الأخوة الإیمانیة من منظور الثقلین: تفاوت میان نسخه‌ها

نويسنده در ابتدا نظريه اجتماعى برادرى را بررسى نموده است. وى معتقد است كه رابطه بين مؤمنين، رابطه و پيوند برادرى بوده كه رابطه‌اى طبيعى، تاريخى، واقعى و تكوينى در حيات انسان است كه از زمان آدم(ع) بوده است؛ آن زمانى كه خداوند وى را آفريد و به واسطه خلق همسر براى وى، بر او منت گذارد و پس از هبوط به زمين، فرزندانى به وى عطا نمود. نويسنده معتقد است كه اين رابطه برادرى، بين فرزندان آدم(ع) به وجود آمده و در تاريخ انسانيت، بين مؤمنين، استمرار پيدا كرد.

به باور نويسنده، على‌رغم آنكه رابطه‌هاى تكوينى ديگرى از قبيل رابطه ميان پدر و فرزند، زن و شوهر، عشيره، قبيله و... وجود دارد، اما ملاحظه مى‌گردد كه خداوند در آنجا كه مى‌فرمايد: «انما المؤمنون اخوة»، عنوان برادرى را براى ارتباط بين مؤمنين قرار داده و آثار، حقوق و واجباتى را بر آن مترتب نموده است؛ زيرا به اعتقاد وى، اين رابطه، بهترين و نزدیک ‌ترين رابطه تكوينى است كه مى‌تواند حالت تكافؤ و توازن را نشان دهد، زيرا علاقه و رابطه‌هاى ديگر، هرچند رابطه‌اى نزدیک  باشند، اما حالت تكافؤ طرفينى، بدين‌گونه، در آن‌ها وجود ندارد.

وى براى اثبات اين امر، به رواياتى اشاره كرده است از جمله: