۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
إيضاح مخالفة السنة لنص الكتاب و السنة (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۲:۳۹
، ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد'
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
مصحح با تذكر اين نكته كه دانشمندان، اين کتاب را در زمره كتب احتجاج، و هم در عداد تفاسير به شمار آورده‌اند، به كلامى از [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذريعة]] اشاره مى‌كند: از آنجا كه در اين کتاب تفسير آيات و بيان مداليل آن است، از كتب تفسير شمرده مى‌شود. از سوى ديگر اين کتاب از كتب ردود دينى و احتجاج به حساب مى‌آيد؛ زيرا مشتمل بر بيان مخالفت‌هاى اهل سنت با نص کتاب و سنت است (همان، ص16). | مصحح با تذكر اين نكته كه دانشمندان، اين کتاب را در زمره كتب احتجاج، و هم در عداد تفاسير به شمار آورده‌اند، به كلامى از [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذريعة]] اشاره مى‌كند: از آنجا كه در اين کتاب تفسير آيات و بيان مداليل آن است، از كتب تفسير شمرده مى‌شود. از سوى ديگر اين کتاب از كتب ردود دينى و احتجاج به حساب مى‌آيد؛ زيرا مشتمل بر بيان مخالفت‌هاى اهل سنت با نص کتاب و سنت است (همان، ص16). | ||
[[امین، محسن| | [[امین، محسن|سيدمحسن امين]] نام اين کتاب را در زمره كتب علم كلام و اصول دين و احتجاج و جدل آورده است. وى به هنگام ذكر كتب تفسيرى علامه مى‌نویسد: مى‌توان، إيضاح مخالفة السنة را از كتب تفسير برشمرد (همان). | ||
به نظر مى‌رسد كه منظور [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] از «اهل سنت» اشاعره بوده است به اين دليل كه اكثريت قريب به اتفاق مبانى كلامى كه وى بر قرآن عرضه كرده و آن را با قرآن متناقض يافته است، اصول و مبانى كلامى اشاعره است. چرا كه اشاعره بر اين عقيده هستند كه خداوند متعال، بندگان خود را بر انجام گناه و معصيت مجبور كرده و صدور كذب از جانب خداوند نعوذ بالله- را جايز مى‌شمارند، كه در جاى‌جاى اين کتاب، ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] بر اين عقايد به چشم مى‌خورد (همان، ص23). | به نظر مى‌رسد كه منظور [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] از «اهل سنت» اشاعره بوده است به اين دليل كه اكثريت قريب به اتفاق مبانى كلامى كه وى بر قرآن عرضه كرده و آن را با قرآن متناقض يافته است، اصول و مبانى كلامى اشاعره است. چرا كه اشاعره بر اين عقيده هستند كه خداوند متعال، بندگان خود را بر انجام گناه و معصيت مجبور كرده و صدور كذب از جانب خداوند نعوذ بالله- را جايز مى‌شمارند، كه در جاى‌جاى اين کتاب، ردّ [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] بر اين عقايد به چشم مى‌خورد (همان، ص23). | ||