۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
جز (جایگزینی متن - 'پايان' به 'پایان') |
||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
مطلب اول اين گفتار، در مورد اهميتورزى قرآن پيرامون دو واژه تقوا و متقى است. نویسنده معتقد است كه تقوا و متقى، دو واژه بسيار مقدس مىباشند و تقدس اين دو واژه به اندازهاى است كه در هالهاى از نور متصورند. از ديدگاه فطرت نيز اين دو واژه تقدسى خاصى دارند.<ref>متن، ص5</ref> | مطلب اول اين گفتار، در مورد اهميتورزى قرآن پيرامون دو واژه تقوا و متقى است. نویسنده معتقد است كه تقوا و متقى، دو واژه بسيار مقدس مىباشند و تقدس اين دو واژه به اندازهاى است كه در هالهاى از نور متصورند. از ديدگاه فطرت نيز اين دو واژه تقدسى خاصى دارند.<ref>متن، ص5</ref> | ||
مطلب | مطلب پایانى گفتار اول نيز در مورد «آرامش دل در گرو تقوا» مىباشد. سخن اين بخش، با كلمات و سخنان گهربار [[امام سجاد(ع)]] در برابر ابن زياد ملعون بيان شده است. هم چنين در اين قسمت، آياتى از قرآن ذكر و توضيح داده شده است.<ref>متن، ص18</ref> | ||
آن چه در گفتار اول، از قرآن بهرهبردارى شده بدين شرح است: «زندگى خوش و رفاهى توأم با سعادت در دنيا و آخرت مرهون تقوا است. اگر كسى متقى باشد، در دنيا حيات طيب و در آخرت حيات طيبتر دارد؛ زندگى منهاى تقوا گرچه از نظر فراوردههاى دنيوى بالا باشد، تاريك و وحشتناك است.<ref>متن، ص19</ref> | آن چه در گفتار اول، از قرآن بهرهبردارى شده بدين شرح است: «زندگى خوش و رفاهى توأم با سعادت در دنيا و آخرت مرهون تقوا است. اگر كسى متقى باشد، در دنيا حيات طيب و در آخرت حيات طيبتر دارد؛ زندگى منهاى تقوا گرچه از نظر فراوردههاى دنيوى بالا باشد، تاريك و وحشتناك است.<ref>متن، ص19</ref> |
ویرایش