محمدطاهر قاجار: تفاوت میان نسخه‌ها

|-class='articleCode'

|کد مؤلف

|}

</div>

پس از فراغت از تحصيل، به مصر رفت و پنج سال در جامع الازهر به فراگرفتن علوم دينى پرداخت و پس از آن به ايران بازگشت و در تهران ساكن شد. در تهران وى مورد توجه خاص ناصرالدين شاه قاجار كه عموزاده او بود، قرار گرفت، طورى‌كه شاه براى او عزت و احترام بسيار قائل بود و وى را «حاجى عمواوغلى» مى‌خواند. همين موضوع موجبات آمد و رفت وى به دربار قاجاريه را فراهم ساخت و جايگاه او را به گونه‌اى درآورد كه بسيارى از بزرگان دربار را به صحبت و مجالست با او، ميل بسيار بود. محمدطاهر نيز مانند پدر از خدمات دولتى گريزان بود و عمر خود را به مطالعه و تحرير و ترجمه گذرانيد. وى با [[جلوه، ابوالحسن|[[جلوه، ابوالحسن|ميرزا ابوالحسن جلوه]]، كه از فلاسفه و عرفاى نامى ايران به شمار مى‌رود، دوست و هم‌نشين بود.