جورابچی، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

وى بازرگانى از تبريز بود كه پدرش حاج حسن و اجدادش نيز بازرگان بودند. حاج محمدتقى از نظر شخصى و حرفه‌اى به نسب‌نامه‌اش مباهات مى‌كند و اين را هم فرض مسلم خود مى‌داند كه همانند آن‌ها مشغول تجارت باشد.

او براى خانواده، تحصيل، اخلاق خوب، ايمان و اعتقاد، و موفقيت تجارى ارزش قائل است. با اين همه، اشاره نويسنده خاطرات، به علاقه و گرايش برادر جوان‌ترش حاج رضا، به شعر و ادب معلوم نمى‌كند كه آيا شخص ديگرى هم در خانواده وجود داشته كه داراى علايق ادبى باشد يا خير. همچنين شاهد ديگرى در اين متن نيست كه نشان دهد، برادران جورابچى سوادى بيش از سطح سواد سنتى مكتب‌خانه‌اى كسب كرده باشند. حاج محمدتقى اصولا در مورد آموزش، كه ماهيتش موضوع مباحث مشروطه‌خواهانه بود، صحبتى نمى‌كند، مگر در مواقعى كه مى‌خواهد، بگويد كه شخصى از خانواده به انتخاب يا به ضرورت درس را رها كرده و به بازار رفته است. در متن خاطرات هم هيچ نشانى از اين كه خود او نوشته‌هايى به غير از متون مذهبى را مى‌پسنديده وجود ندارد. در بسيارى از بازرگانان ايرانى، مانند خاندان جورابچى، معمولا سواى آرمان‌هاى سياسى‌اى كه ابراز مى‌كردند، در قبال حمايت از جنبش مشروطه، توقعات اقتصادى مشخصى هم داشتند. چنين توقعاتى، شامل برقرارى يك نظام منطقى‌تر اخذ ماليات، مسيرهاى به سامان‌تر تجارى (چيزى كه در اثناى انقلاب كلا از دست رفته بود)، و بازداشتن متنفذان محلى از گرفتن پول زور از آنان بود.