۵۳٬۳۲۷
ویرایش
منصور بالله عیانی، قاسم بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== وابسته‌ها ==' به '==وابسته‌ها==') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''قاسم بن على بن عبداللّٰه عيانى''' (310-393ق)، فقيه، محقق، نويسنده و امام زيديه در سال 310ق، در تباله، از بلاد خثعم در حجاز به دنيا آمد و در همانجا بزرگ شد. | |||
او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعيان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد. | او از نوادگان قاسم رسى است و از طريق عبداللّٰه به قاسم مى‌رسد. وى از اين‌رو به عيانى شهرت يافت كه در عيان (جنوب صعده) مدفون گرديد. او در 388ق به امامت رسيد. نفوذ وى در سراسر صنعا و ذمار گسترده شد و در 389ق شريف قاسم بن حسين زيدى را حاكم و نماينده خود در اين دو شهر ساخت. امير اسعد بن عبداللّٰه با او بيعت كرد و تاج‌الدين در كحلان به نام او خطبه خواند و هدايايى براى او فرستاد. اما مردم نجران و برخى از زيديان سر از فرمان او برتافتند و او چند بار با آنان جنگيد. سرانجام در 392ق به نفع داعى يوسف، از مدعيان حكومت رسى، از امامت كناره‌گيرى كرد. | ||