۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'فارسى' به 'فارسی') |
||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
#نويسنده، صورتهاى مختلف مغالطات را توضيح داده و در پایان آورده است كه همين مقدار در بيان مغالطات قياسى كافى است و استاد شيخ محمد عبده در تعليقه نوشته است كه بسيارى از موارد مغالطات باقى مانده كه نويسنده آن را ذكر نكرده است. او سپس مثالهايى را برای اين مطلب بيان كرده است.<ref>همان، تعليقه ص470</ref> | #نويسنده، صورتهاى مختلف مغالطات را توضيح داده و در پایان آورده است كه همين مقدار در بيان مغالطات قياسى كافى است و استاد شيخ محمد عبده در تعليقه نوشته است كه بسيارى از موارد مغالطات باقى مانده كه نويسنده آن را ذكر نكرده است. او سپس مثالهايى را برای اين مطلب بيان كرده است.<ref>همان، تعليقه ص470</ref> | ||
#مصحح در پایان كتاب، فهرست اعلام (اشخاص و كتب) را آورده است.<ref>همان، ص472 - 483</ref> | #مصحح در پایان كتاب، فهرست اعلام (اشخاص و كتب) را آورده است.<ref>همان، ص472 - 483</ref> | ||
#بنا بر نظر استا دكتر صمد موحد، «البصائر النصيرية» به قصد تقرب به مجلس ابوالقاسم محمود بن مظفر بن عبدالملك مروزى خوارزمى كه از 521 تا 526ق، وزير سلطان سنجر بود، تأليف شده است. «بصائر» از كتابهاى معروف درسى سده 6ق، بوده؛ چنانكه شيخ شهابالدينسهروردى در اصفهان آن را نزد ظهير قارى (يا | #بنا بر نظر استا دكتر صمد موحد، «البصائر النصيرية» به قصد تقرب به مجلس ابوالقاسم محمود بن مظفر بن عبدالملك مروزى خوارزمى كه از 521 تا 526ق، وزير سلطان سنجر بود، تأليف شده است. «بصائر» از كتابهاى معروف درسى سده 6ق، بوده؛ چنانكه شيخ شهابالدينسهروردى در اصفهان آن را نزد ظهير قارى (يا فارسی) خوانده و به گفته شهرزورى، از نوشتههاى وى چنين برمىآيد كه در «بصائر» بسيار تأمل مىكرده است. ابن سهلان در اين كتاب كوشيده است تا آنچه را كه قدما از توضيح آن غفلت كردهاند، روشن گرداند و آنچه را كه بهاجمال نوشتهاند، بهتفصيل آورد و موارد نادرست را گوشزد كند. اين كتاب... از كتابهاى درسى جامع الازهر بشمار آمده است.<ref>مدخل ابن سهلان، در دايرةالمعارف بزرگ اسلامى، ج 3، ص727</ref> | ||
ویرایش