الحاشية علی الشفاء (الالهيات): تفاوت میان نسخه‌ها

#اثر حاضر را آقاى [[ناجی اصفهانی، حامد|حامد ناجى اصفهانى]] تصحيح و تحقيق كرده و مقدمه‌اى عالمانه به زبان فارسى بر آن افزوده و در آن، با توضيح درباره شرح حال [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|محقق خوانسارى]] و معرفى حاشيه خوانسارى و شارحان شفاء ([[دشتکی، منصور بن محمد|غياث‌الدين منصور دشتكى]]، [[میرداماد، محمدباقر بن محمد|ميرداماد]] و ملا صدرا)، به بررسى ويژگى‌هاى شرح اول و دوم [[محقق خوانساری، حسین بن محمد|محقق خوانسارى]] و مقايسه آن با حاشيه ملا اولياء پرداخته و روش تصحيح اين كتاب را توضيح داده و نسخه‌هاى مورد استفاده براى تصحيح را شناسانده است.<ref>ر.ک: مقدمه كتاب، ص6-32</ref>

#مصحح در مقدمه‌اش كه در هشتم اسفند 1377ش نوشته، با تأكيد بر اينكه «محقّق خوانسارى با عنايت استوارى كه به شيخ و آراى وى دارد، در صدد تحكيم مبانى اصل كتاب مى‌باشد و از همين رو در پاره‌اى از موارد حتى اشكال‌هاى مقدّر بر شيخ را پاسخ مى‌گويد و در صدد توجيه و بيان صحّت كلام شيخ است، ولى البته وى در مواضع گوناگون به ستيزه با شيخ نيز برخاسته است و مطالب و عبارت‌هاى شيخ را به رشته نقد كشيده»، چند ويژگى ذيل را براى شرح حاضر با ذكر مثال توضيح داده است: 1. بررسى ادبى عبارت؛ 2. ردّ توجيه ادبى به‌نحو ديگر؛ 3. توجّه به اختلاف نسخ و ايجاد تفاوت معنى از آنها، توجه به اختلاف نسخ و ترجيح يكى؛ 4. تصحيح قياسى نسخه؛ 5. تعيين ارجاع‌هاى عبارت متن شفاء؛ 6. توجيه گفتار شيخ و پاره‌اى از تهافت‌هاى موجود در كلام وى؛ 7. تحليل كافى عبارت شفاء؛ وى در پاره‌اى از موارد با ذكر «ما حاصله» و شبيه آن به بررسى عبارت‌هاى متن پرداخته و گاه در بررسى خود از حدّ اعتدال خارج شده است، همچون بحث عرض ذاتى؛ 8. توجيه نهايى عبارت؛ 9. توجيه كلام شيخ و دفاع از او در مقابل صدرا؛ 10. توجّه به سير تطوّر آراء حكمى؛ 11. براهين نقلى و ارجاع توحيد به آن، با وجود دلايل عقلى در مسئله؛ 12. تحليل خاصّ از عرض ذاتى و تحقيق عرض ذاتى در موضوع علم و... و سرانجام اينكه اين شرح با توجه به ارجاعات مكرّر وى به تعليقه اشارات و حاشيه شرح تجريد، پس از اين دو كتاب مهم نگاشته شده؛ ازاين‌رو، دربردارنده آراء نهايى وى مى‌باشد.<ref>ر.ک: همان، ص15-32</ref>

#مصحح در اثر حاضر، پاورقى‌هايى افزوده و در آن نسخه‌بدل‌ها را آورده.<ref>ر.ک: همان، ص19، پاورقى 1-6 و...</ref>و گاه ارجاع به منابع داده.<ref>ر.ک: همان، ص25، پاورقى 1 و...</ref>و گاهى لغتى را معنا كرده.<ref>ر.ک: همان، ص11، پاورقى 4 و...</ref>؛ وليكن با بررسى اجمالى، پاورقى‌هاى توضيحى مفصل و يا انتقادى مشاهده نشد.

#مصحح محترم براى تصحيح و تحقيق اين كتاب از منابع معتبر و متعددى (26 كتاب به زبان عربى و فارسى) استفاده كرده.<ref>ر.ک: همان، ص782-783</ref>؛ جز آنكه كتاب قصص العلماء نوشته [[تنکابنی، محمد بن سلیمان|ميرزا محمد تنكابنى]] كه ايشان از آن بهره برده و جزو منابعش قرار داده.<ref>ر.ک: همان، ص783</ref>، در نزد خبرگان علم تراجم و رجال و كتاب‌شناسان، ضعيف است و معتبر نيست.