۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
||
خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
نگارنده به شرح اختلاف فريقين در موضوع سجده پرداخته و مىگوید: شعيه به پيروى از امامان معصوم(ع) تنها سجده بر زمين را مانند: خاک، رمل، سنگ، سنگريزه يا آنچه از زمين رویيده و پوشيدنى و خوردنى نيست، جايز دانسته و | نگارنده به شرح اختلاف فريقين در موضوع سجده پرداخته و مىگوید: شعيه به پيروى از امامان معصوم(ع) تنها سجده بر زمين را مانند: خاک، رمل، سنگ، سنگريزه يا آنچه از زمين رویيده و پوشيدنى و خوردنى نيست، جايز دانسته و برای اثبات ادعاى خود، علاوه بر تمسك به سيره پيامبر اسلام(ص) و صحابه، به احاديث رسول خدا(ص)، منقول از امامان معصوم(عليهمالسلام) و رواياتى كه صحابه از پيامبر عظيم الشأن نقل نمودهاند، احتجاج مىنمايد. او معتقد است اين عمل عبادى در بدو تشريع داراى احوال و شرايط و كيفيت خاصى بوده كه به مرور زمان دستخوش تحولات شده است. و به همين جهت سجده را در 4 دوره متمايز بررسى مىكند. | ||
قبل از بيان ادوار چهارگانه سخنان صحابه و تابعين با ذكر مستندات آمده و مترجم در حواشى به تحقيق درباره اسناد مىپردازد سپس فتاوى فقهاى اهل سنت از كتب آنها استخراج و نقل مىشود كه برخى سجده بر زمين را لازم مىدانند و حايل شدن شيئ ديگر را جايز نمىدانند؛ مانند شافعى در کتاب «الأم» و [[شوکانی، محمد|شوكانى]] در «النيل» و [[بیهقی، احمد بن حسین|بيهقى]] در «سنن الكبرى». | قبل از بيان ادوار چهارگانه سخنان صحابه و تابعين با ذكر مستندات آمده و مترجم در حواشى به تحقيق درباره اسناد مىپردازد سپس فتاوى فقهاى اهل سنت از كتب آنها استخراج و نقل مىشود كه برخى سجده بر زمين را لازم مىدانند و حايل شدن شيئ ديگر را جايز نمىدانند؛ مانند شافعى در کتاب «الأم» و [[شوکانی، محمد|شوكانى]] در «النيل» و [[بیهقی، احمد بن حسین|بيهقى]] در «سنن الكبرى». | ||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
مفهوم اين احاديث اين است كه در حال عادى سجده به اين اشياء جايز نيست. | مفهوم اين احاديث اين است كه در حال عادى سجده به اين اشياء جايز نيست. | ||
نگارنده مطالبى را | نگارنده مطالبى را برای بيان حد ضرورت ارائه كرده است. | ||
3-گروه سوم از ادله وجوب سجده بر زمين، راههاى اعمال شده توسط صحابه | 3-گروه سوم از ادله وجوب سجده بر زمين، راههاى اعمال شده توسط صحابه برای برطرف كردن ناراحتى حاصل از سرما و گرما در حال سجده است كه خنك كردن سنگريزهها با دست، خنك كردن سنگريزهها با زير و رو كردن آنها، خنك كردن سنگريزهها با تأخير انداختن نماز تا هنگام خنكى هوا از جمله آن موارد است. مصنف روايات متعددى را نيز برای اين بخش به همراه مستندات روايى آنها ذكر كرده و نتيجه مىگيرد كه اگر سجده بر زمين لازم نبود انجام اين كارها بىمعنا بود و بهترين راه آن بود كه روى لباس خود سجده كنند. در حالى كه مىبينيم آنها سختىهاى فراوان را تحمل مىكردند و حتى نماز را به تأخير مىانداختند تا بر زمين سجده كنند. | ||
دورهى دوم: سجده بر گياهان زمين | دورهى دوم: سجده بر گياهان زمين | ||
به اعتقاد نگارنده از ادله قطعى و متواتر مىتوان چنين استنباط كرد كه پيامبر(ص) سجده بر گياهان غيرخوراكى و پوشاكى را در زمانهاى بعد اجازه فرمودند و در اين مسأله گياهان زمين را به خود زمين ملحق نمودند و حتى | به اعتقاد نگارنده از ادله قطعى و متواتر مىتوان چنين استنباط كرد كه پيامبر(ص) سجده بر گياهان غيرخوراكى و پوشاكى را در زمانهاى بعد اجازه فرمودند و در اين مسأله گياهان زمين را به خود زمين ملحق نمودند و حتى برای سهولت به مسلمانان اجازه دادند تا از گياهان چيزى به نام «خمره» از شاخ و برگ خرما تهيه كنند و به مسجد آورند. | ||
او مستندات اين مطلب را ارائه مىكند و رواياتى كه دلالت بر صحيح بودن سجده بر حصير و خمره دارد و همچنين ادلهى بيان كننده سيره عملى پيامبر را، معرفى مىنمايد. | او مستندات اين مطلب را ارائه مىكند و رواياتى كه دلالت بر صحيح بودن سجده بر حصير و خمره دارد و همچنين ادلهى بيان كننده سيره عملى پيامبر را، معرفى مىنمايد. | ||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
دورهى چهارم: سجده بر لباس، به عنوان شعار اهل سنت | دورهى چهارم: سجده بر لباس، به عنوان شعار اهل سنت | ||
به اعتقاد نویسنده اين بحث در سالهاى بعد به عنوان عناد و دشمنى با شيعه مطرح بوده است و از حالت اختلاف در احكام و احاديث و بحثهاى علمى خارج شد و به يك شعار | به اعتقاد نویسنده اين بحث در سالهاى بعد به عنوان عناد و دشمنى با شيعه مطرح بوده است و از حالت اختلاف در احكام و احاديث و بحثهاى علمى خارج شد و به يك شعار برای تخاصم با شيعه در مقابل روايات فضايل تربت امام حسين(ع) تبديل شد. | ||
در پایان، روايات متعدد و گفتارهاى حكمتآميز علما و فقهاى شيعه در توصيف و فضيلت تربت امام حسين(ع) و آداب استفاده از آن ذكر شده است. | در پایان، روايات متعدد و گفتارهاى حكمتآميز علما و فقهاى شيعه در توصيف و فضيلت تربت امام حسين(ع) و آداب استفاده از آن ذكر شده است. |
ویرایش