۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
جز (جایگزینی متن - 'رسيد' به 'رسيد ') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
در مقدمه شيخ محمدرضا شبيبى، به سيرت شريف مرتضى پرداخته شده و در اين ميان از اشعار خود او بهره فراوان برده شده است.<ref>مقدمه، ج1، ص5-20</ref>مقدمه دوم درباره مرتضى و ديوان و مدفن و خانه اوست.<ref>همان، ص21-34</ref>محقق در مقدمه سوم پس از ترجمه مبسوط [[علمالهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]]، نسخههايى از ديوان را كه بر آنها اعتماد كرده است، معرفى و خصوصيات كار خود را تشريح كرده است.<ref>همان، ص35-146</ref> | در مقدمه شيخ محمدرضا شبيبى، به سيرت شريف مرتضى پرداخته شده و در اين ميان از اشعار خود او بهره فراوان برده شده است.<ref>مقدمه، ج1، ص5-20</ref>مقدمه دوم درباره مرتضى و ديوان و مدفن و خانه اوست.<ref>همان، ص21-34</ref>محقق در مقدمه سوم پس از ترجمه مبسوط [[علمالهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]]، نسخههايى از ديوان را كه بر آنها اعتماد كرده است، معرفى و خصوصيات كار خود را تشريح كرده است.<ref>همان، ص35-146</ref> | ||
شعر [[علمالهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]] آينه تمامنماى روزگارش است؛ زيرا به اندازه كافى ثروتمند بود و نيازى به سرودن اشعار متكسبانه و تملقگويى نداشت. وى شاعرى توانا و زبانآور بود، ولى در شعر به شهرت و آوازه برادرش [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيدرضى]] | شعر [[علمالهدی، علی بن حسین|سيدمرتضى]] آينه تمامنماى روزگارش است؛ زيرا به اندازه كافى ثروتمند بود و نيازى به سرودن اشعار متكسبانه و تملقگويى نداشت. وى شاعرى توانا و زبانآور بود، ولى در شعر به شهرت و آوازه برادرش [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيدرضى]] نرسيد و شايد تلاش حاسدان و دشمنانش يكى از علل آن باشد.<ref>شكيب، محمود و اسماعيلزاده، محمد، 1394</ref> | ||
اين شاعر متعهد، در تمام طول عمر، خود را عاشق و حامى اهلبيت(ع) دانسته و در راه اعتلاى فرهنگ اسلام و احقاق حقوق مسلّم ائمه(ع) به مجاهدت پرداخته است؛ مجاهدتى كه در قالبهاى مختلف بيان، مانند مدح، رثا، هجا، استفهام و وصف جلوه نموده و با استمداد از هوش و استعداد خدادادى در زمان خود پرچمدار راستين مكتب اهلبيت(ع) بوده است.<ref>ر.ک: شبستانى، محسن، 1394</ref> | اين شاعر متعهد، در تمام طول عمر، خود را عاشق و حامى اهلبيت(ع) دانسته و در راه اعتلاى فرهنگ اسلام و احقاق حقوق مسلّم ائمه(ع) به مجاهدت پرداخته است؛ مجاهدتى كه در قالبهاى مختلف بيان، مانند مدح، رثا، هجا، استفهام و وصف جلوه نموده و با استمداد از هوش و استعداد خدادادى در زمان خود پرچمدار راستين مكتب اهلبيت(ع) بوده است.<ref>ر.ک: شبستانى، محسن، 1394</ref> |
ویرایش