۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا == ' به '== گزارش محتوا == ') |
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
#:در ادامه از اهتمام مادر [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] به تحصيلات سيد و سرپرستى [[شيخ مفيد]] از [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] به خاطر خوابى كه ديده بود، همچنين از شخصيت مادر [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و درگذشت او سخن به ميان آمده است<ref>همان، ص 25</ref> | #:در ادامه از اهتمام مادر [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] به تحصيلات سيد و سرپرستى [[شيخ مفيد]] از [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] به خاطر خوابى كه ديده بود، همچنين از شخصيت مادر [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] و درگذشت او سخن به ميان آمده است<ref>همان، ص 25</ref> | ||
#جد مادرى [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]: مؤلف در اين بخش، از جد مادرى [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، معروف به ناصر كبير سخن گفته و از دانش و شجاعت وى نوشته است و اين عبارت را از [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در ديباچه كتاب «مسائل ناصريات» نقل كرده است: «ما از ديگران در استوار كردن مبانى علوم اين فاضل بارعا كرّماللّهوجهه (ناصر كبير) سزاوارتريم؛ زيرا از طرف مادر جدّ من مىباشد. مقام وى در دانش زهد و فقه از آفتاب روشنتر است. او اسلام را ميان ديلميان رواج داد»<ref>همان، ص 28</ref> | #جد مادرى [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]: مؤلف در اين بخش، از جد مادرى [[شریفالرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]]، معروف به ناصر كبير سخن گفته و از دانش و شجاعت وى نوشته است و اين عبارت را از [[علمالهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] در ديباچه كتاب «مسائل ناصريات» نقل كرده است: «ما از ديگران در استوار كردن مبانى علوم اين فاضل بارعا كرّماللّهوجهه (ناصر كبير) سزاوارتريم؛ زيرا از طرف مادر جدّ من مىباشد. مقام وى در دانش زهد و فقه از آفتاب روشنتر است. او اسلام را ميان ديلميان رواج داد»<ref>همان، ص 28</ref> | ||
#مناصب [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]]: مؤلف در اين بخش، ابتدا ولايت فقيه را از منظر [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] معرفى مىكند و بيان مىدارد كه وى حكومت اسلامى را در دوران غيبت با «ولىّ فقيه» مىدانست و ديگران را گرچه اولاد عباس، عموى پيامبر باشند، غاصب محسوب مىداشت، هرچند چارهاى جز مدارا با آنها نبود. | #مناصب [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]]: مؤلف در اين بخش، ابتدا ولايت فقيه را از منظر [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] معرفى مىكند و بيان مىدارد كه وى حكومت اسلامى را در دوران غيبت با «ولىّ فقيه» مىدانست و ديگران را گرچه اولاد عباس، عموى پيامبر باشند، غاصب محسوب مىداشت، هرچند چارهاى جز مدارا با آنها نبود. بنابراین از آنجا كه دخالت در سياست؛ يعنى اداره امور مسلمين، جزو وظايف دينى هر مسلمان است و در حقيقت سياست از ديانت جدا نيست، بلكه عين آن است، [[شریف الرضی، محمد بن حسین|شريف رضى]] مانند پدرانش قسمتى از مناصب سياسى و دولتى را كه درخور او بود به عهده گرفت<ref>همان، ص 32</ref> | ||
#:در ادامه، از منصب نقابت سخن به ميان آمده. نقابت، منصبى است كه به خاطر حفظ شرافت خاندانها تأسيس شده تا از برخورد و درگيرى با افراد فرومايه درامان مانند؛ ضمنا نقيب هر خاندان نسبت به افراد همتبارش مهربانتر و قهرا فرمانش نافذتر است<ref>همان، ص 33</ref> | #:در ادامه، از منصب نقابت سخن به ميان آمده. نقابت، منصبى است كه به خاطر حفظ شرافت خاندانها تأسيس شده تا از برخورد و درگيرى با افراد فرومايه درامان مانند؛ ضمنا نقيب هر خاندان نسبت به افراد همتبارش مهربانتر و قهرا فرمانش نافذتر است<ref>همان، ص 33</ref> | ||
#:مؤلف در ادامه، از امارت حاج سخن گفته و وظايف آنها را معرفى نموده و بيان مىدارد كه «امارت حاج»؛ يعنى فرماندهى و سرپرستى زائران خانه خدا، اعم از امور معنوى و اجتماعى و مسائل مالى و مادى و بهطور كلى مديريت سفر عبادى - سياسى مسلمانان در رابطه با برگزارى اين كنگره جهانى. امارت حاج، منصبى بس بزرگ بوده و در دورههاى مختلف عالم اسلام وجود داشته است<ref>همان، ص 37</ref> | #:مؤلف در ادامه، از امارت حاج سخن گفته و وظايف آنها را معرفى نموده و بيان مىدارد كه «امارت حاج»؛ يعنى فرماندهى و سرپرستى زائران خانه خدا، اعم از امور معنوى و اجتماعى و مسائل مالى و مادى و بهطور كلى مديريت سفر عبادى - سياسى مسلمانان در رابطه با برگزارى اين كنگره جهانى. امارت حاج، منصبى بس بزرگ بوده و در دورههاى مختلف عالم اسلام وجود داشته است<ref>همان، ص 37</ref> | ||
ویرایش