مهدویت از ديدگاه دين‌پژوهان غربى: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مهدويت از ديدگاه دين‌پژوهان غربى''' اثر سيد رضى موسوى گيلانى، مهدويت را از نظرگاه غربيان مورد بررسى قرار داده و به نكات مثبت و منفى آنان، به صورت نقادانه، اشاره مى‌كند.

مقدمه مؤلف در اشاره به جايگاه مهدويت در مباحث اعتقادى، آغازگر مباحث بوده و مطالب در ده فصل تدوين يافته است.

فصل‌هاى كتاب، هر كدام به يكى از شرق‌شناسان اختصاص يافته كه مؤلف براى توضيح ديدگاه آنان مباحثى چون، روش‌شناسى، زمينه‌هاى فكرى، نگرش به موضوع مهدويت و نقد و بررسى آراء ايشان پيرامون اين مسئله را محور قرار داده است.

فصل نخست، به بررسى مهدويت از ديدگاه شرق‌شناسان مى‌پردازد كه در آن، به تعريف شرق‌شناسى و دوره‌هاى مختلف آن اشاره شده است.

مؤلف معتقد است كه ديدگاه كربن به شيعه‌شناسى و مسئله مهدويت، كاملا پديدارشناسانه بوده با يادآورى زمينه‌هاى فكرى او پيش از آشنايى با فرهنگ اسلامى، آراى بزرگانى چون شهاب‌الدين سهروردى، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] و سيد حيدر عاملى را بر نگرش كربن به مسئله مهدويت مؤثر مى‌بيند.

امامت، ولايت و مهدويت از عناصرى است كه شيعه بدون آن نابود و مضمحل مى‌شود. كربن معتقد است كه ظهور امام عصر نيازمند فراهم گرديدن شرايط است و از طرفى ظهور او بزرگ‌ترين پشتوانه و انگيزه تزكيه نفوس است.

نويسنده در پايان اين فصل، به نقد آراء كربن درباره مهدويت پرداخته و اگرچه محاسنى براى روش پديدارشناسانه او قائل است، پنهان ماندن پاره‌اى از نكات تاريخى را از نقاط ضعف اين روش بر مى‌شمارد.

سوم، به شرح ديدگاه‌هاى جيمز دارمستتر پرداخته و با ارائه كتاب‌شناسى وى درباره مهدويت و اشاره به روش تحقيق او كه بر خلاف كربن، روشى معطوف به مطالعات تاريخى است، نگرش‌هاى او به مسئله مهدويت را يادآورى كرده و در پايان به نقد و بررسى آراء او پرداخته است.

فان فلوتن شرق شناس ديگرى است كه ديدگاه‌هاى شيعه شناسانه او در چهارم، آمده است. روش او هم گرچه تاريخى است؛ اما به جاى آن كه به مهدويت از ديدگاه شيعه و معتقدان به آن بپردازد، صرفا به تاريخى‌گرى نظر دارد. ضمن اين كه براى شناخت شيعه و مهدويت از منابع دسته دوم استفاده كرده است.

نويسنده معقتد است، روش او گرچه تاريخى است؛ اما از اين جهت كه در جستجوى گرايش‌هاى پنهان و اغراض نهان راويان تاريخ بوده است، از ديگر شرق‌شناسان متمايز مى‌شود. مؤلف ضمن شرح ديدگاه‌هاى او درباره مهدويت، وى را فاقد اطلاعات دقيق نسبت به فرقه‌ها و مذاهب اسلامى‌دانسته است.

پژوهش‌هاى [[براون، ادوارد گرانویل|ادوارد براون]] درباره فرقه‌هاى منسوب به مهدويت، شيوه پژوهشى او، تأليفات و آثار، دلايل گرايش براون به تحقيق درباره بابيت و بهائيت و داورى‌هاى او درباره ايشان، محتواى ششم را شكل مى دهد.

وى پس از اين كه نگرش دوگوبينو پيرامون مذهب شيعه و شيخيه و مسئله مهدويت را ذكر مى‌كند، به شرح مقايسه او ميان بابيان و بهائيان پرداخته است.

ديدگاه هميلتون گيب درباره شيعه و مهدويت، تأليفات اسلام‌شناسى و ديدگاه او درباره امامت، مهدويت و سياست، نهم را شكل مى‌دهد.

نويسنده معتقد است، روش شيمل چون كربن پديدارشناسانه است و نگرش او درباره مهدويت به صورت اشارات و مطالب پراكنده در آثار او ديده مى‌شود.

اسطوره‌شناسى هم جايگاه ويژه‌اى در انديشه شميل داشته است. مؤلف، ديدگاه شيمل درباره شكل‌گيرى مذهب تشيع را نقد كرده و معتقد است كه شيمل مانند بسيارى از اسلام‌شناسان غربى، در تحليل موضوع مهدويت به ريشه‌ها و بنيان‌هاى اعتقادى آن در متون دينى نپرداخته است.