۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
در بغداد از اسماعيل بن محمد صفار نحوي و ابوجعفر ابن بُخْتَري رزّ از حديث شنيد. در 344ق در دمشق بود و از ابوالقاسم نصيبى بهره گرفت. در ادامه سفر خود در طرابلس شام از خيثمة بن سليمان قرشى، در غزه از على بن عباس غزي و در بيتالمقدس از احمد بن زكريا مقدسى استماع نمود. احتمالاً وي پيش از سفرهايش به عراق و شام نخست به مكه رفته است، زيرا در آنجا پيش از 340ق از ابوسعيد ابن اعرابى (د 340ق) استماع حديث كرده و نيز در مدينه از جعفر بن محمد علوي حديث شنيده است. | در بغداد از اسماعيل بن محمد صفار نحوي و ابوجعفر ابن بُخْتَري رزّ از حديث شنيد. در 344ق در دمشق بود و از ابوالقاسم نصيبى بهره گرفت. در ادامه سفر خود در طرابلس شام از خيثمة بن سليمان قرشى، در غزه از على بن عباس غزي و در بيتالمقدس از احمد بن زكريا مقدسى استماع نمود. احتمالاً وي پيش از سفرهايش به عراق و شام نخست به مكه رفته است، زيرا در آنجا پيش از 340ق از ابوسعيد ابن اعرابى (د 340ق) استماع حديث كرده و نيز در مدينه از جعفر بن محمد علوي حديث شنيده است. | ||
ابن منده همچنين در ادامه سفر به مصر رفت و در آنجا از ابوالقاسم حمزة بن محمد كنانى، احمد بن حسن بن عتبه رازي، محمد بن سعد باوردي، ابوطاهر احمد مدينى و جز آنان حديث شنيد. در اقامت چند ساله خود در مصر به شهرهاي مختلف از جمله اسكندريه، تنّيس و جزيره تونه | ابن منده همچنين در ادامه سفر به مصر رفت و در آنجا از ابوالقاسم حمزة بن محمد كنانى، احمد بن حسن بن عتبه رازي، محمد بن سعد باوردي، ابوطاهر احمد مدينى و جز آنان حديث شنيد. در اقامت چند ساله خود در مصر به شهرهاي مختلف از جمله اسكندريه، تنّيس و جزيره تونه برای استماع حديث سفر كرد. به هر حال در 361قابن منده در بخارا بود و حاكم نيشابوري او را ملاقات كرد و در 375ق كه ابن منده قصد بازگشت به اصفهان را داشت، همراه وي به نيشابور آمد. ابن منده چون به موطن خود باز مىگشت، 40بار کتاب به همراه داشت كه از 700،1تن از مشايخ کتاب حديث كرده بود. در روايتى اغراق آميز از قول ابن منده گفته شده كه وي30هزار راوي حديث را درك كرده و از هر يك حداقل 10حديث داشته است. | ||
از ديگر مشايخ مهم ابن منده ابن حبان بستى، ابوعلى نيشابوري و ابوالقاسم طبرانى را مىتوان برشمرد. | از ديگر مشايخ مهم ابن منده ابن حبان بستى، ابوعلى نيشابوري و ابوالقاسم طبرانى را مىتوان برشمرد. |
ویرایش