا ماها نسبت به قبور بزرگان خود؛ مانند پيامبر(ص) و ائمه(ع) احترام قائل شده و از آنها تبرک مى‌جوييم.

سجده بر زمين؛ سجده شيعيان كه بر خاک و امثال آن انجام مى‌شود، بهانه ديگرى براى مخالفان شده تا آنها را متهم به جهل و بدعت كنند.

جمع بين نمازها جمع بين نمازهاى ظهر و عصر و مغرب و عشاء كه توسط شيعيان جايز شمرده شده و عمل نيز مى‌شود، مستمسك ديگرى براى مخالفان متعصب شده تا عليه شيعه جو سازى كنند كه مؤلف ضمن اشاره به جايگاه رفيع نماز، ادله جمع بين نمازها را يادآورى نموده تا معلوم شود، عمل شيعيان مطابق دليل بوده و هيچ گونه بدعت و خلافى در اين عمل وجود ندارد.

مسح بر پاها در وضو از جمله موارد اختلافى احكام بين شيعه و اهل سنت، وجوب مسح پاهاست كه شيعه به آن معتقد است، لكن مخالفان از اين مورد هم مثل هميشه براى جوسازى و تبليغ عليه شيعيان استفاده كرده‌اند. ايشان ضمن اشاره به آيه 6 سوره مائده كه به صراحت مسح پاها را لازم شمرده است، نظريه اهل سنت را اجتهادى صريح در مقابل نص قلمداد مى‌نمايد.

توسل به اولياء از ديگر شبهات بى‌اساس اهل سنت مخصوصا وهابيون عليه شيعيان، توسل به اهل‌بيت و اولياى الهى است كه البته آيات قرآنى، ادله عقليه و روايات اسلامى همگى بر جواز و صحت توسل اذعان دارند.