۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
جز (جایگزینی متن - 'سيد ' به 'سيد') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
ابن ابیصادق تحصيلات خود را در زادگاهش آغاز كرد و ادامه داد تا در فنون حكمت به خصوص در طب به مقامى عالى رسيد. او را مردى قناعت پيشه، خوش گفتار، هوشمند، خوشرو، شيفته يادگيرى علوم و فنون و ماهر در پزشكى كه آن را از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] آموخته بود، شمردهاند. شاگردى وى نزد [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] ظاهراً بايستى به حدود نخستين دهه سده 5ق مربوط باشد. [[ابن ابیاصیبعه، احمد بن قاسم|ابن ابىاصيبعة]] و برخى ديگر نيز رابطه استادى و شاگردى ميان آن دو را تأييد كردهاند. | ابن ابیصادق تحصيلات خود را در زادگاهش آغاز كرد و ادامه داد تا در فنون حكمت به خصوص در طب به مقامى عالى رسيد. او را مردى قناعت پيشه، خوش گفتار، هوشمند، خوشرو، شيفته يادگيرى علوم و فنون و ماهر در پزشكى كه آن را از [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] آموخته بود، شمردهاند. شاگردى وى نزد [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]] ظاهراً بايستى به حدود نخستين دهه سده 5ق مربوط باشد. [[ابن ابیاصیبعه، احمد بن قاسم|ابن ابىاصيبعة]] و برخى ديگر نيز رابطه استادى و شاگردى ميان آن دو را تأييد كردهاند. | ||
ابن ابیصادق پس از فراگيرى حكمت و پزشكى، در نيشابور به طبابت مشغول شد و به علّت علاقه به همشهريان خود، دعوت سلطان ابراهيم غزنوى را برای رفتن به دربار وى رد كرد. در معالجه عارضه قولنج عَميدالملك كُنْدُرى به دست وى كه بيهقى و شهرزورى آن را گزارش كردهاند، ترديدى نيست، اما ارتباطى كه ميان درگذشت ابن ابیصادق و اين معالجه يادكردهاند، صحيح به نظر نمى رسد؛ زيرا در صورت صحّت اين ارتباط، بايد تاريخ فوت او را پيش از سال قتل عَميدالملك بدانيم كه با تصريح [[ابن ابیاصیبعه، احمد بن قاسم|ابن ابىاصيبعة]] بر زنده بودن وى بعد از اين تاريخ، منافات دارد. [[جرجانی، اسماعیل بن حسن| | ابن ابیصادق پس از فراگيرى حكمت و پزشكى، در نيشابور به طبابت مشغول شد و به علّت علاقه به همشهريان خود، دعوت سلطان ابراهيم غزنوى را برای رفتن به دربار وى رد كرد. در معالجه عارضه قولنج عَميدالملك كُنْدُرى به دست وى كه بيهقى و شهرزورى آن را گزارش كردهاند، ترديدى نيست، اما ارتباطى كه ميان درگذشت ابن ابیصادق و اين معالجه يادكردهاند، صحيح به نظر نمى رسد؛ زيرا در صورت صحّت اين ارتباط، بايد تاريخ فوت او را پيش از سال قتل عَميدالملك بدانيم كه با تصريح [[ابن ابیاصیبعه، احمد بن قاسم|ابن ابىاصيبعة]] بر زنده بودن وى بعد از اين تاريخ، منافات دارد. [[جرجانی، اسماعیل بن حسن|سيداسماعيل جرجانى]] مؤلف ذخيره خوارزمشاهى از شاگردان برجسته ابن ابیصادق بوده است. | ||
در زمينه اخلاق پزشكى: به عقيده ابن ابیصادق «پزشك حقيقى كسى است كه زيان خود را در رذيلتها بداند و نخست خود را به انواع فضيلتها درمان كند، سپس به معالجه بدنها رو آورد؛ زيرا كسى كه بدون درمان اخلاقى به معالجه بدنها مشغول گردد، در پستترين مرتبه است». وى در باب تشخيص ماهيت بيمارىها و استخراج قوانين طبّى از راه استقراى علمى و تجربه پزشكى و نيز درباره نقش پرهيز و گرسنگى در كاهش وزن بدن و درمان چاقى، سخن گفته است. شرحهاى او را بر آثار پيشينان درخور توجه دانستهاند. ابن ابیصادق سالهاى آخر عمر را در روستایى ييلاقى، واقع در 12 فرسنگى نيشابور به نام «اَنْبَروذِستانه» به سرآورد. | در زمينه اخلاق پزشكى: به عقيده ابن ابیصادق «پزشك حقيقى كسى است كه زيان خود را در رذيلتها بداند و نخست خود را به انواع فضيلتها درمان كند، سپس به معالجه بدنها رو آورد؛ زيرا كسى كه بدون درمان اخلاقى به معالجه بدنها مشغول گردد، در پستترين مرتبه است». وى در باب تشخيص ماهيت بيمارىها و استخراج قوانين طبّى از راه استقراى علمى و تجربه پزشكى و نيز درباره نقش پرهيز و گرسنگى در كاهش وزن بدن و درمان چاقى، سخن گفته است. شرحهاى او را بر آثار پيشينان درخور توجه دانستهاند. ابن ابیصادق سالهاى آخر عمر را در روستایى ييلاقى، واقع در 12 فرسنگى نيشابور به نام «اَنْبَروذِستانه» به سرآورد. |
ویرایش