تبریزی، غلامحسین: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از اتمام تحصيلات به تبريز بازگشت و به توصيه پدر، با يكى از خويشاوندان خود ازدواج كرد و به فعاليت‌هاى مذهبى روى آورد و «جمعيت ديانت اسلامى» را در سال 1343ق تأسيس كرد و معارف اسلامى را به سبک ى نو در ميان جمعيت تدريس مى‌كرد. گفتار ايشان در نشريه‌اى به نام «تذكرات ديانتى» هر پانزده روز يكبار منتشر مى‌شد. نخستين شماره اين نشريه اول جمادى‌الاولى 1345ق در شهر تبريز به چاپ رسيد و انتشار آن چند سال دوام آورد. علماى بزرگ قم و مشهد كارهاى ايشان را ستودند.  

در يكى از روزها نامه‌اى از على اكبر داور به دست حاج شيخ رسيد. مضمون نامه دعوت از وى جهت همكارى قضايى با نظام عدليه بود. او متوجه اين نكته شد كه شرايط براى فعاليت‌هاى دينى و سياسى آزاد، از ميان رفته است. اين بود كه به تنهايى عازم مشهد شد و همسر و فرزندان خردسالش پس از مدتى به او پيوستند. هنوز مدتى از اقامت ايشان در محله‌ى پاچنار مشهد نگذشته بود كه همسر ايشان موقع بيرون آمدن از حمام بهاءالدوله، به لحاظ داشتن حجاب مورد تعقيب پاسبان اداره ثبت قرار گرفت. پاسبان به طرف ايشان حمله كرد تا چادر را از سر ايشان بردارد و او كه در آخرين روزهاى باردارى خود به سر مى‌برد، براى حفظ حجاب، خود را به سرعت درون منزل حاج كريم‌آقا، يكى از محترمين محل، انداخت و 18 روز بعد از اين رويداد به رحمت حق پيوست.  

حاج شيخ در مبارزات 15 خرداد سال 42 نيز فعال بود و فعاليت‌هاى سياسى خود عليه نظام شاهنشاهى را تا سال 1357 ادامه داد و پس از پيروزى انقلاب اسلامى، نماز جمعه تا سال 1359 به امامت ايشان در مسجد گوهرشاد اقامه مى‌شد و تا زمانى كه ايشان زنده بود، امام براى كسى حكم امامت جمعه را در مشهد صادر نكرد.