۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR10794J1.jpg | | تصویر =NUR10794J1.jpg | ||
| عنوان =المراتب في فضائل أميرالمؤمنين و | | عنوان =المراتب في فضائل أميرالمؤمنين و سيدالوصيين علي بن أبيطالب صلواتاللهعلیه | ||
| عنوانهای دیگر =کتاب المراتب في فضائل أميرالمؤمنين و | | عنوانهای دیگر =کتاب المراتب في فضائل أميرالمؤمنين و سيدالوصيين علي بن أبيطالب صلواتاللهعلیه | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[انصاری قمی، محمدرضا]] (محقق) | [[انصاری قمی، محمدرضا]] (محقق) | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''المراتب في فضائل أميرالمؤمنين و | '''المراتب في فضائل أميرالمؤمنين و سيدالوصيين علي بن أبيطالب صلواتاللهعليه''' نوشته [[بستی سبحستانی، اسماعیل بن احمد|ابوالقاسم بستى]] عالم زيدى معتزلى سده چهارم هجرى، درباره فضائل [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] میباشد. | ||
درباره تاريخ نگارش و تدوين كتاب المراتب در منابع يا در نسخههاى خطى مطلبى نيامده است. تنها در فصل هفتم كتاب هنگام بحث درباره نامها و القاب حضرت على عليهالسلام، مؤلف به شعرى از صاحب بن عبّاد تمثّل مىجويد و از او با عنوان «قال الصاحب مَتَّع اللّه بصالح أعماله» ياد مىكند كه نشان دهنده زنده بودن اوست و بنابر نقل مشهور مورّخان، صاحب بن عبّاد در سال 385 ه- وفات كرده است. همچنين در همين پيش گفتار به سفر بُستى به طبرستان اشاره دارد كه در زمان امامت المؤيد باللّه زيدى بوده، كه در سالهاى نيمه دوّم قرن چهاردهم هجرى مىباشد. در فصل پایانى كتاب نيز به امامت ابوطالب يحيى بن الحسين برادر المؤيد باللّه كه پس از او به امامت رسيده اشاره دارد. | درباره تاريخ نگارش و تدوين كتاب المراتب در منابع يا در نسخههاى خطى مطلبى نيامده است. تنها در فصل هفتم كتاب هنگام بحث درباره نامها و القاب حضرت على عليهالسلام، مؤلف به شعرى از صاحب بن عبّاد تمثّل مىجويد و از او با عنوان «قال الصاحب مَتَّع اللّه بصالح أعماله» ياد مىكند كه نشان دهنده زنده بودن اوست و بنابر نقل مشهور مورّخان، صاحب بن عبّاد در سال 385 ه- وفات كرده است. همچنين در همين پيش گفتار به سفر بُستى به طبرستان اشاره دارد كه در زمان امامت المؤيد باللّه زيدى بوده، كه در سالهاى نيمه دوّم قرن چهاردهم هجرى مىباشد. در فصل پایانى كتاب نيز به امامت ابوطالب يحيى بن الحسين برادر المؤيد باللّه كه پس از او به امامت رسيده اشاره دارد. |
ویرایش