۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '==ساختار== ' به '==ساختار== ') |
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
||
خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
اين كتاب را نخست ويليام ارسكين، مورخ و خاورشناس درگذشته انگليسى، در 71 - 1270 هجرى به ديده تاريخپژوهان آورد و بارها در نوشتههاى خود دربارهاش سخن گفت. بر پايه درونمايه خاتمه كتاب، نُه نسخه از اصل آن فراهم آمده بوده كه مصحح هنگام چاپ آن (1360ق / 1941م)، جز نسخه ديوان هند (اينديا آفيس)، از نسخه ديگرى آگاهى نداشته است. | اين كتاب را نخست ويليام ارسكين، مورخ و خاورشناس درگذشته انگليسى، در 71 - 1270 هجرى به ديده تاريخپژوهان آورد و بارها در نوشتههاى خود دربارهاش سخن گفت. بر پايه درونمايه خاتمه كتاب، نُه نسخه از اصل آن فراهم آمده بوده كه مصحح هنگام چاپ آن (1360ق / 1941م)، جز نسخه ديوان هند (اينديا آفيس)، از نسخه ديگرى آگاهى نداشته است. | ||
اين كتاب در فهرست (كارنما / كاتالوگ) 223 ديوان هند «تاريخ همايون» خوانده شده، اما نويسنده آن را به كار نبرده و تنها با عنوان «مختصر» و «تذكره» از اثر خود ياد كرده و از اين رو، سوكمار نيز آن را تاريخ مختصر ناميده، اما به دليل ياد شدن دوران پادشاهى اكبر، مصحح عنوان «تذكره همايون و اكبر» را | اين كتاب در فهرست (كارنما / كاتالوگ) 223 ديوان هند «تاريخ همايون» خوانده شده، اما نويسنده آن را به كار نبرده و تنها با عنوان «مختصر» و «تذكره» از اثر خود ياد كرده و از اين رو، سوكمار نيز آن را تاريخ مختصر ناميده، اما به دليل ياد شدن دوران پادشاهى اكبر، مصحح عنوان «تذكره همايون و اكبر» را برایش برگزيده است. | ||
منابع گوناگونى مانند اكبرنامه ابوالفضل مبارک، منتخب التواريخ [[بدوانی، عبدالقادر بن ملوکشاه|عبدالقادر بداونى]] و مآثر رحيمى، نوشته عبدالباقى نهاوندى و ترجمه انگليسى آنها، براى تصحيح اين كتاب بررسى شدهاند. مصحح به نفهميدن معناى برخى از عبارتهاى اثر اذعان مىكند و در شيوه نوشتار (رسم الخط) خود، از همان الگوى كاتب بهره مىگيرد، اما اين شيوه در نثرهاى ديگر فارسى حتى منابع همروزگار آن رايج نبوده و ديده نشده است. همچنين، هيچ توضيحى درباره اصطلاحها و واژگان كهن يا بومى و نامهاى جغرافيايى اين اثر وجود ندارد. | منابع گوناگونى مانند اكبرنامه ابوالفضل مبارک، منتخب التواريخ [[بدوانی، عبدالقادر بن ملوکشاه|عبدالقادر بداونى]] و مآثر رحيمى، نوشته عبدالباقى نهاوندى و ترجمه انگليسى آنها، براى تصحيح اين كتاب بررسى شدهاند. مصحح به نفهميدن معناى برخى از عبارتهاى اثر اذعان مىكند و در شيوه نوشتار (رسم الخط) خود، از همان الگوى كاتب بهره مىگيرد، اما اين شيوه در نثرهاى ديگر فارسى حتى منابع همروزگار آن رايج نبوده و ديده نشده است. همچنين، هيچ توضيحى درباره اصطلاحها و واژگان كهن يا بومى و نامهاى جغرافيايى اين اثر وجود ندارد. |
ویرایش