۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
الطبقات الكبرى المسمّى لواقح الأنوار القدسية في مناقب العلماء و الصوفية: تفاوت میان نسخه‌ها
الطبقات الكبرى المسمّى لواقح الأنوار القدسية في مناقب العلماء و الصوفية (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۲۱:۵۴
، ۲۶ سپتامبر ۲۰۱۸جایگزینی متن - 'تبرك' به 'تبرک'
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
جز (جایگزینی متن - 'تبرك' به 'تبرک') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
نويسنده در مقدمه، كتابش را ذكر خلاصه‌اى از طبقات جماعتى از صحابه و تابعين تا انتهاى قرن نهم و بخشى از قرن دهم دانسته است. وى همچنين مقصود از تأليف كتاب را فهم راه و روش و آداب مقامات و احوال صوفيان دانسته و تأكيد كرده كه تنها عيون كلام و جواهر سخنان آنان را ذكر كرده است.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص10</ref> | نويسنده در مقدمه، كتابش را ذكر خلاصه‌اى از طبقات جماعتى از صحابه و تابعين تا انتهاى قرن نهم و بخشى از قرن دهم دانسته است. وى همچنين مقصود از تأليف كتاب را فهم راه و روش و آداب مقامات و احوال صوفيان دانسته و تأكيد كرده كه تنها عيون كلام و جواهر سخنان آنان را ذكر كرده است.<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص10</ref> | ||
شعرانى لازم ديده است كه پس از مقدمه اصلى و پيش از پرداختن به احوال صوفيان، مقدمه ديگرى را بيان كند. اين مقدمه در صدد تبيين اين مطلب است كه روش صوفيه مبتنى بر استباط از كتاب خدا و سنت رسول‌الله(ص) است. وى انكار گروهى نسبت به صوفيه را ناشى از جهل آنها از احوال صوفيان دانسته و به اين كلام از قشيرى استناد كرده است كه در تمام عصرها علما نسبت به شيوخ صوفيه ابراز تسليم و تواضع نموده و به آنها | شعرانى لازم ديده است كه پس از مقدمه اصلى و پيش از پرداختن به احوال صوفيان، مقدمه ديگرى را بيان كند. اين مقدمه در صدد تبيين اين مطلب است كه روش صوفيه مبتنى بر استباط از كتاب خدا و سنت رسول‌الله(ص) است. وى انكار گروهى نسبت به صوفيه را ناشى از جهل آنها از احوال صوفيان دانسته و به اين كلام از قشيرى استناد كرده است كه در تمام عصرها علما نسبت به شيوخ صوفيه ابراز تسليم و تواضع نموده و به آنها تبرک جسته‌اند و اگر صوفيان ويژگى و برترى خاصى نداشتند امر بر عكس بود.<ref>ر.ک: متن كتاب، ج1، ص13</ref> | ||
شعرانى در اولين بخش از طبقات در ذكر شرح حال صحابه و تابعين، پس از ذكر شرح حال خلفاى ثلاثه به ذكر فضائل و كلمات [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] پرداخته است؛ از آن جمله است: «قسم به خداوند كه دوست ندارد مرا مگر مؤمن و دشمن ندارد مرا مگر منافق».<ref>همان، ص40</ref>در ادامه شرح حال شخصيت‌هايى چون طلحه، زبير، سعد بن ابى‌وقاص، ابوعبيده جراح، عبدالله بن مسعود، سلمان فارسى، ابوذر غفارى و در انتها امام حسن(ع) و امام حسين(ع) ذكر شده است.<ref>همان، ص53-40</ref> | شعرانى در اولين بخش از طبقات در ذكر شرح حال صحابه و تابعين، پس از ذكر شرح حال خلفاى ثلاثه به ذكر فضائل و كلمات [[امام على(ع)|اميرالمؤمنين على(ع)]] پرداخته است؛ از آن جمله است: «قسم به خداوند كه دوست ندارد مرا مگر مؤمن و دشمن ندارد مرا مگر منافق».<ref>همان، ص40</ref>در ادامه شرح حال شخصيت‌هايى چون طلحه، زبير، سعد بن ابى‌وقاص، ابوعبيده جراح، عبدالله بن مسعود، سلمان فارسى، ابوذر غفارى و در انتها امام حسن(ع) و امام حسين(ع) ذكر شده است.<ref>همان، ص53-40</ref> | ||