استعاذه (پناهندگی به خدا): تفاوت میان نسخه‌ها

ايشان، با احاطه بر آيات و اخبار و برداشت‌هاى جالب و صحيحى كه از روايات اهل‌بيت(ع) داشته، به‌خوبى توانسته است استعاذه، معنا، اهميت و اركان پنج‌گانه آن از تقوا، تذكر، توكل، اخلاص و تضرع را روشن نمايد و با داستان‌هاى زيبا، آيات و اخبار را بيان نموده و حقايق را با زبانى ساده و بيانى بسيار رسا كه براى همه فهم‌ها قابل درك باشد، تذكر داده است.

در جلسه اول، اهميت استعاذه در قرآن و اخبار مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. از جمله چيزهايى كه در قرآن و روايات عنايت زيادى به آن شده، پناهنده شدن به خداوند از شر شيطان مى‌باشد كه از آن به «استعاذه» تعبير شده است. براى اثبات اهميت اين موضوع، در قرآن چنين آمده است كه: «هنگامى كه مى‌خواهى قرآن بخوانى، نخست به خدا پناه ببر از شر شيطان رانده‌شده». (نحل، 98).

ايشان غرض اصلى استعاذه را در امور عبادى دانسته و معتقد است كه براى بهره بردن از عبادت، بايد به خدا پناه برد. در تأييد اين فرمايش، ايشان به داستان فردى اشاره مى‌فرمايند كه در عالم مكاشفه ديد شيطان بر در مسجدى ايستاده و به او گفت: اينجا چه مى‌كنى؟ شيطان پاسخ داد: رفقا فرار كرده‌اند و منتظرشان هستم. آن فرد با خود مى‌گوید: معلوم مى‌شود كه اين افراد، مردان رشيدى بوده‌اند كه شيطان همراهشان به مسجد نرفته است.

2. حكمت خلقت او چيست و براى چه آفريده شده است؟.

در جلسه هشتم، مجددا پيرامون تقوا بحث شده است. آيت‌الله دستغيب معتقد است براى رسيدن به ملكه تقوا، بايد مكروهات را ترك كند تا ترك حرام برایش آسان شود و با تكرار و استمرار، ملكه و عادتش شود. اگر مكروه را كه انجام دادنش عقاب ندارد، ترك كرد، ديگر ترك حرام برایش آسان مى‌گردد و به‌تدريج به آن عادت مى‌كند.

در جلسه دهم، اين پرسش پاسخ داده شده است كه اگر انسان، تقوا داشته باشد، استعاذه ديگر براى چيست؟ اين شخص كه گناهى نكرده و خطايى از او سر نمى‌زند، ديگر استعاذه به خدا از شر شيطان معنايى ندارد.

آيت‌الله دستغيب در پاسخ فرموده‌اند كه اتفاقا امر، برعكس بوده و استعاذه براى اهل تقواست؛ آن‌كسى‌كه ملكه تقوا دارد، دائما به خدا پناه مى‌برد كه مبادا شيطان به دل او راه پيدا كند.